Bevallingsverhalen - deel I

Ja hey zeg. Komt de 3e logbaby al met een bevallingslog! En ik was de eerste en ik puf nog steeds uit! Dat kan natuurlijk niet. Maar menschen menschen toch, bevallen is geen kattepis. En dan heb ik nog niet eens 26 uur weeën en meer van dat soort onzinnigs gedaan. Gewoon een kwartiertje keizersnee en huppetee, hello baby! Maar ik ben me d'r een partij moe van! Poehee zeg!

Dus we gingen bevallen. Of nee dat gingen we eigenlijk niet. Eigenlijk gingen we gewoon op controle bij de gynaecoloog, maar die zei toen "hiiiiier blijven jij, je gaat bevallen!".

Wat ik nog niet verteld had, was dat ik die zondagochtend dat ik in allerijl naar het ziekenhuis ging omdat ik een hele nacht hoofdpijn had gehad eigenlijk die dag al ingeleid moest worden van de gynaecoloog van wacht. Maar ik had uitgerekend die ochtend een verjaardagsbrunch georganiseerd voor mijn verjaardag (die al een maand geleden was, maar dat mocht de pret niet drukken). Ik ging met mijn vriendinnetjes eten in de stad. En alle 11 die vriendinnen kwamen naar ons thuis. Om 10 uur 's ochtends. En om 7 uur was ik in het ziekenhuis. Denkend dat ik om 10 uur al lang en breed terug thuis was. Maar toen moest ik maar liefst 1.5 uur aan de monitor. En was het al half 9. Als ik al geen hoge bloeddruk had, dan kreeg ik het wel van het idee dat mijn feestje straks in het water zou vallen, en dat al die meiden die van heinde en ver kwamen, voor niks voor mijn deur stonden. Want ik was in de haast ook nog mijn telefoon vergeten op mijn nachtkastje dus ik kon niemand bellen. Het werd half 10. En ik zat nog steeds te wachten op de gynaecoloog die *echt* zo zou komen om één en ander te beoordelen. Ik stuurde Man alvast naar huis om de meiden te verwelkomen en in te lichten. Na een eeuwigheid kwam de gyn dan ein-de-lijk opdagen. In haar zomerjurk. Kon je niet wat sneller van je strandstoel komen?!? En ze vond dat ik moest blijven. En ik vond dat ik naar een feestje moest. Uiteindelijk mocht ik dan toch gaan, met de belofte dat ik diezelfde avond terug zou komen om nog eens aan de monitor te gaan hangen en dan zou ze beslissen of 'mijn toestand' tot dinsdag zou kunnen wachten, tot mijn eigen gyn terug was. Ik heb me naar huis gespoed alwaar mijn trouwe honden vriendinnen al op me zaten te wachten. De brunch voelde een beetje als het laatste avondmaal en stilte voor de storm enzo. Want het zou zomaar eens kunnen dat ik de volgende dag moeder zou worden!!!

Diezelfde vriendinnen hadden trouwens een paar dagen later, op woensdagavond, 3 weken voor mijn uitgerekende datum en de dag van mijn uiteindelijke bevalling, samen met mijn geniepige husband, een babyshower bij ons thuis georganiseerd. Maar die ging dus niet door want toen lag ik al met het mooiste prinsesje van de wereld in mijn armen in het ziekenhuis. Das dan weer jammer. Dat van die babyshower hè, niet dat van dat prinsesje. Alle babyshowerspelletjes en versiering waren al gemaakt en gekocht en de taart was besteld. Die laatste hebben we na de bevalling dan maar opgegeten. Jammer. Maar mijn brunch heb ik dan toch lekker wel gehad!

Op zondagavond mochten we het dan toch rekken tot dinsdagochtend. Tot onze eigen gyn terug was. Die dindagochtend had ik eigenlijk een afspraak met haar. We lazen al zo lang bij elkaar, woonden allebei in Antwerpen als Hollander zijnde, waren allebei zwanger en uitgerekend voor dezelfde periode en gingen in hetzelfde ziekenhuis bevallen, maar we hadden elkaar nog nooit gezien. Dat kon natuurlijk niet! Dus hadden we eindelijk afgesproken. Maar ik moest dus ineens naar de gyn en belde onze date af. Bij de gyn ging ik weer fijn aan de monitor liggen en werd bloed, bloeddruk en urine gecheckt en een afspraak voor diezelfde avond gemaakt om de uitslagen te bespreken.
Om 9 uur 's avonds konden we bij de gyn terecht (lang leve de spreekuren van de doktoren in België !!!) en prompt werden we om 10 uur terug verwacht. Met koffertje. Want we gingen à la minute inleiden.

De kamers waren alweer allemaal bezet. Zowel de 1-persoons als de 2-persoons. Dus bracht ik de nacht door in de verloskamer. Hoe gek is dat?!? Er werd een gelletje opgespoten (dubbele dosis want er was nog totaal geen actie down under en mijn baarmoederhals was nog helemaal niets verstreken en het zou sowieso een 'hard labeur' bevalling worden werd me al even ingefluisterd. Fijn. Kon ik daar nog even lekker over dromen die nacht) en de volgende ochtend zou het infuus met het inleidingsspullie gestoken worden.

's Ochtends had het gelletje totaal niks gedaan. En werd het infuus meteen op standje volle bak ingebracht.......


Wordt vervolgd............