Back home!

We zijn weer terug van weggeweest! En het was heerlijk! 5 dagen met ons tweetjes, geen luiers, geen kinderhapjes maken, sowieso geen eten maken, opstaan wanneer wijzelf dat willen, 's avonds uitgaan zonder een babysit te hoeven regelen, zaaaalig! Maar we hebben Lola wel hartstikke gemist. Zij ons niet, daar had ze het te druk voor. En dat is maar goed ook, zij blij, wij blij.

We hadden gedacht dat het afscheid van Lola (of eigenlijk haar afscheid van ons) moeilijk ging zijn, maar nee hoor, de dame blies nog een handkusje onze richting uit en ging verder spelen.

We hebben heel veel geshopt. Te veel eigenlijk. De All Stars waren de eerste dag al ingeslagen.

We luierden in Central Park terwijl we een baseball game keken.

We aten sushi for lunch op de grond voor het 9/11 memorial.

We dronken liters Starbucks. De warme en de koude versies. Jummie!

We aten in een restaurant waar geen tafel meer vrij was en we een pager mee kregen waarmee ze ons oppiepten zodra er eentje vrij zou komen. Nog nooit gezien in een restaurant, maar werkte wel als een tierelier!

Maar waar ik me eigenlijk het allermeest op verheugde, was the Garment District, of the Fashion District! Die middag hebben mijn wederhelft en ik ons opgesplitst want ik wil zijn hete adem niet in mijn nek tijdens het stofshoppen (ben je nou bijna klaahaar?) dus ging hij die middag op horloge- en gitaarjacht.

Ik moet zeggen dat ik een ietsiepietsie teleurgesteld was over het stofaanbod. Bij Mood, NY Elegant Fabrics en een paar anderen was het smullen geblazen, maar bij de meesten werd je doodgegooid met spandex en blingblingstof.

Maar de lintjes! Oh My God, de lintjes! Dat was echt heaven on earth voor een lintengek als ik! Winkel na winkel, straat na straat, winkels vol met lintjes, elastiek, knopen en noem het maar op! Walhalla, ik zeg het je.

Mood Fabrics:

Intussen kregen we foto's van Lola die het heel erg naar haar zin had bij haar 'pleeggezin'. Ze werd schandalig verwend en was het middelpunt van de familie. Ze heeft lange wandelingen in de bossen gemaakt, lekker gegeten, heerlijk gespeeld, super geslapen en zelfs leren rekenen.

En toen gingen we alweer terug naar huis.

Maar toen we door de gate wilden gaan, werden we tegengehouden. De vlucht was overboekt en wij (en 7 anderen) werden vriendelijk verzocht om de volgende vlucht te nemen. Een hele dag later. Tegensputteren had weinig zin (al hebben we dat wel gedaan) want onze bagage was alweer terug uitgeladen en het vliegtuig stond inmiddels startklaar.

Natuurlijk was het niet leuk om Lola pas een dag later dan gepland terug te zien maar de hoge Denied Boarding Compensation die je krijgt om 18 uur later te vertrekken maakt echt wel (héél) veel goed. Dus. We hadden al een gratis vlucht, en nu zijn ook ons hotel (= duur) en al onze inkopen (= veel) betaald, en hebben we nog steeds over. Zo erg was het dus helemaal niet.

En nu moet ik dringend gaan slapen want ik heb nog steeds last van een jetlag. In het vliegtuig kon ik niet slapen. Dan maar Patiencen. Na 163 potjes was ik wèl zo gaar als een patat maar kon ik toch nog steeds niet slapen. Daarna 3 uur rijden van Parijs naar de Ardennen om Lola op te halen, middagje daar gezeten en toen weer 3 uur terug naar huis want het was overal file na het lange weekend. En al die tijd kon ik niet slapen. Strange. Anders slaap ik echt overal.

Maar ik ben een beetje moe dus. Truste!

Here we go again!

Ik zal echt nooit meer zeggen dat ik alleen maar gelukkig ben in de liefde en niet in het spel, want ik heb wederom tickets naar New York gewonnen! Jaja, de geneugten van in de reiswereld werken menschen! 2 jaar geleden ging Lola-in-de-buik mee naar deze geweldige stad, maar deze keer gaan meneer Ettepet en ik met ons tweetjes. Best spannend. Lola is nog nooit langer dan 1 nachtje uit logeren geweest en nu meteen 5 hele nachten. Ik vind het best wel wat eigenlijk. Niet dat ik me veel zorgen maak hoor, ze is in goede handen bij vrienden Ookje en Liepje, zoals Lola ze noemt. En zij nemen haar mee naar hun vakantiehuis in de Ardennen, waar Lola al vaak is geweest en het kent, dus het zal allemaal wel loslopen. Maar toch, mijn arme moederhart moet er nog even niet aan denken dat ik haar straks bijna een hele week zal moeten missen. Maandag vertrekken we. Omdat dit onze 3e keer is, gaan we nu wat meer de buitenwijken doen en natuurlijk veel shoppen want de dollar staat nog steeds lekker. Meneer Ettepet heeft een gitaar- en horlogeshoplijstje gemaakt en ik ben van plan om me hier helemaal te buiten te gaan aan stofjes en ander leuks. Dit blog volg ik al heel lang en zij hebben heuse shoppingroutes samengesteld in the Garment District, dus dat moet helemaal goedkomen. All Stars staan ook voor ons alle 3 op het lijstje en de Baby Gap lonkt ook big time. De eerste keer gingen we naar een baseball game van de New York Yankees vs. de Boston Red Sox. Aartsrivalen. Was geweldig! Nu doen we misschien een basketball- of hockeywedstrijd. Of weer een musical. In ieder geval gaan we hier weer naartoe want dat is echt tè grappig. En voor de rest zien we wel. Easy does it. Tot over een week! En als iemand me nu eens kan vertellen hoe het komt dat ik geen alinea's meer kan maken met die vernieuwde Blogger? Want ik heb echt niet alle tekst aan elkaar gebreid, maar zo komt het er wel uit....

The birthdayparty

En toen werd ik dus 40. Ik krijg het intussen al uit mijn strot ja, zij het met enig gestotter. Maar bij verjaardagen horen feestjes en mèn heb ik een feestje gehad afgelopen weekend! Er waren meer dan 50 vrienden, lekkere hapjes en liters drank, een vriendin had iedereen een mailtje gestuurd om alle ins & outs, anekdotes en gekke trekken over mij te weten te komen en had daarmee een fantastische speech geschreven waarin ze allemaal lieve dingen zei èn ik ben dan ook nog eens schandelijk verwend met een megacadeau. 40 worden is echt niet zo erg. Ik ga u hier niet de actiefoto's van het feest zelf laten zien met alle mensen in volle glorie, maar u mag wel ièts zien. De partyroom bijvoorbeeld. We hadden alle meubels aan de kant geschoven zodat we lekker veel ruimte hadden en we hebben zelfs een dansje kunnen placeren. Op 70's muziek natuurlijk, want dat was al wat de playlist speelde. Ahja, je bent geboren in de 70's of niet.

We deden lekker easy does it zelfbedien zodat wij zelf niet de hele avond moesten rondhupsen met drank en food. En wat hebben we het getroffen met het weer, ook al hadden ze strontregen voorspeld! De tuindeuren stonden de hele avond open en met een terrasverwarmer was het ook heerlijk buiten!

De speechvriendin kwam 's middags al helpen met hapjes maken. We maakten soepjes, we draaiden 200 pittige gehaktballetjes, we bakten aardappeltjes in de schil met aïoli, we rolden wraps en we bestelden 150 sushi's.

De sushi's zaten in deze mooie boten maar ze waren zo snel leeg dat ik geen enkele foto van de sushi's zelf heb...maar lekker waren ze!

En kijk nou! Mijn cadeau! Iedereen had samengelegd om deze beauty voor me te kopen. Megalief toch?! En er was zelfs nog geld over dus heb ik ook meteen een abonnement op de Ottobre genomen en ik ga er ook nog een grote snijmat van kopen en dan zal het wel op zijn. Ik ben zo content!

Zoals ik al zei, 40 worden is helemààl niet zo erg.

Om door een ringetje te halen

Ik hou van grote ringen. Aan mijn ene hand zitten mijn verlovings- en trouwring en aan de andere zit meestal een grote gekleurde ring, passend bij de kleur kleren die ik die dag draag. Nou had ik toch vorige week een heleboel knopen gekocht? En ik had ook nog 2 van deze dingen liggen, dus in 10 minuten tijd had ik er 2 nieuwe ringen bij.

De knopen lijmde ik met sieradenlijm op de ring. Bij de blauwe lijmde ik een klein rozerood knoopje in het midden, waarvan ik eerst met een tang het oogje aan de achterkant afknipte.

En zo ziet dat er dus aan mijn hand uit:

Rimpelige handjes hè? Dat komt omdat ik echt oooooud ben geworden afgelopen vrijdag. Een kroonjaar, maar hoe oud precies durf ik er niet meer bij te zeggen. Oud genoeg om zelf vintage te zijn, dus kreeg ik een vintage R.olex van Meneer Ettepet! Hij is altijd al gek geweest van oldtimers en vintage, dus eerst kocht hij een oldtime auto, toen een oldtime motor, toen kwam er een vintage gitaar ons huis ingeslopen (en daarna nog één en nog één en nog één) en nu is de nieuwste hobby vintage horloges. En ik kreeg er dus eentje voor mijn verjaardag. Uit mijn geboortejaar nog wel! Geweldig toch?

Lola was de afgelopen dagen ziekjes (5e ziekte) dus wij waren gezellig met ons tweetjes thuis op mijn verjaardag. Maar hoe ziek ze ook was, een 'taatje' ging er héél goed in. Schurk.

Het weekend der weekenden

Ik was er zaterdag natuurlijk ook, ah ja! Daar waar 4000 bezoekers kwamen en wat €50.000 heeft opgebracht! Van Katoen was een grandioos succes en wat was het leuk! Super om een aantal onbekende maar toch bekende blogdames te ontmoeten en wat een werk hadden ze er van gemaakt! Alles tot in de puntjes verzorgd en het liep op rolletjes. Het was een hele leuke middag met veel kwijlmomentjes bij zoveel moois.

Zondag kwam dit weer naar Antwerpen en zoals altijd stond ook die dag al heel lang in het groot in mijn agenda. 2x per jaar ga ik in Antwerpen en ook nog eens 2x per jaar in Mechelen. Zoveel moois!

Ik had dit keer wel een mezelf opgelegde regel gesteld, dat ik niet ging overdrijven in het stofjes kopen. Meestal kom ik met tassen vol terug, wat resulteert in een uitpuilende stoffenkast (die er al laaang niet meer zo netjes (en zo leeg!!) uitziet) waar eigenlijk niets meer bij kan. Ik begin her en der zelfs al bergjes stoffen te kweken die niet meer in de kast kunnen.

Een regel dus. En ik heb me er wonderwel aan gehouden!

Zie hier de opbrengst van zaterdag:

Zelfs geen enkel lapje stof! Niet dat ik niet wilde hoor, ik had met het grootste gemak een karrenvracht stof kunnen kopen!
Wel een heleboel knopen, een paar paspelbandjes, knoopsgatenelastiek en ritsen. Ritsen in de goede kleur heb ik nooit op het moment dat ik ze NU nodig heb dus ik moet een beetje hamsteren.

En de opbrengst van zondag:

2 tricot'jes, een katoentje (en alweer een ruitje!), een nieuwe stofschaar (en een scharenslijper, maar die staat niet op de foto), weer een paar ritsen, een leuk lintje en patronenpapier.

En kijk! Helemaal niks rozigs! Ik moet van die kleur af. Mijn dochter krijgt nog eens een degout van roze. Of laten we beginnen met af en toe eens een jurk in een andere kleur te maken, das al iets. Afkicken is niet gemakkelijk.

Ik was helemaal trots op mezelf dat ik me zo goed heb kunnen inhouden!
De komende weken ga ik maar eens aan de slag met wat (al veel te lang) in de kast ligt en met deze nieuwe aanwinsten!