La dolce vita

Onze vakantie zit er weer op. Wij zijn weer aan het werk, Lola gaat weer naar de crèche en de jongens zijn met hun moeder op verlof vertrokken (en dus zijn er weer eens een paar pc's vrij in huis om te bloggen).

We gingen naar Toscane en Zuid-Frankrijk. Voor het eerst met de auto met daarin 2 volwassenen, 2 pubers, een peuter en een hond. En een karretje voor alle zooi. 17 uur onderweg. Ging hartstikke goed! Lola was lief en Nina hoorden we niet zolang ze op tijd een hapje en een slokje kreeg. Dat gold ook voor Lola trouwens. Die wou vooral 'toepjes' en koekjes, want het is me toch een zoetekauw! Heeft ze van mij, dat is duidelijk.

Haar spraak is met sprongen vooruit gegaan de laatste weken. Was haar enige driewoordszin tot een maand voor haar 2e verjaardag alleen nog maar 'nee nee mama', nu praat ze veel en vaak, en best goed verstaanbaar. Voor ons toch. En ze heeft energie voor 10. Voordeel is dat ze dan ook als een blok in slaap valt als er geslapen moet worden. 12, 13 uur aan een stuk. En nog een middagslaapje ook. Ze wordt standaard om stipt 6 over 8 wakker 's morgens (behalve de dag na thuiskomst, toen sliep ze tot half 11! Wij dus ook, ha!).

Hoewel mijn kind nog nooit in haar leventje iets anders gedronken heeft dan melk, water, appelsap, thee, Roosvicee en een sporadische Fristi of Chocomel, beantwoordde ze op vakantie de vraag 'wil je iets drinken Lola?' elke keer met 'cola light'. Geen gewone cola hè, cola light moest het zijn. Smartass. Gelukkig had ze niet door dat de 'cola light' die ze dan kreeg eigenlijk appelsap was.

In Toscane hebben we veel gezien en gedaan. Florence, Siena, Pisa, Lucca, Volterra, prachtig allemaal.

Fotootjes?

In Italië huurden we een huis met zwembad in de heuvels rond San Gimignano. Na de hitte van de steden sprongen we aan het eind van de dag in het koele water. Onze kleine waterrat dook voor- en achterover het zwembad in, kopje onder, in het bootje, uit het bootje, ze vond het allemaal geweldig.

In Frankrijk hadden we een bungalow op een camping. Hier hebben we niet veel meer gedaan dan luieren, spelletjes gespeeld, veel gezwommen in het zwembad en gespeeld op het strand en ontelbare keren van de glijbaan. En naar de kinderdisco natuurlijk. Lola wou constant op het podium dansen toen er nog niemand was, maar met alle andere kinderen erbij durfde ze niet.

Dat roze hoedje van een jaar geleden past nu nog steeds!!

Ik las mijn 3 meegebrachte boeken uit. Eén ervan was 'Komt een vrouw bij de dokter' van Kluun. Prachtig boek dat al heel lang op mijn to-read lijstje stond. Het verhaal greep me ontzettend aan omdat ikzelf ook als jong meisje één van mijn ouders verloren heb aan diezelfde rotziekte en het dochtertje van het gezin is een meisje van Lola haar leeftijd. Makkelijke projectie. Het was goed dat mijn zonnebril mijn ogen verborg.

Mijn lieve mooie, grappige meisje:

Ziet u trouwens hoe goed haar haartjes al gegoeid zijn!? Het is zelfs al een keer geknipt want hoewel er nog steeds alleen maar hele dunne haartjes op haar hoofdje staan, groeiden er hier en daar lange pluimen tussen. Zelf denkt ze dat het al heel wat is, want ze wil steeds staartjes, zoals de andere meisjes op de crèche. Arm schaap. Oorbellen wil ze trouwens ook. Elke dag als ik die in doe, zegt ze 'Lola ook obeltjes'.

Verder werd er natuurlijk veel en goed gegeten en gedronken....

.....zorgde Lola dat Nina niets tekort kwam.....

.....en moest ze af en toe even rusten van alle opwinding.

Volgend jaar weer zo'n vakantie graag!