Het peuterfeest

Zondag hadden we Lola's verjaardagsfeestje. Een week te laat, maar zo konden haar broers erbij zijn en vorige week niet. Mijn pc deed wat raar met uploaden de laatste dagen, dus een verlaat logje.

Ik was zo druk met van alles en nog wat dat ik een beetje vergeten was om een feestjurk te naaien. Niet dat het kind anders niets had om aan te trekken, maar ik wilde hem graag zelf maken. En hij was af hoor! Om 1 uur 's nachts de dag voor van het feestje rolde hij vanonder mijn masjien. De eerste jurk die helemaal, op de hals na want die deed ik met een tweelingnaald, met de overlock gemaakt is. Ik vind mijn overlock nog leuker dan mijn naaimachine geloof ik!

Het patroontje komt uit de nieuwste Ottobre en is eigenlijk een 't-shirt wat ik verlengd en laten uitlopen heb. Mijn eerste lockproject heb ik lekker simpel gehouden, ik moest nog wat leren hè. De stof komt van het stoffenspektakel.

De mouwtjes en zoom zijn met een rolzoom gemaakt, en de zoom heb ik laten krullen.

En toen moest de kroon nog gemaakt worden, midden in de nacht. Ahja, want die had ik ook nog niet gemaakt. Door het late uur heb ik er maar een snelsnel project van gemaakt. Ik had ooit de kroon van Mina Dotter gezien en heb hem nagemaakt, maar ik had geen zin om 's nachts nog heel het patroon te gaan printen, dus heb het gewoon uit de losse pols en uit mijn geheugen getekend. Hij is dan ook lang niet zo mooi als die van haar natuurlijk (en ook niet zo mooi als mijn kroon van vorig jaar), maar hij deed dienst. Binnenin heb ik fiberfill gedaan in plaats van versteviging en de letters zijn geflockt. Dat was veruit het meeste werk, want de kroon zelf zit zo in elkaar.

Buiten- en binnenkant zijn restlapjes.

En toen kon het feestje beginnen! We hadden een Bumba taart besteld, want Bumba (al noemt Lola hem consequent Bumbalu) is haar favoriet op het moment. Vorige maand was het Mini 'Mimi' Mouse en daarvoor was het gewoon Oef, haar knuffelhond. Maar nu dus Bumba(lu). Van de taart had ik vorig jaar ook meer werk gemaakt (wordt dat elk jaar minder en minder?) maar lekker was hij!

Lola pakte het ene na het andere 'dootje' uit en vond alles even leuk. Al was ze wel de halve middag in een pesthumeur. Twee = nee is hier ongenadig toegeslagen een tijdje geleden (al ver voor haar 2e verjaardag trouwens) en ze spartelt tegen bij alles wat ze niet wil. En dat is veel tegenwoordig. Niet tandenpoetsen, geen pyama aan willen of juist haar pyama niet meer uit willen doen, niet eten wanneer het moet, wel willen eten wanneer we niet aan het eten zijn, roepen, gillen, de hele rataplan. En 3 minuten later is ze weer het liefste meisje ooit dat constant wil knuffelen en kusjes geven. Ik vind dit zo'n leuke leeftijd! Niet die pestbuien, maar dat gaat wel weer over, maar het beginnen praten, alles nazeggen en alles zelf willen doen. Heerlijk.

En leuk dat al die nieuwe speeltjes zijn!

2 JAAR !!!

Gefeliciteerd lieve schat van me!

En bedankt voor de 2 allergeweldigste jaren van mijn hele leven!!

xxx mama xxx

Back home!

We zijn weer terug van weggeweest! En het was heerlijk! 5 dagen met ons tweetjes, geen luiers, geen kinderhapjes maken, sowieso geen eten maken, opstaan wanneer wijzelf dat willen, 's avonds uitgaan zonder een babysit te hoeven regelen, zaaaalig! Maar we hebben Lola wel hartstikke gemist. Zij ons niet, daar had ze het te druk voor. En dat is maar goed ook, zij blij, wij blij.

We hadden gedacht dat het afscheid van Lola (of eigenlijk haar afscheid van ons) moeilijk ging zijn, maar nee hoor, de dame blies nog een handkusje onze richting uit en ging verder spelen.

We hebben heel veel geshopt. Te veel eigenlijk. De All Stars waren de eerste dag al ingeslagen.

We luierden in Central Park terwijl we een baseball game keken.

We aten sushi for lunch op de grond voor het 9/11 memorial.

We dronken liters Starbucks. De warme en de koude versies. Jummie!

We aten in een restaurant waar geen tafel meer vrij was en we een pager mee kregen waarmee ze ons oppiepten zodra er eentje vrij zou komen. Nog nooit gezien in een restaurant, maar werkte wel als een tierelier!

Maar waar ik me eigenlijk het allermeest op verheugde, was the Garment District, of the Fashion District! Die middag hebben mijn wederhelft en ik ons opgesplitst want ik wil zijn hete adem niet in mijn nek tijdens het stofshoppen (ben je nou bijna klaahaar?) dus ging hij die middag op horloge- en gitaarjacht.

Ik moet zeggen dat ik een ietsiepietsie teleurgesteld was over het stofaanbod. Bij Mood, NY Elegant Fabrics en een paar anderen was het smullen geblazen, maar bij de meesten werd je doodgegooid met spandex en blingblingstof.

Maar de lintjes! Oh My God, de lintjes! Dat was echt heaven on earth voor een lintengek als ik! Winkel na winkel, straat na straat, winkels vol met lintjes, elastiek, knopen en noem het maar op! Walhalla, ik zeg het je.

Mood Fabrics:

Intussen kregen we foto's van Lola die het heel erg naar haar zin had bij haar 'pleeggezin'. Ze werd schandalig verwend en was het middelpunt van de familie. Ze heeft lange wandelingen in de bossen gemaakt, lekker gegeten, heerlijk gespeeld, super geslapen en zelfs leren rekenen.

En toen gingen we alweer terug naar huis.

Maar toen we door de gate wilden gaan, werden we tegengehouden. De vlucht was overboekt en wij (en 7 anderen) werden vriendelijk verzocht om de volgende vlucht te nemen. Een hele dag later. Tegensputteren had weinig zin (al hebben we dat wel gedaan) want onze bagage was alweer terug uitgeladen en het vliegtuig stond inmiddels startklaar.

Natuurlijk was het niet leuk om Lola pas een dag later dan gepland terug te zien maar de hoge Denied Boarding Compensation die je krijgt om 18 uur later te vertrekken maakt echt wel (héél) veel goed. Dus. We hadden al een gratis vlucht, en nu zijn ook ons hotel (= duur) en al onze inkopen (= veel) betaald, en hebben we nog steeds over. Zo erg was het dus helemaal niet.

En nu moet ik dringend gaan slapen want ik heb nog steeds last van een jetlag. In het vliegtuig kon ik niet slapen. Dan maar Patiencen. Na 163 potjes was ik wèl zo gaar als een patat maar kon ik toch nog steeds niet slapen. Daarna 3 uur rijden van Parijs naar de Ardennen om Lola op te halen, middagje daar gezeten en toen weer 3 uur terug naar huis want het was overal file na het lange weekend. En al die tijd kon ik niet slapen. Strange. Anders slaap ik echt overal.

Maar ik ben een beetje moe dus. Truste!

Here we go again!

Ik zal echt nooit meer zeggen dat ik alleen maar gelukkig ben in de liefde en niet in het spel, want ik heb wederom tickets naar New York gewonnen! Jaja, de geneugten van in de reiswereld werken menschen! 2 jaar geleden ging Lola-in-de-buik mee naar deze geweldige stad, maar deze keer gaan meneer Ettepet en ik met ons tweetjes. Best spannend. Lola is nog nooit langer dan 1 nachtje uit logeren geweest en nu meteen 5 hele nachten. Ik vind het best wel wat eigenlijk. Niet dat ik me veel zorgen maak hoor, ze is in goede handen bij vrienden Ookje en Liepje, zoals Lola ze noemt. En zij nemen haar mee naar hun vakantiehuis in de Ardennen, waar Lola al vaak is geweest en het kent, dus het zal allemaal wel loslopen. Maar toch, mijn arme moederhart moet er nog even niet aan denken dat ik haar straks bijna een hele week zal moeten missen. Maandag vertrekken we. Omdat dit onze 3e keer is, gaan we nu wat meer de buitenwijken doen en natuurlijk veel shoppen want de dollar staat nog steeds lekker. Meneer Ettepet heeft een gitaar- en horlogeshoplijstje gemaakt en ik ben van plan om me hier helemaal te buiten te gaan aan stofjes en ander leuks. Dit blog volg ik al heel lang en zij hebben heuse shoppingroutes samengesteld in the Garment District, dus dat moet helemaal goedkomen. All Stars staan ook voor ons alle 3 op het lijstje en de Baby Gap lonkt ook big time. De eerste keer gingen we naar een baseball game van de New York Yankees vs. de Boston Red Sox. Aartsrivalen. Was geweldig! Nu doen we misschien een basketball- of hockeywedstrijd. Of weer een musical. In ieder geval gaan we hier weer naartoe want dat is echt tè grappig. En voor de rest zien we wel. Easy does it. Tot over een week! En als iemand me nu eens kan vertellen hoe het komt dat ik geen alinea's meer kan maken met die vernieuwde Blogger? Want ik heb echt niet alle tekst aan elkaar gebreid, maar zo komt het er wel uit....

The birthdayparty

En toen werd ik dus 40. Ik krijg het intussen al uit mijn strot ja, zij het met enig gestotter. Maar bij verjaardagen horen feestjes en mèn heb ik een feestje gehad afgelopen weekend! Er waren meer dan 50 vrienden, lekkere hapjes en liters drank, een vriendin had iedereen een mailtje gestuurd om alle ins & outs, anekdotes en gekke trekken over mij te weten te komen en had daarmee een fantastische speech geschreven waarin ze allemaal lieve dingen zei èn ik ben dan ook nog eens schandelijk verwend met een megacadeau. 40 worden is echt niet zo erg. Ik ga u hier niet de actiefoto's van het feest zelf laten zien met alle mensen in volle glorie, maar u mag wel ièts zien. De partyroom bijvoorbeeld. We hadden alle meubels aan de kant geschoven zodat we lekker veel ruimte hadden en we hebben zelfs een dansje kunnen placeren. Op 70's muziek natuurlijk, want dat was al wat de playlist speelde. Ahja, je bent geboren in de 70's of niet.

We deden lekker easy does it zelfbedien zodat wij zelf niet de hele avond moesten rondhupsen met drank en food. En wat hebben we het getroffen met het weer, ook al hadden ze strontregen voorspeld! De tuindeuren stonden de hele avond open en met een terrasverwarmer was het ook heerlijk buiten!

De speechvriendin kwam 's middags al helpen met hapjes maken. We maakten soepjes, we draaiden 200 pittige gehaktballetjes, we bakten aardappeltjes in de schil met aïoli, we rolden wraps en we bestelden 150 sushi's.

De sushi's zaten in deze mooie boten maar ze waren zo snel leeg dat ik geen enkele foto van de sushi's zelf heb...maar lekker waren ze!

En kijk nou! Mijn cadeau! Iedereen had samengelegd om deze beauty voor me te kopen. Megalief toch?! En er was zelfs nog geld over dus heb ik ook meteen een abonnement op de Ottobre genomen en ik ga er ook nog een grote snijmat van kopen en dan zal het wel op zijn. Ik ben zo content!

Zoals ik al zei, 40 worden is helemààl niet zo erg.