Babytalk, geklus en geklaag

En wat is er, behalve gigantische lichaamsdelen en andere lichaamsdelen die gewoon helemaal foetsie zijn, verder nog allemaal te melden vanuit Huize Ettepet?
Een heleboel !

Babytalk is al wat de klok slaat nowadays. Dus leest u dat liever niet, haak dan hier af, want het wordt een laaaange log. Doei!

We worden een beetje zenuwachtig (of ik alleen eigenlijk. Meneer Ettepet blijft de zennigheid zelve). Ik ben niet zenuwachtig voor de bevalling zelf, want het is erin gekomen en op de één of andere (pijnloze, kan dat?) manier zal het er ook wel weer uitkomen. Maar zenuwachtig of alles wel goed zal gaan tijdens de bevalling. Er zijn al hele doomscenario’s de revue gepasseerd in mijn hoofd, maar die gedachten stop ik meteen weer weg. Niet aan denken. Ook denk ik vaak ‘zal ik het wel kunnen?’ en ‘zal ik een goede moeder zijn?’.

Maar de nieuwsgierigheid is het grootst. Hoe ziet hij/zij eruit? Lijkt hij inderdaad op zijn vader, zoals de gyn zei (jajaja!!!) ? Wat voor karaktertje wordt het? Hoe zal het straks zijn met een kindje erbij? Hoe gaan de jongens reageren op hun broertje/zusje? Zij worden trouwens ook héél nieuwsgierig. Ze vragen honderduit over de baby, de kleuren voor het kamertje, de naam en vooral: welke kleur muisjes we op de beschuitjes gaan doen. Want ook zij weten het geslacht niet. Onze baby gaat dan wel in België geboren worden, maar ik ga mijn roots natuurlijk niet verloochenen. Dus beschuit met muisjes moeten er zijn! Over de nationaliteit die hij gaat krijgen, worden we het dan weer niet eens. Hij krijgt al de achternaam van zijn vader, dus vind ik dat hij mijn nationaliteit mag krijgen, maar daar is meneer Ettepet het gek genoeg niet mee eens. Zelfs de 2 nationaliteiten is een no-go.

Vorige week woensdag hebben we de 32 weken echo gehad en alles was weer perfect. Ik ga straks het perfectste beebje ooit baren! Wat wil je ook, met zulke ouders. Daar moet een superbaby uit ontstaan! Dat zeg ik! Er zijn wel fotootjes van, maar heel onduidelijk. Ons beebke lag met zijn hoofdje frontaal in de lens te kijken en je kunt er eigenlijk niet veel van maken.

Onze prins/prinses is wel wat aan de zware kant met zijn 2 kg en 13 gram, maar dat kwam door zijn lange beentjes zei de gyn. Hopelijk gaat dat gewicht niet meer al te stijl omhoog in de resterende 7 weken, want ik wil bij voorkeur geen 10-ponder uit moeten poepen straks. Hij ligt al sinds 5 weken met zijn hoofdje naar beneden en trappelt er soms lekker op los. Maar eigenlijk is het een rustig kindje volgens mij (al heb ik geen vergelijkingsmateriaal), want overdag voel ik ‘m bijna nooit en ’s avonds laat hij een beetje gekronkel voelen, maar er zijn nog geen drastische buikverplaatsende movements waargenomen tot nu toe. Als de papa zijn handen op mijn buik legt, stopt hij trouwens bijna altijd met trappelen. Poor dad.

Speciaal voor de koningin heb ik vandaag het enige oranje-achtige (yeah yeah I know, het is eigenlijk helemaal geen oranje) aangetrokken waar ik nog enigszins inpas en een buikfotooke laten maken door mijn ega. Ik weet dat u zulk soort foto’s niet te versmaden vindt:



Verder ga ik trouw elke week naar de zwangerschapsyoga en Husby is ook al 1x meegeweest. Gelukkig voor hem moet hij in totaal maar 2x mee. Iets minder trouw ga ik naar het zwangerschapszwemmen. Wat ik overigens wel heel erg leuk vind, maar met mijn ontplofte lijf vind ik dat eigenlijk geen porem meer. Hopelijk volgende week weer wel, na een sauna’tje en een lymfedrainage…

Nu slijt ik een gedeelte van mijn avonden zo:



Met de pootjes omhoog tegen de muur. Moet van de yogajuf. Eigenlijk moet ik overdag ook elk uur 5 minuten met de beentjes omhoog, maar ik zie me al bezig op mijn werk. Dat doen we dus niet. En na een kwartiertje 's avonds heb ik het ook echt wel gehad hoor...maar het verlicht wel iets.


*klaagmodus aan*
Behalve dikke pootjes en een dik lijf, heb ik ook last van brandend maagzuur. Het is even weggeweest, maar kwam vanmiddag in vol ornaat weer fijn bij me terug.
Slapen doen we met de beentjes een heel stuk omhoog en door die houding draai ik blijkbaar in mijn slaap op m’n rug. En word ik wakker van mijn eigen gesnurk. Ik had dus net hèt middeltje tegen Husbygesnurk gevonden hè, maar tegen mijn eigen bomengezaag is niks te beginnen. En natuurlijk moet ik nog steeds minstens 6x per nacht 3 drupjes per keer plassen. En mijn rug doet pijn. En ik heb een dubbele kin. En had ik al gezegd dat ik dik ben? En mijn ringen en horloge passen niet meer. En ik kan alleen nog slippers aan. En ik heb nog maar 3 broeken die leuk staan. En mijn rokjes en jurkjes kan ik net zo goed doormidden knippen want met die dikke boomstammen eronder kan dat ècht niet meer. En en en....

Maar ik heb wel een lekkere vent. Dus.
*klaagmodus uit*


Om even vooruit te lopen op de feiten, zijn er een aantal gelieve-niet-op-deze-dag-te-bevallen data, die dus vermeden moeten worden. Of ik poep hem er effe voor deze data uit, of ik moet het maar even ophouden: 6 juni. Dan is mijn vader overleden. En 9 juni is hij begraven. Lijkt me niet dè dag om feest te gaan vieren. De 2e naam van ons beebje wordt trouwens een op zijn naam gebaseerde naam. Husby wou geen 2e en 3e namen, en voor mij hoeven doopnamen ook niet persé, maar ik vind het wel leuk om hem/haar naar mijn vader te vernoemen. Is hij er toch een beetje bij. Ook 10 juni moet vermeden worden. Dan is stiefzoon B. jarig. Mijn eigen zus is een dag vóór mij jarig, en zelfs dat was nooit echt leuk vroeger, dus de 10e moeten we ook zien te skippen. En eigenlijk kan ik van 10 tot en met 19 juni ook niet bevallen, want dan is de hele schoonfamilie in Italië op een bruiloft (waar wij eigenlijk ook bij hoorden te zijn. Maar we gaan dus niet. Mocht u zich dat afvragen).
Dus. Het wordt niet gemakkelijk. Wat ik dan weer wel een superdatum zou vinden, is 21 juni. Begin van de zomer en bovendien mijn vaders verjaardag.
Ja! Laten we het op de 21ste houden!

Ook mijn things-to-do-lijstje is gestaag aan het krimpen:

Het kamertje wordt dit weekend helemaal geschilderd. Afgelopen week zijn de klussers druk bezig geweest om de gipsplaten te bezetten en de deur erin te zetten. Het raam komt volgende week. Maar wij kunnen wel al verven. Starting tonight. Morgen en overmorgen de 2e en 3e laag. De meubeltjes zijn ook al geleverd dus maandag is alles af. En dan kan ik met de aankleding beginnen, joepie!!

Oh, en ziet u daar de lekkere behind van mijn klussende Manlief?





En nee, ik weet niet hoe het komt dat er allemaal witte vlekken op de foto staan...
Ik had ook geen zin om een nieuwe te maken. Dus u zult het ermee moeten doen.

Het geboortekaartje. Dat is een medeblogster in elkaar aan het knutselen as we speak . Ik hoop en verwacht dat het een superkaartje gaat worden! U krijgt het na de bevalling weleens te zien.

De geboortesuikertjes: sjek! Vorige week in elkaar gepriegeld door vriendin G. en mezelf. Ik had heel per ongeluk het geslacht verraden tegen haar, en als tegenprestatie moest zij mij helpen met de geboortesuikerdoosjes en –zakjes. Das het voordeel van een “gemengd” huwelijk, wij doen alle tradities van de 2 landen. Dus we drinken op z’n Belgs champagne met iedereen die in het ziekenhuis op bezoek komt (in België heb je zelfs een heuse koelkast op je kamer!), we eten op z’n Hollands beschuit met blauwe of roze muisjes en we geven, zoals het een goeie Belg betaamt, geboortesuikertjes. En we krijgen hééééle grote cadeaus van Belgse familie en vrienden. Want de Belgen doen niet moeilijk over een Euri meer of minder. Cadeaus van een paar 100 € zijn heel normaal. Yay!

De geboortelijst is gelegd (ook zo’n héérlijk Belgisch gebruik!) en gewijzigd en aangevuld en opnieuw gewijzigd en nu is hij helemaal klaar.

Kleertjes: in overvloed. Ik moet mezelf nu echt inhouden om niets meer te kopen, want voor hetzelfde geld is meneer of mevrouw dus een fors uit de kluiten gewassen baby en kan ik alle schattige maatjes 56 weggooien…maar ik ben echt helemaal koopziek als het op babykleertjes aankomt…

Verder moet ik alleen nog een paar first necessities kopen en dan zijn we volgens mij helemaal klaar voor de GROTE dag!

Ik heb er zooooo'n zin in om mijn kleine mannetje/meisje in mijn armen te houden!