vakantietjes in het verschiet

Een half jaar geleden heb ik voor het eerst van mijn leven iets gewonnen. En niet één of ander klein rotprijsje bij een tombola, neehee menschen, dit was serieuze shit! Ik heb zomaar even 2 tickets naar India gewonnen. Helemaal graties en veur niet! We hadden die tickets op kantoor gewonnen en ze werden verloot. Maar laat ik nou de enige zijn die naar India wou! Geen enkele van mijn 10 collega's wilde naar dit land. Zelfs niet gratis. Niet dat ze er ooit geweest zijn hoor, maar 'vies en vuil en teveel Indiërs' is wat zij van India denken. Als onwetenden. Wij zijn wel al in India geweest en wij zijn er he-le-maal gek op (alleen al voor het eten willen we terug!), dus ik kreeg die tickets gewoon. Niks loting, gewoon krijgen! Is dat niet fijn? Ja dat is fijn ja. Ware het niet dat India op nr 1 van het lijstje Countries Not To Visit During Your Pregnancy staat. Win ik ook eens wat, konden we niet gaan! Want ik ga natuurlijk niks op het spel zetten voor een mooie reis.

MAAR!!!

Ik heb al mijn vrouwelijke charmes in de strijd gegooid bij meneer de directeur van de airline en gesmeekt om een andere bestemming (yeah yeah, een gegeven paard mag je niet etc, maar dit was een noodgeval) en nu krijgen we 2 retourtjes New York in plaats van India. Fijn. Heel fijn. We zijn al in NYC geweest, maar daar raak je nooit uitgekeken. En we lassen ook een paar shopdagen in natuurlijk. Leuke-babystuff-voor-weinig-geld te krijgen daaro! In februari of maart gaan we naar the big Apple. Kan nog net voordat ik te dik ben om heel Manhattan en omstreken rond te waggelen wandelen.

Kerst vieren we dit jaar in Spanje. Husby's broer heeft net een vakantiehuis gekocht vlakbij Marbella. Met zwembad. Niet dat we daar nu veel aan hebben, maar wel leuk voor latere bezoekjes. Wie weet gaan we er volgend jaar zomer wel heen met onze newborn baby.

En in januari doen we een citytripje naar Lissabon. Met ons 2tjes. Ben benieuwd. Staat al heel lang op mijn citytrip-verlanglijstje, maar we zijn er nog nooit geweest. Iemand tips?

Husby gaat tussendoor ook nog snowboarden met 25 mannen. Vind het jammer dat ik niet kan gaan boarden dit jaar, maar een mens kan niet alles hebben niewaar? 2010 kan sowieso al niet meer stuk voor mij!

Nog 200 dagen

* 11 weken en 3 dagen

* buikomvang 89 cm

* + 1 kg

Mijn verlanglijstje

Lieve Sinterklaas,

Volgende week komt u langs in Antwerpen (toch?) en ik wil u graag nu vast mijn verlanglijstje doorgeven. Zodat ik weer geen parfum of dagcrème in de zak vind. Niet dat ik daar niet blij mee was hoor Sinterklaas, integendeel, maar dan weet u vast wat ik ècht wil hè.

Ik heb dit jaar maar 1 wens:

Ik wil graag een sonde voor 's nachts. Of een catheter. Of een luier. Zodat ik niet meer 83x per nacht uit mijn warme bed moet om naar de wc te gaan. Ik word daar namelijk een beetje moe van Sinterklaas. Ik wil de hele dag slapen. Want daar komt 's nachts dus niet zoveel van. En dat vind mijn baas niet zo fijn. Hij wil dat ik wakker blijf overdag. En nog werk ook. De lul.

Wij hebben geen schoorsteen, dus ik leg de sleutel vrijdagavond onder de mat, ok lieve Sinterklaas? Is voor u ook makkelijker. U bent tenslotte ook al een beetje ouder. Al ziet u er nog heel goed uit voor uw leeftijd hoor! Wat is uw leeftijd eigenlijk?

De catheter legt u maar gewoon op tafel. U hoeft hem niet bij me om (aan?) te doen. Dat doe ik zelf wel.

Dank u wel Sinterklaas!

Ik leg een wortel in mijn schoen voor uw schimmel. En een Belgse pint voor Zwarte Piet.

Groetjes, Edje

Over van alles en nog wat

Wat hebben wij eigenlijk, buiten het zwanger-zijn, nog meer meegemaakt en gedaan wat interessant is voor....tsja, de gehéle mensheid eigenlijk?
*
We zijn naar een concert van the Editors geweest in Brussel. Supergoed! Het voorprogramma stelde niks voor (stelletje stonede apen) maar de 4 heren van the Editors hebben ons fijn een avondje geëntertaind.

*
We hebben een bezoekje aan het fotomuseum gebracht hier in Antwerpen. In al die jaren dat ik hier woon, was ik er nog nooit geweest. Wij houden heel erg van cultuur maar wij zijn normaalgesproken niet zo van de musea. Maar er was een hele mooie tentoonstelling aan de gang en het is echt wel een aanrader!
*
Ik heb me in laten schrijven in België. Ja. Ik was 10 jaar lang zeg maar Ali ill.egali hier. Om allerlei redenen. Of eigenlijk maar om 1 reden: de financiële. Grensar.beider zijn is heel erg leuk als je je belas.tingen moet betalen. Maar nu ben ik dus helemaal le.gaal hier! En heb ik zelfs een parkeerkaart gekregen! Ik rij alleen nog steeds met een NL kenteken. Dus binnenkort moet ik of afscheid nemen van mijn geliefde autootje-met-geel-kenteken (neeheeee! Ben er nogal aan gehecht), of ik laat hem invoeren.
*
Ook zijn we naar de film van Michael Jackson geweest: This is it. Was best leuk, want stiekem vind vond ik Michael best wel leuk eigenlijk. Met zijn grijp-je-piemel-dansjes. En zijn aanstekelijke muziek. Daar word je instant vrolijk van. Maar toch viel ik in slaap in de bioscoop. Gek hè? Of eigenlijk niet zo gek, want ik zou tegenwoordig werkelijk overal mijn kopje willen neerleggen. Maakt niet uit hoe laat. 's Ochtends om 9 uur: slaap. 's Middags om 4 uur: slaap. 's Avonds om 7 uur: slaap. Mijn dagen worden voornamelijk gevuld met slapen dus. En eten. Veel eten. En vaak eten. Dat ook nog steeds.
*
Omdat ik er persé eentje wou, maar zij mij niet wou laten winnen met haar win-de-vlaggetjeslijn-actie, ging ik er zelf maar eentje maken. Je moet wat hè. Nou moet u weten dat ik 4 dozen vol stofjes heb. Alle soorten en maten. Maar ik kwam er tot mijn schrik achter dat ik geen enkel vrolijk stofje heb. En dat is toch wel een eerste vereiste voor zo'n ding, lijkt me. Ok, ik had best wel vrolijke kinderstofjes, maar dat waren nog hele lappen en dat vond ik dan weer zonde om daar driehoekjes van te gaan knippen. Die kan ik namelijk nog gebruiken over, let's say, 7 maanden. De andere waren allemaal effen stofjes en dat is toch net iets minder feestig aan zo'n vlaggetjeslijn. Toen moest ik dus iets anders verzinnen ter vermaak van mijzelve. En zo ben ik aan een übercute babyslaapzakje begonnen uit een Knippie van....jawel 1992. Alles bewaren menschen, niks weggooien!! Maatje héél klein. Neehee ik weet wel dat hele kleine babietjes nog niet in zo'n ding slapen, dus het is niet ècht heel erg klein, maar wel leuk mini. Hoe kleiner de kleertjes, hoe leuker ik het eigenlijk vind. Ik zou hem al 10x af moeten hebben natuurlijk, maar ik doe niks anders dan slapen nowadays. Ik kan mijn ogen gewoon niet openhouden. Laat staan een draad in een naald stoppen. U krijgt hem wel te zien. Ooit. Als ik mijn winterslaap gedaan heb.
*
Het allerheerlijkst wat ik in maanden gedaan heb, was een bezoekje aan de sauna! In ons pré-IVF-tijdperk deden we dat heel vaak. Minstens 1x per maand. Maar sauna en gezonde zaadjes gaan niet zo heel goed samen, dus die bezoekjes werden drastisch beperkt en het laatste jaar zelfs helemaal geschrapt. Maar wat hebben we genoten. Zó genoten dat we zondag weer gaan!
*
Morgen komen er 4 vriendinnen eten. Husby vlucht het huis uit bij zoveel vrouwengeweld. En ik heb nog steeds geen idee wat ik moet koken! Any suggestions? Iets in het genre van wauw-dat-ziet-er-geweldig-en-heel-moeilijk-om-te-maken-uit-maar-is-eigenlijk-poepsimpel. Zoiets zoek ik. Tips in mijn reactiebox graag. En snel een beetje!
*
En nu ga ik slapen. What else?

Poep en varkenspoten

Zo. Zullen we het eens over konten hebben?
Asses ja. Reten. Bipsen. Achterwerken. Derrières. Zitvlakken.
Of zoals ze hier in België zeggen: uw poep. Ja. Dat zeggen ze. En ik moet daar nog altijd om gniffelen.

Vroeger riep ik altijd ‘dat als ik ooit zwanger zou zijn, mijn kind vast op mijn kont zou groeien’. Ik zag mezelf in gedachten al met een platte buik en een giga-ass rondwaggelen. En guess what: dat gaat dus ook zo zijn! Het enige wat hier groeit is mijn kont!

Ik vind dames die je langs achteren ziet met een slanke taille en als ze zich omdraaien dat je dan zegt wow, die is zwànger!!, supermooi. Zo’n vooruitstekend buikje en voor de rest gewoon maatje 36.
Ik heb ook maatje 36 (ok had. Sinds een tijdje is er zomaar plotsklaps een maatje bijgekomen. Heel gek) maar zo’n leuk buikje ga ik niet krijgen vrees ik. Vroeger zei ik altijd dat me dat dan geen reet (haha hoe toepasselijk) zou uitmaken hoe ik eruit zou zien. Als ik maar zwanger werd. Maar nu het eenmaal zo ver is, vind ik het toch iets minder gezellig. Ik voel mijn hammen gewoon bewegen als ik loop. Er steken vetrollen boven mijn onderbroekje-dat-steeds-strakker-gaat-zitten, uit. Er moeten knopen worden opengezet als er gezeten wordt. Vet cool allemaal.

Het tweede wat ik altijd al gedacht heb is dat ik vast heel veel vocht zou vasthouden tijdens de zwangerschap. Dat ik van die varkenspootjes zou krijgen waar je je vinger 2 cm in kunt prikken. Dat ik alleen nog maar slippers en God forbid Teva sandalen aankan. En dat zelfs die helemaal in mijn vel gecarved zouden zijn. Maar van vocht is nu nog niks te bespeuren gelukkig, dus ik heb goede hoop dat mijn voorspellende gaven toch niet super zijn en dat ik hiervan gespaard zal blijven.

En o ja, on the bright side: gisteren weer echootje gehad en het was zo geweldig! Net een klein teddybeertje. En hij/zij zwaaide al naar ons. Echt übercute!

I'm back !

Ik was even off-radar voor een tijdje. Had een algeheel gevoel van Geen Zin Tot Loggen. Of eigenlijk gewoon Geen Zin. Ook niet om blogjes van anderen te lezen. Dus ik heb iedereen verwaarloosd. Maar hey ik heb wel een excuus hoor! Ik ben zwanger! En dan màg je zomaar 2 weken niet loggen. Eigenlijk mag je gewoon alles als je zwanger bent. Vind ik. Als je zwanger bent, mag je 7 boterhammen per dag eten. En 4 mandarijntjes. En 2 sinaasappels. En een kiwi en een passievrucht. En veel avondeten. En drop. En speculaas. En pepernoten. En eigenlijk alles wat toevallig in je handen komt. Zo doe ik het in ieder geval, en ik voel me er kiplekker bij. De weegschaal geeft intussen wel al +1 aan, maar dat is vast de baby die zoveel weegt. Komt vast niet door elk pondje dat door mijn mondje gaat. Toch?

We hebben inmiddels echo numero 2 gehad en kijk eens wat een schatje er in mijn buik woont?


Ik neem aan dat u zelden zo'n mooie baby heeft aanschouwd!? Ons beebje is intussen al 2.11 cm en echt al een klein mensje. Een paar weken geleden was hij/zij niet meer dan een vlekje, maar nu is het echt al een mini-mensje. Super om te zien. Morgen hebben we weeral een echo (want deze echo is al van een week geleden). Dan zijn we 10 weken. En 2 weken daarna hebben we er weer één. Inclusief nekplooimeting e.d. denk ik want dan zijn we 12 weken. Dat is gewoon over 2 weken al! En dan hebben we het eerste trimester al gehad! Time flies when you're having fun hè? Nou, ik heb fun voor 2, dat kan ik u wel vertellen. Want we zijn nog steeds geen seconde ziek zwak of misselijk geweest! Niks! Maar ik maak me wel zorgen. Zorgen dat er alsnog iets fout zal gaan. Want we hebben nu zooo veel geluk en in het verleden is al meerdere keren gebleken dat er iets ergs gebeurd als je op en top gelukkig bent. Alsof dat niet mag, completely happy zijn. Dus ik ben nog steeds bang maar o zo gelukkig.

De vraag die ons het meeste bezighoudt tegenwoordig is: laat ik me wel of niet inenten tegen de Mexicaanse Griep? Ik weet het echt niet. Aan de ene kant denk ik: nu meteen! Maar aan de andere kant is er niet veel bekend over de eventuele gevolgen van zo'n spuit voor een ongeboren kindje. In beide gevallen vergeef je het jezelf nooit als er daardoor iets met je kind gebeurd. Als je de prik wel laat zetten, krijg je zeker de ziekte in je lijf gespoten. Als je de prik niet laat zetten heb je veel kans dat je de ziekte niet krijgt. Of wel, en dan heb je de poppen aan het dansen. Hele moeilijke beslissing. Morgen gaan we dus naar mijn nieuwe gynaecoloog (we zijn fertiliteits-dokter-af sinds vorige week!) en ik zal uitgebreid zijn mening vragen. Voor de 13e week mag ik me toch niet laten inenten, dus ik heb nog 3 weken bedenktijd. Wat zou u doen?

Ik heb ook nog heel erg droevig nieuws trouwens: onze P.ebbles is weg! Al 6 dagen. Ik dacht eerst nog dat hij op vrouwenjacht was, maar zoiets duurt geen 6 dagen. Denk ik toch. En bovendien is hij een je-weet-wel kater, en die gaan niet meer op vrouwenjacht volgens mij. Maar waar is hij dan? 's Nachts is zijn etensbakje al 2x leeggegeten, maar dat kan ook die dikke witte kater geweest zijn, waar Pebbie weleens mee gevochten heeft en die hier weleens rondspookt. Maar voor de rest is hij helemaal spoorloos. We missen hem heel erg, ons lieve dikke pluizenbolletje. Come back to us Pebbeltje!

Big Mama's

Of ik binnenkort eens een update wou geven over hoe misselijk ik wel niet ben, welke lusten ik inmiddels heb en mijn meest vreemde dromen. Vroeg zij. Nou, daar kunnen we heel kort over zijn: ik heb none of the above. Zou wel willen, maar heb ze niet. Ik kots niet, ik eet geen kilo's augurken en ik droom geen absurde dingen.

Maar wat ik wèl heb, zijn big hooters! Yay! Zo groot zelfs dat het vriendinnen opvalt. Zo groot dat ik er commentaar over krijg. In a positive way, dat wel. Ze zijn ook een beetje pijnlijk. Alleen als ik erin knijp, maar dat doe ik te pas en te onpas, om te voelen of ze nog wel gevoelig zijn. Ja. Raar hè? En ik moet constant plassen. Altijd 's nachts. Denk dat mijn blaas het overdag opspaart voor 's nachts. 4x per nacht slaapdronken naar het toilet strompelen is niks. Beetje moe word ik er van. Letterlijk. En het kan tussen mijn oren zitten, maar ik denk dus echt dat ik al een buikje krijg. Ik zweer het! Nou was mijn buik de laatste tijd sowieso niet meer de sixpack die hij altijd geweest is *ahum* maar nu is hij helemaal hard en bol en ook langs de zijkanten dikkig. En dat was daarvoor niet. Ik moet zelfs een knoopje open zetten als ik zit! En honger! Ik heb constant honger. Ik moet 's ochtends echt iets eten nu (deed ik vroegâh alleen als het uitkwam. Wat meestal niet zo was, want 's morgens = haasten). Niet dat ik anders misselijk word ofzo, maar ik heb dan een beetje een raar gevoel. Een leeg gevoel. Het kan dus ook zijn dat die dikke buik van al het gevreet komt, want men-o-men er wordt wat naar binnen gepropt nowadays, maar daar gaan we niet vanuit hè? Neehee, ik krijg gewoon al een zwangerschapsbuikje! En laat maar komen want ik kan niet wachten tot iedereen het kan zien! Op internet lees ik het volgende daarover: Je denkt misschien al dat je dikker wordt. Dat komt door je darmen. De darmen zetten wat uit door de zwangerschapshormonen. Je baarmoeder begint wel al iets op te rekken. Er zijn vrouwen die dat als een zeurend gevoel in de onderbuik ervaren, maar meestal heb je er geen last van. Ik heb daar dus geen last van, maar ik heb wel last van mijn darmen. Van lucht in mijn darmen. Om het maar eens netjes te zeggen. Véél lucht. Verdere details daarover zal ik u besparen.

Voor de rest hebben we dus echt nergens last van. Geweldig! (al word ik daar wel een beetje onrustig van, want is alles nog wel ok down under??)

Ik weet niet of het komt omdat mensen ons zielig vinden/vonden omdat het steeds maar niet lukte, of omdat ze gewoon van hun meuk afmoeten, maar we krijgen ineens van alles en nog wat aangeboden. Er zijn hele zwangerschapsgarderobes en babyuitzetten onderweg richting Antwerpen. Kan niet wachten om erin te gaan snuffelen!

***

3 geboortekaartjes. Dat is de opbrengst van 1 week geboortepost. Het is een vruchtbare maand geweest 9 maanden geleden. 2 eenlingen en 1 tweeling. En ik vond het deze keer niet moeilijk om de kaartjes te zien. Voor het eerst kon ik oprecht blij zijn voor de kersverse ouders. Daarvoor was ik altijd jaloers. Erg hè? Ik moest altijd iedereen feliciteren, maar waarom kwam ik zelf nooit aan de beurt? Ik ging ook al een tijdje niet meer op babybezoek. Wel nog bij vriendinnen en close familie, want daar kun je niet onderuit, maar vage bekenden waar je een kaartje van krijgt konden fluiten naar een bezoekje van mij. Ik kon ook mijn tranen niet meer inhouden als ik op babybezoek ging, en dat wou ik de overgelukkige ouders ook niet aandoen. Zij waren zo gelukkig en dan kwam ik daar een beetje snotteren. Ook al zeiden ze dat ze het begrepen, toch voelde ik me er steeds ongemakkelijker bij. Maar nu kan ik weer. Gisteren voor het eerst sinds we zelf in blijde verwachting zijn. En ik vond het geweldig! Kan me nog steeds niet voorstellen dat er bij ons ook zo eentje ligt over 7 maanden, maar ik heb het beebje vastgehouden en geknuffeld en dat voelde zo goed.

In het kader van 'leuk' voor later / goed om niet te vergeten, een paar facts & figures:
* 4 jaar, 1 maand, 6 dagen 22 uur, 51 minuten en 38 seconden heeft het ons gekost om voor het eerst een positieve Predictor te zien.
* In die tijd hebben we 6 eigen ICSI's en 3 Eiceldonatie pogingen gedaan.
* We hebben 4 ICSI's in Antwerpen en 2 in Brussel gedaan. De 3 ECD pogingen waren in Gent.
* De diagnose was vanaf het begin 'pré-menopauze', maar (pas) na 6 ICSI's kwam daar ook nog 'zeer slecht sperma' bij.
* Ik heb altijd de maximale dosis hormonen gespoten (Menopur 600 IE / Gonal F 450 IE / Puregon weet ik niet meer. 400?) met een magere 2 à 3 follikels als resultaat en bijna altijd maar 1 (slechte) bevruchting.
* We hebben alles geprobeerd wat maar te proberen viel: acupunctuur, Chinese kruiden, Magnetiseur, Osteopaat, Voetreflexoloog, Antioxidanten, Vitaminenpreparaten, Wonderdokters, relaxerende massages, etc. Om maar te zwijgen over de glazen-bollen-kijkers waar ik geweest ben. Die trouwens allemaal zeiden dat ik 2 kinderen zou krijgen. Lang geleden al overigens...
* Al onze IVF'en samen hebben ons ongeveer €10.000 gekost wat we niet terugkregen van het ziekenfonds. En tel daar bovenstaande onzin nog even bij op, en we hadden een klein Afrikaans land een jaar lang van voedsel kunnen voorzien.
* In de tijd dat wij IVF deden hebben al mijn vriendinnen 1, 2 of zelfs 3 kinderen gekregen.
* Ik zat begin dit jaar tegen een depressie aan door alle IVF-shit.
* Daardoor zijn we bij een psychologe belandt en dat heeft ons veel goed gedaan.
* Husby en ik hebben meerdere heftige discussies gehad over de vraag 'wanneer stoppen we?'. Husby zei eind 2008. Ik zei als ik er dood bij neerval.
* Klinkt cliché, maar ondanks alles heeft het ons nog sterker gemaakt dan we samen al waren. Al weet ik *gelukkig* niet waar we geëindigd zouden zijn als we uiteindelijk toch niet zwanger waren geworden....

Ons beebje is intussen 2 cm groot Er zijn oogjes maar er is nog geen iris. De baby kan nog niets zien. Het gezicht is nog bezig zich te ontwikkelen en de hersentjes gaan al werken. Armpjes en beentjes gaan bewegen. En het lichaampje is nu begonnen met de verdere ontwikkeling van het bot. De nieren en lever zijn al helemaal aangelegd maar gaan nog groeien.

Groei maar lekker, lief beebje van me!