Back home!

We zijn weer terug van weggeweest! En het was heerlijk! 5 dagen met ons tweetjes, geen luiers, geen kinderhapjes maken, sowieso geen eten maken, opstaan wanneer wijzelf dat willen, 's avonds uitgaan zonder een babysit te hoeven regelen, zaaaalig! Maar we hebben Lola wel hartstikke gemist. Zij ons niet, daar had ze het te druk voor. En dat is maar goed ook, zij blij, wij blij.

We hadden gedacht dat het afscheid van Lola (of eigenlijk haar afscheid van ons) moeilijk ging zijn, maar nee hoor, de dame blies nog een handkusje onze richting uit en ging verder spelen.

We hebben heel veel geshopt. Te veel eigenlijk. De All Stars waren de eerste dag al ingeslagen.

We luierden in Central Park terwijl we een baseball game keken.

We aten sushi for lunch op de grond voor het 9/11 memorial.

We dronken liters Starbucks. De warme en de koude versies. Jummie!

We aten in een restaurant waar geen tafel meer vrij was en we een pager mee kregen waarmee ze ons oppiepten zodra er eentje vrij zou komen. Nog nooit gezien in een restaurant, maar werkte wel als een tierelier!

Maar waar ik me eigenlijk het allermeest op verheugde, was the Garment District, of the Fashion District! Die middag hebben mijn wederhelft en ik ons opgesplitst want ik wil zijn hete adem niet in mijn nek tijdens het stofshoppen (ben je nou bijna klaahaar?) dus ging hij die middag op horloge- en gitaarjacht.

Ik moet zeggen dat ik een ietsiepietsie teleurgesteld was over het stofaanbod. Bij Mood, NY Elegant Fabrics en een paar anderen was het smullen geblazen, maar bij de meesten werd je doodgegooid met spandex en blingblingstof.

Maar de lintjes! Oh My God, de lintjes! Dat was echt heaven on earth voor een lintengek als ik! Winkel na winkel, straat na straat, winkels vol met lintjes, elastiek, knopen en noem het maar op! Walhalla, ik zeg het je.

Mood Fabrics:

Intussen kregen we foto's van Lola die het heel erg naar haar zin had bij haar 'pleeggezin'. Ze werd schandalig verwend en was het middelpunt van de familie. Ze heeft lange wandelingen in de bossen gemaakt, lekker gegeten, heerlijk gespeeld, super geslapen en zelfs leren rekenen.

En toen gingen we alweer terug naar huis.

Maar toen we door de gate wilden gaan, werden we tegengehouden. De vlucht was overboekt en wij (en 7 anderen) werden vriendelijk verzocht om de volgende vlucht te nemen. Een hele dag later. Tegensputteren had weinig zin (al hebben we dat wel gedaan) want onze bagage was alweer terug uitgeladen en het vliegtuig stond inmiddels startklaar.

Natuurlijk was het niet leuk om Lola pas een dag later dan gepland terug te zien maar de hoge Denied Boarding Compensation die je krijgt om 18 uur later te vertrekken maakt echt wel (héél) veel goed. Dus. We hadden al een gratis vlucht, en nu zijn ook ons hotel (= duur) en al onze inkopen (= veel) betaald, en hebben we nog steeds over. Zo erg was het dus helemaal niet.

En nu moet ik dringend gaan slapen want ik heb nog steeds last van een jetlag. In het vliegtuig kon ik niet slapen. Dan maar Patiencen. Na 163 potjes was ik wèl zo gaar als een patat maar kon ik toch nog steeds niet slapen. Daarna 3 uur rijden van Parijs naar de Ardennen om Lola op te halen, middagje daar gezeten en toen weer 3 uur terug naar huis want het was overal file na het lange weekend. En al die tijd kon ik niet slapen. Strange. Anders slaap ik echt overal.

Maar ik ben een beetje moe dus. Truste!