Een bedanktasje

Weet u nog dat ik dit recykleerde een paar maanden geleden? En dat ik toen dat kraagje kreeg van Debora? Helemaal gratis ende voor niks. Lief. En weet u wanneer ik haar daar pas voor bedankte? Vandaag! Shame on me ja. Naja, ik had haar natuurlijk wel mondeling bedankt toen ik het kreeg hè, zo onbeschoft ben ik nou ook weer niet, maar vandaag ging ik toch bij haar langs om nog een paar dozen af te geven, net op tijd voordat ze naar Togo vertrekken, en dus nam ik een kraag-bedankje mee.

En echt hè, ik heb daar wakker van gelegen. Want wat moet je nou aan iemand geven die zelf veel mooiere stofjes heeft dan ik (en ook veeeeeel meer), meer knopen, meer ritsen en meer andere fournituren dan ik in heel mijn leven zal hebben? En vooral ook al zoveel mooiere dingen gemaakt heeft dan ik. Moeilijk. Maar het moest wel iets zelfgemaakt of naaigerelateerd zijn vond ik, dus met een doos Merci'kes kwam ik er niet vanaf. 

Na lang nadenken bedacht ik me dat ze volgens mij nog nooit een Menina had gemaakt. Dus dat werd het! Niet voor haarzelf maar voor de kleine meisjes in haar gezinnetje. Ik weet uit ervaring dat kleine meisjes nooit genoeg tasjes hebben om allerlei schatten in te bewaren, dus hopelijk valt deze in de smaak. En het moest natuurlijk in een Petit Panneke, want dat ziet ze graag. 

Gevoerd met een oranje katoentje waar ik ook de paspel mee maakte. Aan de binnenkant streek ik Decovil light maar daar was het nog niet stevig genoeg mee, dus legde ik er ook nog een strook héle stugge dikke Vlieseline uit de Veritas in (bodem en zijkanten) wat ik ooit kocht om tassen mee te verstevigen maar dat echt onmogelijk te verwerken is. Verschrikkelijk spul. Maar zo'n losse strook die ik alleen bovenaan vaststikte, ging wel en gaf net dat beetje meer stevigheid. 

Omdat een leeg tasje ook maar saai is, deed ik 'm vol snoep en de overschot die er niet meer in paste heb ik helemaal zelf opgegeten. All of it, dat ik verpakte in een zakje, gemaakt van een oranje papierstofje van de Ava. Ik weet niet wat voor spul dat eigenlijk is. Ik gebruikte het al eerder om zakjes mee te naaien (de roze variant) en het ziet er heel leuk uit als verpakking vind ik.

De knopen komen uit de Veritas en in het midden prijkt mijn 'labeltje'. 

Omdat mijn stof niet meer lang genoeg was om de hengsels uit 1 stuk te knippen, moest ik er bovenaan een naadje in steken. Daarover naaide ik een oranje bandje, om de naad te camoufleren.

Voilà, het hele pakketje bij elkaar. De Menina, 3 dozen vol spullen voor de schoendozenactie, een zak knikkers die ik een tijd geleden op de rommelmarkt kocht, als vulmiddel voor al die knikkerzakjes, en ook de zelfgemaakte knikkerzakjes die ik tijdens de blogdate meekreeg van haar. Zij wou ze naar Debora sturen, maar ik ging toch, dus kon dat gelijk mee.