Het was niet eng en ik ben nog steeds nun Ollander

Er gebeurden spannende dingen in Huize Ettepet.
Zo kreeg ik bezoek uit Blogland. x2 zelfs. En dat is best spannend. En ook wel een beetje eng. Want wat als ze me niet tof vinden? Of erger nog: als zij mij wel helemaal leuk vinden, maar ik hen walgelijk? En ze bleven ook nog meteen slapen dus ik kon zelfs geen slap excuus verzinnen als ik ze na een kwartier beu zou zijn. Annejet kwam samen met haar. Nou komt Annejet hier intussen al zo lang en zo vaak dat ze al bijna bij het meubilair hoort, dus zij was niet meer eng. Maar Louise 'kende' ik alleen maar van haar blog en via email: ENG! Maar we (want ik was niet de enige) hadden ons voor niks druk gemaakt want het was reuze gezellig. Sterker nog: over 2 weken komt ze weer.

Na een fles wijn bij mij thuis gingen we naar de Thai en dronken daar nog wat wijntjes cq. biertjes en aten heerlijke curry's. We vergeleken onze duimen waarbij mijn duim duidelijk de mooiste is, laten we wel wezen. Die linkerduim ziet er inderdaad gek uit en die middelste is helemaal raar.



We praatten over p.iemels van omgebouwde vrouwen en als je het formaat mag uitkiezen of een lange danwel korte dan beter zou zijn om 's ochtends staand te plassen. Lang verhaal, don't ask. Niet dat één van ons een se.xchange overweegt hoor. Denk ik. Ik toch niet.

We namen foto's van onszelve om aan u te laten zien







Ik zei dat ik na 12 jaar in België best wel Vlaams praat en dat de Hollanders van boven de rivieren (de Zuidelijke NL'ers kennen het verschil wel) vaak denken dat ik een Belg ben, en meteen mengde die vieze vent daarachter zich in ons gesprek om te zeggen dat ik echt nog nun Ollander ben. Thank God. En toen begon hij over de tieten van één van ons. Niet de mijne, dat moge duidelijk zijn. Daar praat geen hond meer over. Maatje natte theezakjes. Wat zeg ik? We zijn jaloers op natte theezakjes. We wìllen natte theezakjes!



Over thee gesproken trouwens. Dit....



....moest Louise 6 dagen lang elke avond drinken van haar heksenacupuncturistje, om het lichaam te zuiveren. En dat kwam ze bij ons thuis koken. Wat een vieze drek was me dat zeg! En ik kan het weten want ik nam er ook een slok van. Volgens mij was het een aftreksel van menselijke ingewanden en botjes. Ik voel me nog geheel niet schoon vanbinnen, dus ben benieuwd welke ziektes we ervan krijgen.

Nog even terug over tieten hè, want ik kan er maar niet over uit. Zondag ging ik naar een stockverkoop en deed daarvoor mijn allermooiste prézwangerschapslingerietje aan, omdat er 1 herenkleedkamer en 1 dameskleedkamer was, waar heel de bups zich en masse uitkleedde, dus we moesten er ook uit de kleren mooi uit zien. Nou heb ik daar helemaal geen problemen mee. Vroeger toch niet. Vroeger, toen ik alleen nog maar een striae-kont had. Dan kleedde ik me met mijn kont naar de muur en mijn tieten gezicht naar de mensen, uit. Maar dat kon nu niet meer want mijn bh was maar half gevuld! Het zag er niet uit. Kont naar publiek = nee. Tieten naar publiek = nu dus ook nee. En ik weiger om nieuwe setjes in een kleinere maat te kopen.
Wèèèèèh. Komt dit ooit weer goed?

Verder aten wij gisteren op een terrasje en at Lola haar eerste kroepoek. Behalve in haar mond, lag het ook in een straal van 4 meter om haar stoeltje heen, maar ze vond het lekker!



Omdat de eerste muggen weeral gesignaleerd zijn, moest er een klamboe boven Lola haar bedje komen. Vorig jaar stond ze helemaal onder de bulten, dus exit zelfgemaakt hemeltje boven haar bed, welkom klamboe.



En de tuinarchitect is geweest! Binnenkort wordt onze tuin ein-de-lijk onderhanden genomen. Yay!

Streetfight

Meneer Ettepet is vorige week aangevallen op straat. Zomaar. Om niks.
Hij liep 's avonds in een niet-zo-geweldige buurt van Antwerpen, en toen hij bij zijn auto aankwam, stonden er 2 mannen een beetje rond te draaien en te kijken.
Hij vroeg 'kan ik jullie helpen?' en voor hij het goed en wel in de gaten had, kreeg hij een krab in zijn gezicht. Krab ja, want er stonden dagenlang 4 rode striemen op zijn gezicht. Wat een wijf, krabben.

Nou is mijn man echt geen vechtersbaas en heel vredelievend en zachtaardig enzo (en zijn laatste streetfight is al meer dan 25 jaar geleden), maar hij laat ook niet op zijn kop kakken natuurlijk, dus sloeg hij de krabbende asshole vol op z'n bek. Pech voor de bad guys dat ze nou net iemand troffen die een zwarte band in karate heeft, en dus best wel weet hoe hij een schop en een klap als een echte vent -en niet zo'n wijvenkrab zoals zij deden- moet uitdelen. En toen dropen ze meteen, luid vloekend en tierend (en met pijn in zijn tandjes waarschijnlijk), af.

Einde verhaal. Zou je zeggen. Maar ik zit nu dus al de hele week te denken aan wat er had kunnen gebeuren. Wat als die 2 een mes hadden getrokken. Of erger. Mijn man heeft ooit op de karate een les in 'vechten tegen messen' gekregen. De Engelstalige leraar had 3 adviezen: "Run, run and run. And if you can't run, fight for your life."
Tegen messen is niet op te vechten. Zeker niet als zij met z'n tweeën zijn en jij alleen. Gelukkig is dat niet gebeurd en zit hij nog steeds lekker naast me op de bank. Maar toch. Het zet je aan het denken. Rare wereld.

Mijn man draagt een Mega Mindy horloge terwijl hij zijn dochter een ijsje voert

Tijdje niet geblogd he? Zo lang dat Lola intussen lang haar heeft.



En mijn ellendige in-between-coupe weer lekker afgeknipt is. Ja. Kort koppie again. Ik werd helemaal gèk van mijn haar. Had al 4 maanden een bad hairday en kon elke dag wel janken als ik in de spiegel keek. Schaar erin dus.

We zijn een weekje op vakantie geweest. Eerst een halve week naar de Belgische kust en toen een halve week naar de Ardennen. Lang leve familie en vrienden met appartementen dan wel huizen in den lande!

Waren de Ardennen de vorige keer dat we gingen nog koud, nat en overstroomd,





Nu was het prachtig terrasjesmetjasaan weer. Op zo'n terrasje at Lola haar allereerste ijsje. Vast niet helemaal aanbevolen Consternatiebureau-vreet, maar who cares, zij vond het lekkerrrrr.



Eén van de kids wou weten of Meneer Ettepet zijn knetterdure horloge een Mega Mindy horloge was.





Mjah, ze lijken inderdaad wel op elkaar ja. Zonde van het geld. We hadden beter die rode lookalike kunnen kopen.

Lola ging in de keukenwasbak in bad toen onze badkamer gepimpt werd.



En er zijn een aantal doden gevallen in Huize Ettepet.
Zo heeft mijn oude geliefde Stofschaar, na 15 jaar trouwe dienst, haar nek gebroken.



En heeft Lola's lakentje, waar ikzelf nog onder gelegen heb toen ik nog een beetje kleiner was dan nu, een scheurtje opgelopen. Het enige beetje nostalgie in haar kamertje weg. Ik ben er een beetje sip van.



Maar on the bright side: ik kan heel waarschijnlijk toch parttime gaan werken! Zei mijn baas een jaar geleden nog dat dat onmogelijk kon in mijn functie (en was ik in mijn hoofd al elders aan het solliciteren), nu valt er ineens wel over te praten blijkbaar. Yay! Volgende week eens gaan praten dus.

Dat weer gaan werken is gewoon al over 5 maanden hè.....ik moet er nog niet aan denken. Mijn kleine lieve meisje naar de crèche brengen (waar ik deze week al een mailtje van kreeg "uw dochter komt binnenkort voor het eerst bij ons"....brrr het komt veel te dichtbij!) en van anderen te moeten horen wat ze allemaal gedaan en geleerd heeft die dag....gelukkig hebben we nog een tijdje samen thuis!

En nog meer on the bright side: Lola slaapt door! Al 3 weken! Nachten van minstens 12uur doet ze. Halleluja!

Verder ben ik bezig met allerlei nieuwe oude dingskes naaien. Maar daarover later meer.

Daag!

Ze hing de laatste keer aan de tiet vandaag...