winterbarbecuen, sleeën en een bekentenisje

Het was leuk leuk leuk in de Ardennen! Meters sneeuw en veel drank en eten. Meer moet dat niet zijn.

Lola kreeg een kerstmuts om in de stemming te komen.



We zongen kerstliedjes bij de winterbarbecue. Ik had nog nooit 's winters gebarbecued, maar ik kan u zeggen: dat moet u ook doen! Vleesjes en glühwein. Lekkerrrr. Meneer Ettepet zorgde voor de zuivere noot tussen al het vals gekakel.



Lola was, geheel volgens de laatste mode, gekleed in een modieus skipakje met een trendy bontkraag.



We deden een wandelingetje. Lola lieten we thuis bij één van de achterblijvers en dat was maar goed ook. Het was meer een survivaltocht waarbij onze benen tot boven de knie in de sneeuw en het ijs verdwenen. Mijn schenen staan nog steeds vol blauwe plekken. Onderweg dronken we jenever en Baileys om warm te worden. En omdat we dorst hadden.



We sleeden (sleden? reden sleetje?) achter de auto en van heuvels. Die laatste daredevil ben ik dus.



En als laatste zal ik u een goedbewaard geheim verklappen. Ik ben namelijk eigenlijk een nerd. Nah! Dat had u niet gedacht hè? Want ik hou van schaken. En van Sudoku's. Geleerd van meneer Ettepet tijdens onze huwelijksreis. Wat moet je anders doen tijdens een honeymoon hè? Maar, in my defense: we schaken alleen tijdens vakanties. En dit was er zo eentje.



Ik hoop dat deze bekentenis me geen lezers gaat kosten.....

6 kids is teveel

Glad we did it; glad it's over. Zo'n weekje zoveel kids. Hard labeur menschen, zo'n groot gezin een hele week van een gezonde hap en drank voorzien, de Liefhebbende Moeder spelen, ruzietjes oplossen, zorgen dat iedereen schoon gewassen en op tijd in bed ligt, tanden poetsen, huiswerk overhoren, sneeuwpoppen maken, hond uitlaten, standjes uitdelen, tieten, flesjes, groente- en fruithapjes geven, luiers verschonen en konten en monden afvegen. En zorgen dat ikzelf ook fris gewassen en uit die pyamabroek ben tegen de tijd dat het hele zootje weer thuiskomt uit school slash werk.

Na zo'n week kunnen we de volgende conclusies trekken:
* 6 kids is teveel.
* Een hond uitlaten met de kinderwagen in de sneeuw is ruk.
* Een hond uitlaten met de kinderwagen in de sneeuw is nog veel rukker als je, in het kader van 2 vliegen in 1 klap, ondertussen naar een supermarkt loopt/gesleurd wordt die een half uur verderop ligt en dat die dan dicht blijkt te zijn op maandagochtend.
* 6 kids is teveel.
* Ik hartje de stad. We zaten een week in een durp en er was maar liefst 1 krantenwinkel en 1 supermarkt. Poe poe.
* Gelukkig heb ik geen kind met adhd.
* 6 kids is teveel.
* Een liggend kind aankleden dat spartelend uit volle borst NEE NEE NEEEEEE IK WIL NIET NAAR SCHOOL!!! krijst, is best lastig.
* Een sneeuwpop maken die 4 minuten later door de hond wordt verwoest, is zonde van je tijd.
* 6 kids is teveel.
* Andermans kots opruimen is vies en laat ik dus aan Meneer Ettepet over.
* Lola wordt minstens 2x per nacht wakker als ze in een reisbedje slaapt.
* Mama dus ook.
* Ik hou nog steeds niet van honden.
* En oh ja: 6 kids is echt teveel.

Maar aan alles komt een eind, en zo sloten we de week af met een tripje naar good old Antwerp voor een kijkje in het Gl.azen Huis.
IN het huis ja, want wij hadden connecties.

Kijk!! Dit zijn wij met Th.omas de So.ete!!



Morgen is Jezus Meneer Ettepet jarig, en omdat hij vorige maand in 1 maand tijd 4 boetes voor te hard rijden gekregen heeft (voor 360 klinkende Euro's totaal), kreeg hij dit jaar een praktisch cadeau. Eentje waar ik ook nog iets aan heb, want ik rij ook graag te hard. Een beetje zoals een man een frietpan aan zijn vrouw geeft ofzo. Kreeg dus, want hij heeft hem al in gebruik. Net zoals die gitaartas die hij ook voor zijn verjaardag kreeg en ook al gebezigd heeft. Maar ik pak alles morgen gewoon terug opnieuw in en roep "surprise surprise, raad eens wat je krijgt!?!".

Vanavond vieren we een kerstfeestje-met-diner-en-overnachting-en-morgen-brunch met de koude kant van de familie en morgen een kerst/verjaardagsfeestje met mijn familie. En zondag -op Lola haar 7de vermaanddag- vertrekken we voor 3 daagjes naar de Ardennen. Alweer met al bovenstaande kinderen. En hun ouders ook deze keer. Thank God.

Iedereen een hele fijne kerst gewenst!!!

Daag!

Papa heeft ons verlaten. Voor 2 dagen maar gelukkig. Heeft niks met die was te maken hoor. En Lola stuurde hem een mailtje.



(ik heb maar een balkje over haar edele delen gezet, voor de perverts onder u)

En nu ga ik u ook verlaten voor een weekje (maar ik ga niet voor u in mijn blote ko.nt op het aankleedkussen liggen). Vrienden gaan op (werk)vakantie en wij gaan babysitten op hun 3 kids. Ook een soort werkvakantie dus. Misschien log ik wel, misschien log ik niet. Want met 6 koters onder m'n hoede zal ik mijn handjes wel vol hebben.

Daag!

Of je doet een roze handdoek bij de witte was...

Wilt u ook van die mooie wit/roze gevlekte kleren?
Bel Meneer Ettepet!

Over lekkere en vieze hapjes

Ons poppetje zit aan de hapjes! Het eerste groentehapje vond ze maar niks.



Maar de dag daarna ging het al erg lekker en nu leunt ze met wijd opengesperde mond zover naar voren dat ik met moeite het lepeltje tussen haar kinnen doorgeduwd krijg. We hebben al worteltjes, courgette, bloemkool, tomaten en prei gegeten. Van de laatste 2 kreeg ze eerst nog rillingen (zo grappig, dan schudt ze haar hoofdje, trekt een vies gezicht en rilt) maar dat gaat nu ook al erg goed. Na de voeding krijgt ze nog een toetjestiet want ze eet nog niet zoveel.

Maar ze doet het zo goed dat we een week later ook al meteen met fruithapjes begonnen. Annejet was hier net en gaf Lola haar eerste fruithapje.



Kijk, dat is Annejet haar hand!

Annejet, de lurker van mijn blog die uit de kast, en daarna zelfs bij ons thuis kwam. En als er bezoek komt, wil ik soms weleens de Geweldige Huisvrouw spelen. Dan ga ik dingen bakken enzo. En ook opruimen trouwens. Mijn mannetje vindt het fijn als er bezoek komt want dan ruim ik eindelijk mijn zooi eens op zegt hij. Tsss. Ik bakte een broodpudding voor bij de koffie. Maar deze keer eens een ander receptje dan mijn good old eigen broodpuddingrecept. Hij kwam nog niet uit de oven of we roken het al. Varkensvoer. Mijn broodpudding rook naar varkensvoer! En zo smaakte hij ook. Niet dat ik ooit varkensvoer gegeten heb, maar het moet zoiets zijn als deze hap viezigheid. Goor met een Capital G. Sorry Madame, maar volgende keer wordt het weer gewoon mijn eigen lekkere puddingkje. Die van de kvlv inderdaad.

Als Annejet komt is het altijd gezellig. Ook zonder broodpudding.
Al zolang ze bij ons komt (en dat is toch al bijna een jaar ofzo) wil ze dat ik een logje schrijf over dit:



Das onze (nog steeds niet aangelegde) tuin. Maar het gaat haar met name om dat houten ding daar vanachter. Das ons tuinhuis. Met gat erin. En dat gat intrigeert haar mateloos. Elke keer weer. Elke keer vraagt ze weer waarom dat gat er in Godsvredesnaam inzit. We hebben de grootste lol om een bestemming voor het gat te vinden: je hoofd erdoorheen steken en taarten naar gooien, voetbal met het gat als doel, opvullen met papier maché, enz. Als u nog een leuk idee heeft zodat Annejet weer rustig kan slapen?

Ik had trouwens die broodpudding wel door dat gat kunnen proberen gooien bedenk ik me nu. Maar ik heb hem ergens anders de tuin in geschopt. Ik hoop dat de vogeltjes wel van varkensvoer houden.

Zo, heb ik daar ook eindelijk over gelogd. En nu niet meer zeuren Annejet!

Hoewel ik de broodpudding van Mme Zsazsa dus niet zo geweldig vond, blijft ze natuurlijk wel mijn held op alle andere gebieden. Zo heb ik een tijdje geleden haar ZsaZsa draagdoek gemaakt en die draagt helemaal fantastisch. Lola zit eigenlijk op mijn kont en heupen, dus ze hangt niet aan mijn schouders. Echt een aanrader! We hebben zo zelfs al samen in de tuin gewerkt, al zie je daar niks van op bovenstaande foto hè. Dat erin gewerkt is. Bladeren geharkt hebben we. Nou ja, ik heb geharkt en Lola heeft geslapen.



Morgen nog maar wat gaan harken. Those damn trees...

Kerk, kots, kedoos en een ouwe Donald op een boerderij

Hoewel wij niet superkatholiek zijn en nooit in een kerk komen (behalve op vakantie, dan ga ik vreemdgenoeg wel elk kerkje binnen om een kaarsje aan te steken voor wijlen loved ones) hebben wij ons klein meisje gisteren laten dopen. We zijn zelf allebei min of meer katholiek opgevoed en heel de rataplan van dopen, communie en vormsel hebben we gehad en een doopsel wilden we voor onze prinses ook. Dus hebben we gisteren een feestje gevierd, in hetzelfde kapelletje van de mooiste kerk van Antwerpen, waar we 5 jaar geleden ook getrouwd zijn.

Ik had speciaal voor the occasion een jurkje gemaakt, maar ik hou niet van traditionele doopjurken, dus het werd een gewone lekker warme winterjurk. Het patroontje was eigenlijk met een knoopje opzij, maar ik vond een lintje leuker dus het werd een lintje. Achteraf begrijp ik wel waarom het patroon een knoopje beter vond want Lola pulkte de godganse dag die strik open.



Het lijkt op de foto een rood biesje, maar het is natuurlijk roze, wat dacht u dan!

Ik had gewacht om het haar aan te trekken tot een kwartier voor vertrek, want ik ken m'n dochter. Doe je haar een nieuwe jurk aan en een uur later zit ze onder de kots en riekt ze naar melk die een week in de zon heeft gestaan. Dat zou me nu niet overkomen, ha! Yeah right. Haar ene arm zat nog niet in de mouw of er lag al een zure sloot op haar jurk. Nou ja, witte jurk, witte kots, ziet niemand.

Mijn immer zo rustige en vrolijke meisje heeft in de kerk heel Antwerpen bij elkaar geblèrd maar voor de rest was het mooi en leuk en emo. Ik word altijd helemaal week van zulk soort gelegenheden ja. Toen wij trouwden en onze zelfgeschreven beloften moesten voorlezen, kwamen er welgeteld 2 woorden goed m'n strot uit en de rest heb ik gesnotterd. Gisteren ging al iets beter. Tegen de tijd dat ze trouwt kan ik hele speechen houden zonder te janken. Echt.

We hadden een taartje laten maken en de bakker had nog nooit zo'n mooi meisje op een taart moeten zetten zei hij. Ik glunderde van oor tot oor. Wat zegt u? Nee, natuurlijk zegt hij dat niet tegen elke taartkopende ouder! Alleen tegen ons. Ja.
Eeuwig zonde om dat mooie gezichtje in 25 stukken te snijden.



Allemaal leuk en aardig hè, jurken, kerken en taarten, maar het allerbelangrijkst en waar het eigenlijk allemaal om draait op zo'n dag, zijn natuurlijk de kedoos. Aja.



Uiteraard vindt Lola het grootste cadeau het leukst. Aardje naar haar moeder. Hoe groter de doos, hoe leuker het cadeau. Tenzij het in een heel klein doosje zit waar 'juwelier' opstaat natuurlijk. Dan zijn de kleinste cadeaus het leukst.
De Baby Walker dus. Veel walken doet ze er niet mee, maar ze ramt er met handen en voeten tegelijk op en kraait het uit van plezier. Ik heb vandaag al 934 x 'spelen op de boerderij is altijd zo leuk' op de wijs van 'Old Mc Donald had a farm' horen zingen. Oh. Zit het nu ook in uw hoofd? Gelukkig. Dan ben ik niet de enige.