UFO Oktober

Lezers van het eerste uur herinneren zich misschien nog dat ik ooit een winterjasje voor Lola maakte. Het eerste kinderjasje dat ik ooit blogde. Maar zoals je toen al kon lezen, was daar eigenlijk al een volledig mislukt herfstjasje aan vooraf gegaan, maar daar wou ik niet over bloggen, wegens too big, too long,  too large & too ugly.

Lola had toen maatje 74 en het patroon van het jasje begon bij maat 80. Ik dacht nog ‘past het nu niet, dan past het over een half jaar wel en is het een lentejasje’, maar misschien had ik toch vooraf beter even teen en tander opgemeten want nu, 2 jaar na dato, past het pas. Halleluja!

Er is intussen wel van alles en nog wat aan verbouwd want My God, wat een verschrikkelijk patroon was dat zeg! Vééééél te wijd, vééééél te groot en de schoudernaad hing zo’n beetje halverwege haar arm. Ik heb de zijnaad zoveel ik kon smaller gemaakt, tot ik bij de paspelzakjes kwam. Die ik ook vervloekt heb trouwens, want waarom moet een kind van 1.5 nou zakjes hebben? Had ik die er niet in gezet, dan had ik het meteen een heel stuk smaller kunnen maken; nu zaten die zakjes in de weg. Ook de schoudernaad werd flink ingekort en de mouwen werden smaller gemaakt. Door mijn moeder wel te verstaan, want ik wou het hele handeltje eigenlijk gewoon weggooien.

Maar zelfs na al haar verstelwerk zag het er eigenlijk nog steeds niet uit. Het zàt gewoon niet goed en was nog steeds te groot. Dus gooide ik het in een hoek en dacht verrek maar. Daar bleef het bijna 2 jaar liggen...   

Tot nu!

Natuurlijk is het jasje nu een stuk minder lang dan eigenlijk de bedoeling was, maar daar gaan we het maar gewoon mee doen. Ook de mouwen waren intussen maar liefst 9 cm te kort, dus die heb ik er volledig uitgehaald en helemaal opnieuw gemaakt. Op de originele mouwtjes zaten nog van die dingskes met 2 knopen vast (zoiets zoals op de rug, zie foto hieronder) maar daar had ik echt geen zin meer in nu (en vind ik ook eigenlijk helemaal niet meer leuk). 

Van de buitenstof had ik nog genoeg, maar de voeringmouwen zijn nu uni-roze ipv het lieflijk roze bloemetje, but I don’t care. Ben al lang blij dat ze haar jas ein-de-lijk kan dragen! Al is hij roze, wat ik toen hélemaal het einde vond, maar nu hélemaal blegh. Maar ok, het is wel Lola haar ‘beste kleur’, aldus haarzelf, dus we doen het er maar een herfstje mee. Heb veel te veel werk gehad aan deze verdomde jas om hem niet te laten aandoen!!

 

Lola wou hem trouwens vanmorgen binnenstebuiten aandoen, want ze vond de binnenkant veel mooier dan de buitenkant ;-)

 

Er moest na school nogal wat beloofd worden voor ze eindelijk haar jas terug wou aantrekken en op de foto wou, maar met een ijsje in de hand lukte het dan toch. Min of meer.

 

 

Ik ben nog steeds niet echt (of eigenlijk echt niet) tevreden met het resultaat, maar naaiblunders moeten ook af en toe geblogd worden nietwaar?

En das toch alweer 1 UFO van de baan!

Hier leest u wat ‘het project’ hierboven precies inhoudt.