Buik en kont !!

Of ik mijn buik effe wilde showen hier. En snel. U vraagt, wij draaien, dus komt 'ie:

* 21 weken en 4 dagen
* Buikomvang 96 cm

* Borstomvang 95 cm (oh my freaking God, ik heb bijna een meter tiet!)

* + 8 kg

Wij rijzen dus langzaam maar zeker de pan uit. En helaas niet alleen naar voren. De voorkant valt eigenlijk best mee. Er zijn nog steeds mensen die pas nàdat ik het gezegd heb, zien dat ik zwanger ben. De blinde vinken. Mijn baby huist vooral graag op mijn kont. En op mijn heupen.

En zoals ik van tevoren al gedacht had, hou ik dus megaveel vocht vast. Er is nog welgeteld 1 paar laarzen dat ik helemaal dicht krijg. De rest blijft halverwege steken. Mijn ringen krijg ik enkel nog aan en uit met zeep. Waar gaat dit heen? Straks pas ik alleen nog in een jute zak.

En toch vind ik zwanger zijn geweldig. Ik zou nog wel 4x zwanger willen zijn (Husby, what ya think??). Het beebje wat ik nu duidelijk (maar nog niet zo vaak) voel is zooo adorable. We praten tegen hem/haar alsof hij/zij er al is. En hij schopt terug. Alsof hij wil zeggen 'ik hoor jullie wel daarbuiten hoor, maar ik blijf nog even lekker zitten ok?' En that is fine with me. Blijf jij nog maar eventjes waar je bent liefje. Nog een weekje of 18 moet je binnen blijven. Nog maar 4 maanden en we worden papa en mama. Nog zoooo onwerkelijk. Ik kan het eigenlijk nog steeds amper geloven.

Dat schoppen dus. Ik maakte me 2 weken geleden toch zorgen dat ik (op 19 weken) onze beeb nog steeds niet gevoeld had, en of alles nog wel ok was? Nou, diezelfde avond lagen we in bed en ik moest ergens hard om lachen en toen kreeg ik me toch een pijnscheut in mijn buik (waren de banden volgens de gyn. En nee daar heb ik niet speciaal voor gebeld, maar bij de eerstvolgende controle toch even gevraagd). Ik was even volledig in paniek, maar 3 minuten later voelde ik ons beebje ineens heel duidelijk bewegen! Wat een heerlijk gevoel! In Lissabon voelde ik hem 's avonds ook af en toe, en 4 dagen nadat ik hem voor het eerst gevoeld had, ging hij zo hard te keer dat zelfs mijn Husby hem kon voelen. Wat een geluk. Dat ik dit allemaal mag meemaken. Ik kan er nog steeds helemaal emo van worden.

Mijn mannetje is ook zo schattig. Hij praat tegen mijn buik en streelt hem vaak. En hij heeft hem al (?) 2x ingesmeerd met een buikenspullie. Daarna zijn we het vergeten. Maar ik las ergens dat je na je 30ste veel minder kans op striemen hebt. En ik ben natuurlijk al zooo ver over de 30 dat mijn buik waarschijnlijk strakker is na de zwangerschap dan ervoor. Toch? Nee? Laat me nog even in die waan ok? Vanmorgen zei Husby tegen mijn buik "als jij geboren wordt heeft papa lang haar". Want hij wil zijn haren laten groeien. Whoehahaha midlife crisis denk ik.

We hebben intussen een crèche gevonden. En staan bij 6 andere crèches op wachtlijst. Is echt niet normaal hier. Ik heb pas een crèche nodig over 1 jaar en 7 maanden omdat ik na mijn zwangerschapsverlof een jaar ga thuisblijven. Maar alles zit al vol. Of ze maken hun planning pas 3 maanden van tevoren, maar dat is ook geen optie natuurlijk. Dus: woon je in Antwerpen en ben je van plan over een jaar of 7 moeder te gaan worden, ga nu vast een crèche zoeken, scheelt je heel wat kopzorgen!

Ook het kamertje-to-be is opgemeten en er wordt een offerte gemaakt as we speak. Want zoals ik al eerder zei: we komen een kamer te kort, dus er moeten nog muurtjes gezet worden. Omdat wij nogal een 'open' huis hebben met vide en beton en andere hardklinkende materialen, laten we heel het kamertje meteen goed isoleren zodat onze prins/es lekker kan slapen en wij lekker lawaai kunnen maken.

Zwanger zijn heeft alleen maar voordelen. Je krijgt er een kind mee. Er staan mensen voor je op in bus en tram en de laatste 4 maanden mag je in de trein 1e klasse reizen met een 2e klasse kaartje (maar ik ga nooit met het openbaar vervoer. Dammit). Als je iets laat vallen, rapen ze het voor je op. En vanochtend liep ik met een trapje te zeulen en Husby vroeg wat ik ging doen. Toen ik zei dat ik de ramen ging wassen zei hij "ik wil niet dat jij nog op een trapje staat. Laat mij dat maar doen". Kijk, zulke acties kan ik waarderen.

Het enige wat ik af en toe heb, zijn harde buiken. Vorige week deden we weer een houthaksessie bij mams. En dat moet ik toch maar niet meer doen. Mijn buik was loeihard aan het eind van de dag en ik heb toen een uur voor pampus gelegen in bed. Als ik teveel rek en strek heb ik het ook en ook als ik te lang rechtsta. Maar als je je nou zo super voelt als ik, sta je er vaak gewoon niet bij stil dat sommige dingen misschien nu niet zo'n goed idee zijn om te doen.

Voor de rest hebben we nog steeds nergens last van. Ik geniet met volle teugen van het kindje in mijn buik en fantaseer erop los. Hoe zal hij eruit zien? Welke kleur haartjes heeft hij? Hééft hij wel haartjes bij de geboorte (nee nee nee!!! Ik vind kale babies zo cute!). Zal hij op Husby lijken? Krijgen we de babykamer wel op tijd af? Hoe zal ik als moeder zijn? Kan ik het wel?