Big Mama's

Of ik binnenkort eens een update wou geven over hoe misselijk ik wel niet ben, welke lusten ik inmiddels heb en mijn meest vreemde dromen. Vroeg zij. Nou, daar kunnen we heel kort over zijn: ik heb none of the above. Zou wel willen, maar heb ze niet. Ik kots niet, ik eet geen kilo's augurken en ik droom geen absurde dingen.

Maar wat ik wèl heb, zijn big hooters! Yay! Zo groot zelfs dat het vriendinnen opvalt. Zo groot dat ik er commentaar over krijg. In a positive way, dat wel. Ze zijn ook een beetje pijnlijk. Alleen als ik erin knijp, maar dat doe ik te pas en te onpas, om te voelen of ze nog wel gevoelig zijn. Ja. Raar hè? En ik moet constant plassen. Altijd 's nachts. Denk dat mijn blaas het overdag opspaart voor 's nachts. 4x per nacht slaapdronken naar het toilet strompelen is niks. Beetje moe word ik er van. Letterlijk. En het kan tussen mijn oren zitten, maar ik denk dus echt dat ik al een buikje krijg. Ik zweer het! Nou was mijn buik de laatste tijd sowieso niet meer de sixpack die hij altijd geweest is *ahum* maar nu is hij helemaal hard en bol en ook langs de zijkanten dikkig. En dat was daarvoor niet. Ik moet zelfs een knoopje open zetten als ik zit! En honger! Ik heb constant honger. Ik moet 's ochtends echt iets eten nu (deed ik vroegâh alleen als het uitkwam. Wat meestal niet zo was, want 's morgens = haasten). Niet dat ik anders misselijk word ofzo, maar ik heb dan een beetje een raar gevoel. Een leeg gevoel. Het kan dus ook zijn dat die dikke buik van al het gevreet komt, want men-o-men er wordt wat naar binnen gepropt nowadays, maar daar gaan we niet vanuit hè? Neehee, ik krijg gewoon al een zwangerschapsbuikje! En laat maar komen want ik kan niet wachten tot iedereen het kan zien! Op internet lees ik het volgende daarover: Je denkt misschien al dat je dikker wordt. Dat komt door je darmen. De darmen zetten wat uit door de zwangerschapshormonen. Je baarmoeder begint wel al iets op te rekken. Er zijn vrouwen die dat als een zeurend gevoel in de onderbuik ervaren, maar meestal heb je er geen last van. Ik heb daar dus geen last van, maar ik heb wel last van mijn darmen. Van lucht in mijn darmen. Om het maar eens netjes te zeggen. Véél lucht. Verdere details daarover zal ik u besparen.

Voor de rest hebben we dus echt nergens last van. Geweldig! (al word ik daar wel een beetje onrustig van, want is alles nog wel ok down under??)

Ik weet niet of het komt omdat mensen ons zielig vinden/vonden omdat het steeds maar niet lukte, of omdat ze gewoon van hun meuk afmoeten, maar we krijgen ineens van alles en nog wat aangeboden. Er zijn hele zwangerschapsgarderobes en babyuitzetten onderweg richting Antwerpen. Kan niet wachten om erin te gaan snuffelen!

***

3 geboortekaartjes. Dat is de opbrengst van 1 week geboortepost. Het is een vruchtbare maand geweest 9 maanden geleden. 2 eenlingen en 1 tweeling. En ik vond het deze keer niet moeilijk om de kaartjes te zien. Voor het eerst kon ik oprecht blij zijn voor de kersverse ouders. Daarvoor was ik altijd jaloers. Erg hè? Ik moest altijd iedereen feliciteren, maar waarom kwam ik zelf nooit aan de beurt? Ik ging ook al een tijdje niet meer op babybezoek. Wel nog bij vriendinnen en close familie, want daar kun je niet onderuit, maar vage bekenden waar je een kaartje van krijgt konden fluiten naar een bezoekje van mij. Ik kon ook mijn tranen niet meer inhouden als ik op babybezoek ging, en dat wou ik de overgelukkige ouders ook niet aandoen. Zij waren zo gelukkig en dan kwam ik daar een beetje snotteren. Ook al zeiden ze dat ze het begrepen, toch voelde ik me er steeds ongemakkelijker bij. Maar nu kan ik weer. Gisteren voor het eerst sinds we zelf in blijde verwachting zijn. En ik vond het geweldig! Kan me nog steeds niet voorstellen dat er bij ons ook zo eentje ligt over 7 maanden, maar ik heb het beebje vastgehouden en geknuffeld en dat voelde zo goed.

In het kader van 'leuk' voor later / goed om niet te vergeten, een paar facts & figures:
* 4 jaar, 1 maand, 6 dagen 22 uur, 51 minuten en 38 seconden heeft het ons gekost om voor het eerst een positieve Predictor te zien.
* In die tijd hebben we 6 eigen ICSI's en 3 Eiceldonatie pogingen gedaan.
* We hebben 4 ICSI's in Antwerpen en 2 in Brussel gedaan. De 3 ECD pogingen waren in Gent.
* De diagnose was vanaf het begin 'pré-menopauze', maar (pas) na 6 ICSI's kwam daar ook nog 'zeer slecht sperma' bij.
* Ik heb altijd de maximale dosis hormonen gespoten (Menopur 600 IE / Gonal F 450 IE / Puregon weet ik niet meer. 400?) met een magere 2 à 3 follikels als resultaat en bijna altijd maar 1 (slechte) bevruchting.
* We hebben alles geprobeerd wat maar te proberen viel: acupunctuur, Chinese kruiden, Magnetiseur, Osteopaat, Voetreflexoloog, Antioxidanten, Vitaminenpreparaten, Wonderdokters, relaxerende massages, etc. Om maar te zwijgen over de glazen-bollen-kijkers waar ik geweest ben. Die trouwens allemaal zeiden dat ik 2 kinderen zou krijgen. Lang geleden al overigens...
* Al onze IVF'en samen hebben ons ongeveer €10.000 gekost wat we niet terugkregen van het ziekenfonds. En tel daar bovenstaande onzin nog even bij op, en we hadden een klein Afrikaans land een jaar lang van voedsel kunnen voorzien.
* In de tijd dat wij IVF deden hebben al mijn vriendinnen 1, 2 of zelfs 3 kinderen gekregen.
* Ik zat begin dit jaar tegen een depressie aan door alle IVF-shit.
* Daardoor zijn we bij een psychologe belandt en dat heeft ons veel goed gedaan.
* Husby en ik hebben meerdere heftige discussies gehad over de vraag 'wanneer stoppen we?'. Husby zei eind 2008. Ik zei als ik er dood bij neerval.
* Klinkt cliché, maar ondanks alles heeft het ons nog sterker gemaakt dan we samen al waren. Al weet ik *gelukkig* niet waar we geëindigd zouden zijn als we uiteindelijk toch niet zwanger waren geworden....

Ons beebje is intussen 2 cm groot Er zijn oogjes maar er is nog geen iris. De baby kan nog niets zien. Het gezicht is nog bezig zich te ontwikkelen en de hersentjes gaan al werken. Armpjes en beentjes gaan bewegen. En het lichaampje is nu begonnen met de verdere ontwikkeling van het bot. De nieren en lever zijn al helemaal aangelegd maar gaan nog groeien.

Groei maar lekker, lief beebje van me!