De prinses in Egypte

Al een tijdje geleden dat ik over the love of my life geschreven heb hè? De hoogste tijd dus om nog eens wat Lola-over-the-top te doen, met lekker veel foto's. Brought to you live from Egypt, waar we op vakantie zijn as we speak.



Maar eerst moet ik het nog even met u over moederdag hebben. Mijn tweede officiële moederdag, want hier in Antwerpen hebben we natuurlijk op 15 augustus ook moederdag. En dat vieren wij OOK. Vaderdag bestaat ook 2x maar dat vieren we gekgenoeg maar 1x. Ja zeg, we kunnen niet blijven vieren. En ik heb me toch een leuk cadeau gekregen! Meneer Ettepet heeft dit samen met de 3 kids gemaakt



Is dat niet helemaal geweldig? Ik hartje zelfgemaakte moederdagdingen. Moederdagcadeaus moèten door de kinderen gemaakt worden. Ik ben tenslotte niet meneer Ettepet zijn moeder. Al kreeg ik van hem wel een prachtige bos bloemen.

Maar over Lola dus. En Egypte. We zijn hier lekker met ons drietjes, heerlijk. 2 jaar geleden, in dat turbulente jaar 2009 zijn we hier ook geweest, zelfde plaats, ander hotel, maar dat geeft niet. We doen hier toch niet veel meer dan in het water



en op het droge spelen,



eten, drinken, luiers volkakken en slapen.

Het kleintje wordt groot. Veel te snel naar mijn zin. Over minder dan een week wordt ze verdorie al 1! Eén heel jaar, kunt u zich dat voorstellen? Ik herinner me ALLES vanaf de dag dat ik 2 streepjes plaste nog alsof het gisteren was. Nou ja, alles, met mijn geheugen is trouwens wel iets dramatisch mis sinds ik bevallen ben, maar de meeste dingen staan voor altijd op mijn harde schijf. Leuke dingen, schattige dingen, lieve dingen, ondeugende dingen, emotionele dingen, maar alles even mooi en geweldig. Wat een geluk, zo'n klein lief meisje in ons gezin! Haar 2 grote broers zijn stapelgek op haar en als ze net 5 minuten in bed ligt, vragen ze "wanneer mag ze er weer uit?" en als ze dan 1 kik geeft "mogen we haar uit bed halen?". Heel lief.

Toen ze 11 maanden werd, besloot ze ineens dat ze tòch wilde leren kruipen en sindsdien ren ik achter haar aan door het hele huis. Mijn arme moederhart heeft heel wat te verduren als ze wéér eens valt, want zich optrekken aan alles wat maar in haar gezichtsveld komt, doet ze inmiddels ook. Ze kruipt zo enorm schattig, op 1 onderbeen en 1 voetje.



Ik ben ook echt op mijn buik moeten gaan liggen om eventuele gevaren te detecteren want haar vliegensvlugge handjes hebben alles in no time te pakken en stoppen het in haar mondje. Ze heeft de zool van mijn schoenen, die ik dus ook niet meer onder tafel kan laten staan, al afgelikt en zat bijna met haar vingers in een stopcontact te roeren. Ze reed bijna met haar loopwagentje van de 2 trapjes naar de hal en ze had ineens een veiligheidsspeld in haar mondje. Geen idee waar ze die dan weer gevonden had. Op de grond natuurlijk, dat begrijp ik ook wel, en die zal ik daar heus zelf wel laten slingeren hebben, maar ze vindt dus alles. Toen hebben we maar meteen het hele huis kidproof gemaakt, van veiligheidshekjes tot van die stootdinges aan tafelhoeken, want het is een beweeglijk ding, dat Lolaatje van ons.





Ze heeft vorige week op een paar dagen tijd ineens 4 tanden bijgekregen (alleen van tand 3 had ze last: hoge koorts en hangerig/huilerig) en alle 6 die tanden lacht ze constant bloot tegen iedereen die maar naar haar kijkt. En dat zijn er veel. Op straat en in de tram en zeker ook hier in Egypte. Vanaf dag 1 wond ze iedereen hier rond haar kleine vingertje. Ze is ook zo ontzettend übercute met haar kleine zwembroekje en zonnehoedje dus I don't blame them.







Op de heenreis heeft ze het supergoed gedaan. We moesten om half 3 ' s nachts opstaan en na een huiltje van een halve minuut heeft ze de rest van de reis gelachen. Op die 3 uur slapen in het vliegtuig na. We hadden 2 lege stoelen achter ons en onze prinses heeft daar heerlijk languit op gelegen.



De rest van de tijd heeft ze vrolijk zitten gillen en hebben we het gangpad op en neer gelopen aan het handje en oooh's en aaaah's in ontvangst genomen). Want dat doet ze ook, lopen aan 2 handjes. Ze loopt en staat heel grappig op haar teentjes maar ze staat best al stevig.



's Ochtends sliep ze altijd een uurtje in haar buggy aan het zwembad en 's middags sliep ze lekker rustig op de kamer.



Zei ze een maand geleden constant 'aap' ("Lola, wat is papa? Papa is een...."), nu zegt ze de godganse dag piekepiekepieke, whatever that may mean. Ze weet ook al dat ze bij "bye" moet zwaaien (geleerd door haar broer, en ze zegt dan zelf ook baaaaa) en bij 'applaus' in haar handjes moet klappen.

Oh! En er was ook nog brand. Jahaaa sensatie op vakantie. Het rieten dak van onze poolbar stond in de fik. Maar de Egyptische machomannen sprongen massaal op het dak en blusten het brandje, zodat wij de volgende dag weer fijn ons cocktailtje konden bestellen.



Zo. En zover was ik op vakantie gekomen met m'n logje. Ja hey, ik moest wel zonnen hè. En spelen. En slapen.
Anyway. We zijn intussen weeral een paar dagen terug thuis, maar toen moest ik eerst de koffers uitpakken en de was en plas doen (wat ik normaal best wel een week paar dagen laat liggen, maar nu moest het kot clean zijn voor het verjaardagsfeestje van Lola). En daarna moest ik 3 dagen op de wc zitten, wat best lastig was want ik had veel voorbereidingswerk te doen voor het feestje. Ik denk dat we een virusje meegebracht hadden uit Egypte, want ook man en kind hadden er last van. Lola deed dit grapje weer een keer of 5 per dag. Gelukkig binnenshuis deze keer. En zonder de pies.

Meer over het verjaardagsfeestje krijgt u later deze week, maar het was dus vanmiddag en supertrooper! Wat een blij kind heb ik!
Laat ik u al even een preview geven van de foto op haar uitnodigingskaartje:



En verder ga ik van de week mijn 4-dagen-tot-6-uur-baan opzeggen en heb ik morgen een sollicitatiegesprek voor een parttime job. Want ik wil Lola echt geen 4 dagen per week naar de crèche brengen. En zeker niet tot 6 uur 's avonds.