Ik wist al maanden, zo niet jaren, hoe ik dit blog ging beginnen: Hoera wij zijn zwanger!!!Leek me leuk, een blog starten op het moment dat ik zwanger werd. Vòòr die tijd had ik niet bijster veel interessants te melden vond ik. Niet dat ik niks meemaak hoor. Integendeel. Heb een heel leuk leven. Maar wij behoren niet tot die gelukkigen die lekker tussen de lakens zwanger worden, en we hebben in heel het baby-making-gebeuren nog niets dan ellende en teleurstelling gekend, dus vond het nou niet zo nodig om daarover een blog te maken en iedereen te vervelen met onze zoveelste teleurstelling of onze 425.786ste traan.
Intussen zijn we 4 jaar en 8 ICSI's (soort IVF) verder en ben ik nog steeds niet zwanger. En tenzij er ergens binnenkort een divine intervention gaat plaatsvinden, zal ik dat naar alle waarschijnlijkheid ook nooit worden.
Waarom dan toch dit blog? Nou, omdat ik mijn energie ergens anders in wil gaan steken dan in het zwanger-worden. Want dat is energie-vretend, dat kan ik u wel vertellen. Niet alleen het op de meest ongelukkige momenten van de dag ziekenhuis-in-en-ziekenhuis-uit-gaan, maar ook het dagelijkse spuiten en pillen op uur en tijd vergt enorm veel van je body en vooral van je mind. En over de energie die alle hoop en wanhoop vreten zwijg ik maar.
Bovendien staat ons leven al zo lang on hold, want alles staat altijd in het kader van de behandelingen. Je word geleefd als je IVF doet. En dat zijn we meer dan beu. Daarom stoppen we met de behandelingen. We hebben nog 1 poging ergens in het najaar gepland, en daarna is het afgelopen. Einde oefening. En omdat wij niet spontaan zwanger kunnen worden betekent dat ook meteen het einde van het hoofdstuk kinderen.
En dat doet pijn. Dat doet vreselijk veel pijn en we hebben daar ongelofelijk veel verdriet van. Ik kan en wil me geen leven zonder kinderen voorstellen maar ik word gedwongen dat wel te doen. Life goes on. Ook zonder kinderen. En wij moeten verder.
En daarom begin ik dit blog. Om verder te gaan. En om mijn verhaaltjes en avontuurtjes van alledag met u te delen. Het is niet mijn bedoeling om hier een depri blog van te maken met elke dag een huilende Edje die alleen ellende schrijft. Nee. Dit moet een leuke blog worden. Hope you like it!
Zo, en nu even uitzoeken hoe zo'n blog precies in elkaar zit. Moet hem ook nog een beetje opleuken natuurlijk. En ik als computer-nitwit heb geen idee hoè...
Dat wordt dus mijn eerstvolgende projectje: pimp my
Geen opmerkingen:
Een reactie posten