Van de blogmeet, de fotoshoot en het heerlijke chocomousseke

Zondagochtend deden we een blog-twitter-ex-en-nog-bezig-zijnde-IVFers-date in Den Haag. Ik, die helemaal niet *op* Twitter zat en dat ook helemaal niet van plan was (want ik wou niet nòg vaker op tinternet zitten), maar een beetje onder druk en een beetje met het idee van ik moet ze toch vast wat leren kennen, maakte ik 2 dagen voor de grote ontmoeting dan toch maar een account aan.

We noemden het de Flo-meet, want zij was weer in het land en dat gingen we dus doen, Flo meeten. Bij haar thuis in Den Haag. Flo was ook de enige die ik in real life kende. Verder 'kende' ik er een paar van hun blog, maar de rest was helemaal new to me. Best spannend!

En toen moest Flo ineens terug naar Syrië. Een paar dagen vóór onze date. Gelukkig wilde Louise, die ik natuurlijk ook irl ken, intussen ook heul graag mee, zodat we samen al die nieuwe mensen konden trotseren. Maar guess what: het wàs helemaal niet eng! Al die 9 dames waren -gek genoeg- hele gewone mensen! Najaaa. En ze waren nog leuk ook!

We spraken nu af bij Aagje in de Vinexwijk. Lieve Aagje en man Geregistreerd Partner die zo goed voor ons gezorgd hebben. Ik haalde eerst Miranda op in Breda en daarna Louise, zodat we fijn hand in hand naar binnen konden. Iedereen bracht wat te eten mee. Er waren stroopwafels, worstelworstenbroodjes, ik bakte een broodpudding (edit: hij wordt op Twitter zelfs orgastische taart genoemd. Ik bedoel maar), sommigen brachten roze koeken mee maar lieten die in de auto liggen en anderen zouden aardbeien meenemen maar du foebal gooide roet in het eten en er waren schijfjes komkommer waar ik niet van durfde te eten. En waar waren trouwens die M&M's? Maar verder was er genoeg eten voor een klein leger, dus yummie.

Wat was het gezellig! De kinderen (een stuk of 10 meisjes en 2 jongens) vermaakten zich met elkaar of alleen. En wij kletsten. Mijn Lola vond een vergiet zo'n beetje het meest interessante speelgoed dat ze ooit gezien had.

Oh. U wilt foto's? Hier dan.







Lola was helemaal in haar nopjes, tot ze bij Vita-met-de-babyknuffelfetisj op schoot terecht kwam. Al waren al die tranen niet Vita's schuld (denk ik) want het kind is sinds 2 weken opeens heel eenkennig en wil alleen nog maar bij mama zitten. Vinnik helemaal niet zo erg trouwens.



Zelfs als ze huilt is ze schattig hè? Vind ik toch.

Dames, wij vonden het leuk en volgende keer komen we weer!

En vanmorgen hadden we de fotoshoot van het knuffelbeestenmerk dat vast niet met naam en toenaam op mijn blog genoemd mag worden. Of misschien wel, maar ik doe het niet. We moesten op het onchristelijke tijdstip van 9 uur al gewassen en geschoren paraat staan ("en wel graag stipt" stond er in de mail, dus dat waren we) en toen moesten we tot kwart over 10 wachten! Mijn veelslaapnodighebbende dochter trok dit niet helemaal en tegen de tijd dat wij aan de beurt waren, had ze geen lachjes meer over voor de foto. Ze huilde niet, maar lachte allesbehalve. 1x trok ze haar mondhoekjes een millimetertje omhoog, maar daar moesten we het dan ook mee doen. Ik denk dat we niet in de boekskes komen.

Toen ik snel nog even zelf een foto wou nemen na de shoot (ja hey, dit hadden we nog nooit eerder gedaan hè. Ik moet toch bewijsmateriaal hebben voor het nageslacht?!), vond ze het echt niet meer leuk



(de foto had ook nog een hele leuke achtergrond enzo hoor, maar ik denk dat ik dat ook niet online mag gooien voordat het boekske uit is).

Nadat we ons volgepropt hadden met drank, Snickers, bananen, snoepjes èn nog een graai in de mand met beestenstuff mochten doen (leuk, zo'n shoot!), gingen we thuis lekker slapen.

Deze foto's wil ik ook nog even laten zien. Lola op haar verjaardag die voor het eerst helemaal alleen mocht eten. We aten spaghetti en een chocomousseje na.

Het lepeltje wat ze kreeg gooide ze na 1 hap op de grond en ging toen verder met haar handjes. Veel gemakkelijker ook. Kan veel meer tegelijk in.

We begonnen best netjes...



...en we eindigden zo.



Mmmmmm lekker!