Ik leef nog !

Hey daar! Kent u mij nog? Ik schreef hier vroeger weleens een logje. In lang vervlogen tijden. Misschien herinnert u het zich nog vaag? Nou, I'm back! Alive & Kicking. Inmiddels ook kicking in mijn buik, maar daarover later meer.

Lissabon dus. Daar gingen we heen de laatste keer dat ik u sprak. En wat was het fijn! Het was heerlijk, gezellig, lekker, romantisch, zonnig en relax. We hebben de benen onder onze kont vandaan gelopen. Want mèn wat is het stijl daar! Lissabon is tussen heuvels (voor mij leken het eerder bergen) gebouwd dus het was constant klimmen en dalen. En in mijn toestand (want nou doe ik net of ik daarvoor wel een goede conditie had) was dat hijgen en puffen.

We hadden een wandelroute geprint van 7.5 km. Best te doen in 1 dag. Ware het niet dat we constant fout liepen (ik had de kaart niet vast, dus blame the husband) maar daardoor wel in allerlei leuke kleine achteraf-straatjes terecht kwamen. En eigenlijk vinden we dat het leukst. Geen grote plannen en schema's, gewoon lopen en zien waar we terecht komen. En af en toe een terrasje in het zonnetje. Want het was maar liefst een graadje of 15 warmer dan in België!
We hebben onze route uiteindelijk wel helemaal gelopen (alle 20 fokking km ofzo) maar in 2 dagen.

We wilden de eerste avond naar Fado gaan luisteren. Dat is een soort Portugees klaaglied. Niet dat ik dat nou zo mooi vind, maar je moet het wel gehoord hebben als je daar bent, want retepopulair. Maar dat begon allemaal pas na 10 uur 's avonds en ik was doodmoe na een hele dag berg op berg af, dus dat hebben we even niet gehaald. Om 9 uur lag ik al lekker te knorren.

Ik wilde persé naar Dolce Vita, het grootste winkelcentrum van Europa, zo zei ons boekje. Oké, het was groot, maar ons winkelcentrum bij Antwerpen is véél groter. En dat is het tweede grootste van Europa. Na London. Het was dus eigenlijk maar een kleintje. Bovendien vind ik shoppen eigenlijk helemaal niet leuk nu ik zwanger ben (behalve voor babystuff, dan wel!!) en er gewoon he-le-maal niks is waar ik nog inpas met mijn dikke lijf. Niks gekocht. Niks!

De laatste dag hebben we lekker niks gedaan. Behalve de Jardim Botanico bezocht. Maar die was waardeloos. Voor de rest hebben we in het zonnetje gezeten, Pasteis de Belem gegeten en genoten. En mijn laarzen laten poetsen. Want dat doe ik zelf nooit niet zo vaak. Gelukkig zijn deze laarzen wel heel gebleven na de poetsbeurt. Een paar jaar geleden liet ik in Bolivia mijn schoenen poetsen en een dag later waren allebei mijn zolen weg. Gewoon weggefreten. En bedankt poetsertje!

En nu nog even wat kiekjes voor het slapen gaan:



Is dit niet een fantastisch straatje? Eén van de vele kleine straatjes waar we doorliepen. Overal hangt de was aan de gevels en veel huizen zouden onbewoonbaar verklaard moeten worden, als je het mij vraagt. Maar niemand vroeg het me, dus de mensen wonen er nog steeds.




Castelo de Sao Jorge. En kijk naar de blauwe lucht!!

Een gitarist op een Miradouro, een uitkijkpunt. Husby, als nieuwbakken gitarist himself, voelde zich meteen verbonden met de meneer en voor een paar Euri speelde hij al onze gevraagde liedjes. Voor ons alleen.

Trammetje 28 moet je 'gedaan' hebben staat in alle boekjes. Normaal zijn wij niet zo van de tourist traps, maar voor de fun toch even ingestapt (ook omdat ik NU moest zitten). We hadden begrepen dat de tocht door een gedeelte van de stad ging en weer op hetzelfde punt zou eindigen. Niet dus. 5 minuten en €1.75 per persoon later stopten we en was het "Terminus!!"
En toen stonden we ergens in Godweetwaar en moesten we heel het eind teruglopenklimmen.

Dit beeld zie je zo vaak. En niet alleen in Lissabon. Wij moeten er altijd om lachen. Een verstopt riool in dit geval, stel ik me zo voor. Er zit 1 mannetje in de put en er staat 7 man toe te kijken. En de beste stuurlui te spelen waarschijnlijk.

Elevador de Santa Justa. Een lift midden in de winkelstraat, zodat je naar een hogergelegen straat kunt. Ik vond het al doodeng met mijn hoogtevrees, maar bovenaan stond een mannetje dat met mij (en eigenlijk met alle dames) op de foto wou. Helemaal aan de rand van de toren. Echt mijn ding. Maar omdat hij lichtelijk geestelijk gehandicapt was, wou ik hem dat pleziertje niet ontnemen. Totdat hij zijn lippen tuitte en "give me kiss" zei en met zijn vieze dikke hand over mijn bolle buik wou wrijven. Toen had ik er genoeg van.

De Beatles waren ook in Lissabon!!

Een heel oud treintje wat stijl naar beneden gaat.

Zomaar een trapje. Eén van de vele trappen die we gelopen hebben.

Heb geen idee wat de beelden zijn of betekenen, maar ze stonden voor ons hotel. Aan het Pombal de Marquès. Daar begint de Avenida de Liberdad, de poepsjieke winkelstraat.

Als afsluiter een vettig maar o zo lekker hamburgertje gegeten bij het Hardrock Café en toen weer huiswaarts.

Het was leuheuk!!!