Proost!
zaterdag 24 december 2011
donderdag 15 december 2011
Lola's winterjasje
Toen het ineens zo koud werd, had mijn meisje nog niet eens een (fatsoenlijk) winterjasje. Arm schaap.
Dus moest er genaaid worden, en wel direct.
De stof had ik al sinds het voorjaar liggen en is gekocht op het Stoffenspektakel.
Het patroontje komt uit een oude Knippie uit 2000. Zie je welmeneer Ettepet dat je nooit iets moet weggooien?
Het is een ouderwets A-lijn modelletje en ik was er meteen gek op!
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat dit de 2e poging is om dit jasje te maken. Ik geef het niet graag toe, maar mijn 1e (najaars)jasje ging volledig de mist in. Ik raderde patroontje 80 uit (dat er best groot uitzag voor een 80), dat was de kleinste maat en hoewel mijn dochter toen nog maar 74 had, dacht ik 'past het nu niet dan past het volgend voorjaar wel'. En omdat ik altijd naai als mijn dochter in bed ligt had ik -grote fout- haar geen enkele keer laten passen. Ja hey, het kind lag altijd te slapen! Ik vond het wel een beetje aan de wijde kant maar ach, afwerken die handel. Knopen erop en alles, en toen bleek dat ze er minstens 2x in paste....
Verdomme! Over een half jaar ging dat ook nog veeeel te wijd zijn dus toen gingen we knippen. En nog eens knippen. En weer en keertje knippen. Maar het bleef te wijd dus nu ligt het in een hoek en in maart zullen we eens kijken of er nog iets van te brouwen valt.
Voor dit jasje heb ik het patroon (op hoop van zegen, want eigenlijk kan ik dat helemaal niet) veel kleiner gemaakt en was ik zo slim om Lola eerst eens op te meten. Had ik eerder moeten doen!
Het voorpand trekt een klein beetje naar voor en de perfectionist in me stoort zich daar mateloos aan, maar de luierik in me denkt 'over 3 maanden past ze er toch niet meer in dus afblijven!' en die laatste heeft gewonnen.Zoals zo vaak.
Kijk haar poseren! (das ook de eerste keer dat ze eens stilstaat...)
Die is nog wat groot voor jou schatje!
Langs de verkeerde kant de glijbaan op is veel leuker!
Dus moest er genaaid worden, en wel direct.
De stof had ik al sinds het voorjaar liggen en is gekocht op het Stoffenspektakel.
Het patroontje komt uit een oude Knippie uit 2000. Zie je wel
Het is een ouderwets A-lijn modelletje en ik was er meteen gek op!
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat dit de 2e poging is om dit jasje te maken. Ik geef het niet graag toe, maar mijn 1e (najaars)jasje ging volledig de mist in. Ik raderde patroontje 80 uit (dat er best groot uitzag voor een 80), dat was de kleinste maat en hoewel mijn dochter toen nog maar 74 had, dacht ik 'past het nu niet dan past het volgend voorjaar wel'. En omdat ik altijd naai als mijn dochter in bed ligt had ik -grote fout- haar geen enkele keer laten passen. Ja hey, het kind lag altijd te slapen! Ik vond het wel een beetje aan de wijde kant maar ach, afwerken die handel. Knopen erop en alles, en toen bleek dat ze er minstens 2x in paste....
Verdomme! Over een half jaar ging dat ook nog veeeel te wijd zijn dus toen gingen we knippen. En nog eens knippen. En weer en keertje knippen. Maar het bleef te wijd dus nu ligt het in een hoek en in maart zullen we eens kijken of er nog iets van te brouwen valt.
Voor dit jasje heb ik het patroon (op hoop van zegen, want eigenlijk kan ik dat helemaal niet) veel kleiner gemaakt en was ik zo slim om Lola eerst eens op te meten. Had ik eerder moeten doen!
Het voorpand trekt een klein beetje naar voor en de perfectionist in me stoort zich daar mateloos aan, maar de luierik in me denkt 'over 3 maanden past ze er toch niet meer in dus afblijven!' en die laatste heeft gewonnen.
Kijk haar poseren! (das ook de eerste keer dat ze eens stilstaat...)
Die is nog wat groot voor jou schatje!
Langs de verkeerde kant de glijbaan op is veel leuker!
maandag 12 december 2011
Een roze Klaas
Ik loop hier precies steeds een beetje achter de feiten aan. Zomerzonfoto's in november en nu een sinterklaaslogje een week na dato.
Dat komt ten eerste natuurlijk omdat ik nogal aan de lakse kant ben qua logjes schrijven en er meestal duizendenéén dingen zijn die ik net iets liever doe. Maar vorige week zaten we ook massaal in de lappenmand in Huize Ettepet. Niet dat we thuis van werk cq crèche bleven hoor, maar we deden wel veel van uche uche en de bacillen vlogen rijkelijk in de rondte. En daar word je moe van joh. Ik heb dan ook niet veel anders gedaan dan me van playdate naar playdate met Lola gesleept en tijdens haar slaapjes heb ik veel en vaak op de bank gehangen met mijn vrienden het fleece dekentje en de hoestsiroop.
Maar goed, tussen al het gesnotter en gehoest door, stond Sinterklaas daar ineens met een grote zak zooi voor Lola, haar grote broers en kleine neefjes. En toen ik al die cadeaus voor Lola zag, werd het me een beetjezwart roze voor de ogen. We weten allemaal dat ik een pinkfreak ben en dat Lola haar garderobe (dus) overwegend uit roze kledingstukken bestaat, maar als je dochter een béétje prinses is, zoals mijn dochter is, blijken ook alle leuke speeltjes roze te zijn. De speeltjes die ze tot nu toe had, waren bijvoorbeeld zachte blokken in alle kleuren van de regenboog, pluchen beesten in bruin en zwart en hier en daar een roze variant (waar ze trouwens maar sinds kort mee speelt want vroeger keek ze absoluut niet om naar knuffels) en ander babystuff dat overwegend niet roze was.
Maar toenik Sinterklaas op cadeautjesjacht ging, bleken alle leuke meisjesdingen ineens roze te zijn! Yay! De echte babyspeeltjes en de box zijn sinds kort opgeruimd en maken plaats voor kleinemeisjesspullen. En die zijn roze. In mijn geval dan toch. Mijn hart maakte stilletjes een sprongetje bij het zien van zoveel prinsesserigs. Prinsessenzooi, dat moesten we hebben en prinsessenzooi was wat er gekocht werd!
Maar waar ik als moeder-to-be gezwóren had dat er nooit -NOOIT!- een Hello Kitty of Mega Mindy bij ons in huis zou komen, moet ik helaas al bij Lola's 2e Sinterklaas bekennen dat ze toch naar binnen geslopen zijn. Ze zaten ineens in de zak van Zwarte Piet, zonder dat ik er erg in had. En ik vind het stiekem toch eigenlijk best wel leuk, al zal je me dat nooit hardop horen zeggen.
Zo zien we daar een Hello Kitty drinkbeker met rietje. Gèk is ze erop!
Al drinkend uit haar Hello Kitty beker loopt ze achter haar Hello Kitty buggy aan.
De buggy stouwt ze vol met àlle poppen en knuffels die ze kan vinden en zit hij eenmaal vol, dan moeten ze er allemaal weer terug uit en brengt ze ze één voor één naar haar roze prinsessentent die ze ook van Sinterklaas kreeg.
Dit schattige roze K3 zeteltje kreeg ze ook van de Goede Man. K3 vind ik wèl leuk. We dansen altijd samen op hun muziek en Lola swingt dan zo lekker met haar kleine heupjes. Die stoel moest meteen ook de tent in en nu zit ze daar elke dag en brengt al haar dieren en poppen naar binnen, gaat in haar stoel zitten en gooit ze dan allemaal door het raam weer naar buiten, om ze vervolgens weer één voor één op te halen en naar haar buggy te brengen. En dan begint hetzelfde riedeltje weer van voor af aan. En dat gaat nu al een hele week zo, superschattig! Als ze moe wordt pakt ze haar 'doekje' (= een doodgewone hydrofieldoek maar dat is al sinds jaar en dag haar troeteldoekje waar ze de godganse dag mee rondloopt en in haar bed liggen er een stuk of 3 waar ze lekker tegenaan kruipt en dan gaat ze njonnen. Zo heet dat ja, want ze maakt njon njon njon geluidjes) en legt haar hoofdje op het zeteltje en gaat jawel....njonnen.
Afijn, Sinterklaas was weer een groot succes bij alle kids en ze werden helemààl hyper toende buurvrouw zwarte Piet op de deur kwam bonzen en pepernoten naar binnen gooide. Behalve Lola want die ging huilen...
Tot op de dag van vandaag vindt ze nog bijna dagelijks een pepernoot ergens op of onder.Misschien toch eens schoonmaken in huis.
Dat komt ten eerste natuurlijk omdat ik nogal aan de lakse kant ben qua logjes schrijven en er meestal duizendenéén dingen zijn die ik net iets liever doe. Maar vorige week zaten we ook massaal in de lappenmand in Huize Ettepet. Niet dat we thuis van werk cq crèche bleven hoor, maar we deden wel veel van uche uche en de bacillen vlogen rijkelijk in de rondte. En daar word je moe van joh. Ik heb dan ook niet veel anders gedaan dan me van playdate naar playdate met Lola gesleept en tijdens haar slaapjes heb ik veel en vaak op de bank gehangen met mijn vrienden het fleece dekentje en de hoestsiroop.
Maar goed, tussen al het gesnotter en gehoest door, stond Sinterklaas daar ineens met een grote zak zooi voor Lola, haar grote broers en kleine neefjes. En toen ik al die cadeaus voor Lola zag, werd het me een beetje
Maar toen
Maar waar ik als moeder-to-be gezwóren had dat er nooit -NOOIT!- een Hello Kitty of Mega Mindy bij ons in huis zou komen, moet ik helaas al bij Lola's 2e Sinterklaas bekennen dat ze toch naar binnen geslopen zijn. Ze zaten ineens in de zak van Zwarte Piet, zonder dat ik er erg in had. En ik vind het stiekem toch eigenlijk best wel leuk, al zal je me dat nooit hardop horen zeggen.
Zo zien we daar een Hello Kitty drinkbeker met rietje. Gèk is ze erop!
Al drinkend uit haar Hello Kitty beker loopt ze achter haar Hello Kitty buggy aan.
De buggy stouwt ze vol met àlle poppen en knuffels die ze kan vinden en zit hij eenmaal vol, dan moeten ze er allemaal weer terug uit en brengt ze ze één voor één naar haar roze prinsessentent die ze ook van Sinterklaas kreeg.
Dit schattige roze K3 zeteltje kreeg ze ook van de Goede Man. K3 vind ik wèl leuk. We dansen altijd samen op hun muziek en Lola swingt dan zo lekker met haar kleine heupjes. Die stoel moest meteen ook de tent in en nu zit ze daar elke dag en brengt al haar dieren en poppen naar binnen, gaat in haar stoel zitten en gooit ze dan allemaal door het raam weer naar buiten, om ze vervolgens weer één voor één op te halen en naar haar buggy te brengen. En dan begint hetzelfde riedeltje weer van voor af aan. En dat gaat nu al een hele week zo, superschattig! Als ze moe wordt pakt ze haar 'doekje' (= een doodgewone hydrofieldoek maar dat is al sinds jaar en dag haar troeteldoekje waar ze de godganse dag mee rondloopt en in haar bed liggen er een stuk of 3 waar ze lekker tegenaan kruipt en dan gaat ze njonnen. Zo heet dat ja, want ze maakt njon njon njon geluidjes) en legt haar hoofdje op het zeteltje en gaat jawel....njonnen.
Afijn, Sinterklaas was weer een groot succes bij alle kids en ze werden helemààl hyper toen
Tot op de dag van vandaag vindt ze nog bijna dagelijks een pepernoot ergens op of onder.
zaterdag 26 november 2011
Is ze ècht al anderhalf?
Yep. Vandaag. Anderhalf. Ongelooflijk. Nu al?
En wat hoort er bij een verjaardag, ook al is het maar een halve?
Taartjes natuurlijk!
Dus Lola maakte samen met moeders een appeltaartje. Nou ja, het hele kneedgebeuren liet ze vooral aan mij over en zij at intussen het beslag op. Vond ze veel interessanter dan kneden.
Leuk lekker dat ze al dat bakken vond!
Voor de gelegenheid hadden we een schortje gemaakt, want hoe kun je nou koken en bakken zonder schort? Ik had hem ooit al eens voor Kobus gemaakt, maar ik vond hem toen, al zeg ik het zelf, zo leuk dat Lola er ook één moest. Een Flamenco-schort voor onzeSpaanse Vlaamsnederlandse furie.
En bij een feest trekken we natuurlijk ook een nieuwe outfit aan.
Dit jurkje is poepsimpel, nagetekend van een bestaand jurkje met een ritsje op de rug. Zat op een paar uur in elkaar; daar houden we van.
Weet je hoe moeilijk het is om een goede foto te nemen? Heel moeilijk. En weet je hoe moeilijk het is om een goede foto te nemen van een kind dat geen seconde stil staat/zit en als ze dat wel doet, een jankgezicht trekt? Niettedoen.
Einde.
Ja. Want wat gebeurde er? Vanmiddag deed eerst mijn keukenweegschaal het niet meer, dus moesten we een nieuwe halen. Toen we thuis kwamen moest Lola in bed. Daarna was de batterij van mijn fototoestel leeg en moest eerst opladen. Toen konden we eindelijk aan het taartje beginnen. Taartje zat goed en wel in de oven en toen stortte ons slaapkopje in. Om half 7 al! Dus er wordt vandaag geen taart meer gegeten op haar anderhalfste verjaardag....
:-(
Maar morgen wel! Dus stay tuned voor de eetfoto's 'till tomorrow!
Edit 27/11:
Vandaag kon er wèl gegeten worden!
En wat hoort er bij een verjaardag, ook al is het maar een halve?
Taartjes natuurlijk!
Dus Lola maakte samen met moeders een appeltaartje. Nou ja, het hele kneedgebeuren liet ze vooral aan mij over en zij at intussen het beslag op. Vond ze veel interessanter dan kneden.
Voor de gelegenheid hadden we een schortje gemaakt, want hoe kun je nou koken en bakken zonder schort? Ik had hem ooit al eens voor Kobus gemaakt, maar ik vond hem toen, al zeg ik het zelf, zo leuk dat Lola er ook één moest. Een Flamenco-schort voor onze
En bij een feest trekken we natuurlijk ook een nieuwe outfit aan.
Dit jurkje is poepsimpel, nagetekend van een bestaand jurkje met een ritsje op de rug. Zat op een paar uur in elkaar; daar houden we van.
Weet je hoe moeilijk het is om een goede foto te nemen? Heel moeilijk. En weet je hoe moeilijk het is om een goede foto te nemen van een kind dat geen seconde stil staat/zit en als ze dat wel doet, een jankgezicht trekt? Niettedoen.
Einde.
Ja. Want wat gebeurde er? Vanmiddag deed eerst mijn keukenweegschaal het niet meer, dus moesten we een nieuwe halen. Toen we thuis kwamen moest Lola in bed. Daarna was de batterij van mijn fototoestel leeg en moest eerst opladen. Toen konden we eindelijk aan het taartje beginnen. Taartje zat goed en wel in de oven en toen stortte ons slaapkopje in. Om half 7 al! Dus er wordt vandaag geen taart meer gegeten op haar anderhalfste verjaardag....
:-(
Maar morgen wel! Dus stay tuned voor de eetfoto's 'till tomorrow!
Edit 27/11:
Vandaag kon er wèl gegeten worden!
dinsdag 22 november 2011
Alloooowwww, daar zijn we weer!
Oh ja, mijn blog. Was u het ook vergeten? Ik wel.
Zomaar 3 maanden onaangekondigd en onbedoeld blogverlof, heerlijk.
Ik heb ervan genoten.
Maar het wordt weer eens tijd voor een update, want het kind is al bijna volwassen man.
Laat ik u in deze koude donkere dagen, eens even mee terug nemen naar onze zonovergoten danwel regenovergoten vakanties van de afgelopen maanden.
In augustus bracht ik een week door in Turkije, samen met vriendin S, haar 2 dochtertjes en natuurlijk mijn eigen bloedje.
Meneer Ettepet kon ons niet naar Rotterdam airport brengen die dag, dus ging ik, met 1 hand een kinderwagen duwend en met de andere hand een koffer trekkend, per tram naar het station, per trein naar Rotterdam CS, per bus naar het vliegveld, per vliegtuig naar Turkije en weer per bus naar de eindbestemming.
In het vliegtuig zaten we naast een oud koppel. Van die mensen die nog net niet "Niet naast mij! Niet naast mij! Niet naast mij!" roepen als je beladen met kind en zooi het vliegtuig instapt. We gingen er lekker wel naast zitten. Maar voordat we bezweet, opgelaten en 1 van ons 2 jankend, gingen zitten kakte Lola nog even lekker alles onder. Gevalletje stank-tot-achter-in-het-vliegtuig en ouderwets lekker tot in haar nek. Was lang geleden dat ze dat nog gedaan had en ze koos wéér het perfecte moment uit om nog eens openbaar en ongegeneerd te kakken. Heeft u ooit al eens een kind helemaal van top tot teen verschoond in zo'n klein vliegtuigtoilet? Moeilijk man. Plankje van pak 'm beet een halve meter op 30 cm waar je je spartelend kind in bedwang probeert te houden, luier en nieuwe kleertjes (die ik thank God nog net voor vertrek in de tas had gestopt; ik leer van vorige keren!) uit tas aan schouder probeert te vissen, nieuwe kleertjes, nieuwe luier en natte doekjes maar even in je mond stopt want waar moet je ze anders laten, kind uit kakkleren wurmt, kind van head 'till toe wast met natte doekjes, bijna over je nek gaat van de stank in zo'n kleine ruimte, nieuwe kleren aandoet en met een gillend kind, aangestaard door 200 vakantievierders, het vliegtuig weer binnenstapt. Daar maak je geen vrienden mee. Ik weet niet of het kinderhaters waren of dat het kwam omdat we door Lola-de-kakker 10 minuten vertraging hadden, maar die 2 hebben heel de weg geen woord gezegd. Ook niet toen Lola meerdere keren hard aan de armharen van meneer trok en alle kruimels van haar croissantje over zijn broek gooide en ik me steeds verontschuldigde. Maar we zaten en konden eindelijk vertrekken.
Onze kinders vermaakten zich uitstekend samen. We lagen elke dag -de godganse dag ook- heel burgerlijk op ons zelfde plekje aan het kikkerbadje, na eerst een hele klim met 2 buggies, want de kids moesten natuurlijk wel slapen tussendoor dus de buggies moesten mee, van 5 trappen -5 trappen! Niet 5 treden, 5 trappen! Met buggy, kind, boot, zwemband, schepjes, emmertjes, tig handdoeken en luiertas- want het feit dat er bij het hotel 'niet toegankelijk voor rolstoelen' en daardoor ook niet echt heel erg toegankelijk voor buggies, stond, hadden we fijntjes genegeerd. Ons hotelletje lag tegen een berg op en boy, dat hebben we geweten. Maar wat was het heerlijk! Terwijl thuis de regen met bakken uit de lucht kwam, lagen wij prinsesheerlijk op onze strandbedjes, speelden de kids in het water en aten we hamburgers en pizza's tot ze onze neus uitkwamen. Elke avond als de kids in bed lagen, ging één van ons met een leeg waterflesje een liter wijn halen in het restaurant want we mochten geen glazen wijn meenemen naar de kamer. En we blijven wel Hollanders natuurlijk. All inclusive is all inclusive.
Dat kind van mij kan éten, echt on-ge-loof-lijk! Lust alles, heeft een grote voorkeur voor zoetigheid (van wie zou ze dat nou hebben?) en eet het liefst de hele dag door.
Lekker hè, die spekbilletjes met luier vanonder haar badpakje?
Valt het op datik Lola van roze houdt? En van stippels ook, zie ik nu.
Crox met een X zijn zo mogelijk nog lilliker dan de echte.
Eén avond was er paniek toen we smsjes kregen dat er een ramp op Pukkelpop
had plaatsgevonden, want meneer Ettepet was daar ook. Wij konden hem en hij kon ons niet bereiken want alle gsm-netwerken lagen plat, maar gelukkig kregen we na een paar uur zijn verlossende telefoontje. Op blauwe plekken van de hagel na, was hij voor de rest gelukkig ongedeerd.
Na al dit gezon en gebruin (voor de anderen dan, mijn vel schijnt dat niet te kennen) gingen we in Good ol' Belgium een weekje naar ikdurfhetbijnaniettezeggen.....Centerparcs. Oh My God. Zet ik dat echt zomaar op het wereldwijde web? En zeg ik er dan ook nog bij dat het helemaal zalig was? Ja, dat doe ik. Heerlijk was het. De boys hadden een vriendje bij en zaten overdag in het zwembad achter de meiden aan en 's avonds deden ze hetzelfde maar dan op het droge. En onze kleine waterrat had intussen de time of her life in het zwembad, op de kinderboerderij, in het huisje en natuurlijk in bed, want slàpen dat die griet kan! Nog steeds slaapt ze 's ochtends èn 's middags 2 uur lang en 's nachts knort ze gerust 12 tot 13 (en soms zelfs 14!) uur achter elkaar. Haar biologisch ritme is trouwens ingesteld op weekdag als het weekdag is, en weekend als het weekend is, want dan slaapt ze met gemak tot 9 uur. Geweldig kind. Ook als ze wakker is trouwens. Dan nog meer.
Zwemmen met haar grote broer.
We gingen ook nog een paar keer naar de Ardennen waar vrienden van ons een huis hebben. En een hond. Met de toepasselijke naam Choco. Lola vond Choco helemaal interessant maar ook wel een beetje eng in het begin. Maar aan het einde van de week waren ze dikke maatjes en klom ze nog net niet bovenop hem.
Er was ook een heuse open haard. Waar hout voor gehakt moest worden.
Lola hielp dapper mee:
En ziet u al haar haren? Nee die ziet u niet hè? Nog steeds niet. Het begint nu wel een minibeetje te groeien, maar mèn wat gaat dat langzaam! En het wordt pierenverdriet, let op mijn woorden! Net als bij mama.
En toen was de vakantie voorbij en......gingen we voor het eerst naar de crèche! De eerste week was huilen huilen huilen maar daarna ging het wonderbaarlijk goed. En nog steeds vindt ze het heerlijk om met de andere kindjes te spelen.
Dat groene ding is trouwens haar crèchetasje (niet roze, gedurfd van mij hè?!) en dat tasje moet overal mee naartoe waar zij gaat. Niemand mag er aan komen en afpakken al zeker niet.
En ik ging voor het eerst in een jaar en 3 maanden weer werken! In dat jaar dat ik weg was heb ik er 6 nieuwe collega's bijgekregen (allemaal leuk!), is ons kantoor 2x zo groot geworden, heb ik allemaal nieuwe klanten gekregen en zit ik aan een ander bureau op een andere plaats, maar toch is het of ik nooit weggeweest ben. Ik werk 4 dagen in de week van kwart over 9 tot kwart over 2, zalig toch? Om 3 uur zijn we alweer lekker samen thuis. Heer-lijk! Wil nooit meer anders.
En tatatatadaaaa: ze loopt!!! 5 dagen voor ze 16 maanden werd zette ze ineens 4 hele stappen. Sindsdien crosst ze door het hele huis en heeft ze ook het trappenklimmen ontdekt en helaas ook hoe ze de keukenkastjes open moet krijgen en leeg kan maken.
Haar grote hobby, naast verstoppertje spelen, is bellen (daar heb ik nog niet eens een foto van zie ik nu pas!). Superschattig, met de telefoon tegen haar oor zegt ze allooooowww. Een rekenmachine, afstandbediening en zelfs een tampon werken trouwens ook. Verder kan ze papa, mama, ja en emme! (hebben) zeggen. Voor de rest wijst ze overal naar en ze begrijpt al heel veel. Haar oortjes, voetjes, haartjes (welke haartjes?), handjes en neusje weet ze te vinden en ze doet haar eigen muts af als je dat vraagt en hangt hem op de kapstop. Ok, daar kan ze niet bij, maar ze rekt zich helemaal uit om hem op te hangen.
Lekker ding hè?
Zomaar 3 maanden onaangekondigd en onbedoeld blogverlof, heerlijk.
Ik heb ervan genoten.
Maar het wordt weer eens tijd voor een update, want het kind is al bijna volwassen man.
Laat ik u in deze koude donkere dagen, eens even mee terug nemen naar onze zonovergoten danwel regenovergoten vakanties van de afgelopen maanden.
In augustus bracht ik een week door in Turkije, samen met vriendin S, haar 2 dochtertjes en natuurlijk mijn eigen bloedje.
Meneer Ettepet kon ons niet naar Rotterdam airport brengen die dag, dus ging ik, met 1 hand een kinderwagen duwend en met de andere hand een koffer trekkend, per tram naar het station, per trein naar Rotterdam CS, per bus naar het vliegveld, per vliegtuig naar Turkije en weer per bus naar de eindbestemming.
In het vliegtuig zaten we naast een oud koppel. Van die mensen die nog net niet "Niet naast mij! Niet naast mij! Niet naast mij!" roepen als je beladen met kind en zooi het vliegtuig instapt. We gingen er lekker wel naast zitten. Maar voordat we bezweet, opgelaten en 1 van ons 2 jankend, gingen zitten kakte Lola nog even lekker alles onder. Gevalletje stank-tot-achter-in-het-vliegtuig en ouderwets lekker tot in haar nek. Was lang geleden dat ze dat nog gedaan had en ze koos wéér het perfecte moment uit om nog eens openbaar en ongegeneerd te kakken. Heeft u ooit al eens een kind helemaal van top tot teen verschoond in zo'n klein vliegtuigtoilet? Moeilijk man. Plankje van pak 'm beet een halve meter op 30 cm waar je je spartelend kind in bedwang probeert te houden, luier en nieuwe kleertjes (die ik thank God nog net voor vertrek in de tas had gestopt; ik leer van vorige keren!) uit tas aan schouder probeert te vissen, nieuwe kleertjes, nieuwe luier en natte doekjes maar even in je mond stopt want waar moet je ze anders laten, kind uit kakkleren wurmt, kind van head 'till toe wast met natte doekjes, bijna over je nek gaat van de stank in zo'n kleine ruimte, nieuwe kleren aandoet en met een gillend kind, aangestaard door 200 vakantievierders, het vliegtuig weer binnenstapt. Daar maak je geen vrienden mee. Ik weet niet of het kinderhaters waren of dat het kwam omdat we door Lola-de-kakker 10 minuten vertraging hadden, maar die 2 hebben heel de weg geen woord gezegd. Ook niet toen Lola meerdere keren hard aan de armharen van meneer trok en alle kruimels van haar croissantje over zijn broek gooide en ik me steeds verontschuldigde. Maar we zaten en konden eindelijk vertrekken.
Onze kinders vermaakten zich uitstekend samen. We lagen elke dag -de godganse dag ook- heel burgerlijk op ons zelfde plekje aan het kikkerbadje, na eerst een hele klim met 2 buggies, want de kids moesten natuurlijk wel slapen tussendoor dus de buggies moesten mee, van 5 trappen -5 trappen! Niet 5 treden, 5 trappen! Met buggy, kind, boot, zwemband, schepjes, emmertjes, tig handdoeken en luiertas- want het feit dat er bij het hotel 'niet toegankelijk voor rolstoelen' en daardoor ook niet echt heel erg toegankelijk voor buggies, stond, hadden we fijntjes genegeerd. Ons hotelletje lag tegen een berg op en boy, dat hebben we geweten. Maar wat was het heerlijk! Terwijl thuis de regen met bakken uit de lucht kwam, lagen wij prinsesheerlijk op onze strandbedjes, speelden de kids in het water en aten we hamburgers en pizza's tot ze onze neus uitkwamen. Elke avond als de kids in bed lagen, ging één van ons met een leeg waterflesje een liter wijn halen in het restaurant want we mochten geen glazen wijn meenemen naar de kamer. En we blijven wel Hollanders natuurlijk. All inclusive is all inclusive.
Dat kind van mij kan éten, echt on-ge-loof-lijk! Lust alles, heeft een grote voorkeur voor zoetigheid (van wie zou ze dat nou hebben?) en eet het liefst de hele dag door.
Lekker hè, die spekbilletjes met luier vanonder haar badpakje?
Valt het op dat
Crox met een X zijn zo mogelijk nog lilliker dan de echte.
Eén avond was er paniek toen we smsjes kregen dat er een ramp op Pukkelpop
had plaatsgevonden, want meneer Ettepet was daar ook. Wij konden hem en hij kon ons niet bereiken want alle gsm-netwerken lagen plat, maar gelukkig kregen we na een paar uur zijn verlossende telefoontje. Op blauwe plekken van de hagel na, was hij voor de rest gelukkig ongedeerd.
Na al dit gezon en gebruin (voor de anderen dan, mijn vel schijnt dat niet te kennen) gingen we in Good ol' Belgium een weekje naar ikdurfhetbijnaniettezeggen.....Centerparcs. Oh My God. Zet ik dat echt zomaar op het wereldwijde web? En zeg ik er dan ook nog bij dat het helemaal zalig was? Ja, dat doe ik. Heerlijk was het. De boys hadden een vriendje bij en zaten overdag in het zwembad achter de meiden aan en 's avonds deden ze hetzelfde maar dan op het droge. En onze kleine waterrat had intussen de time of her life in het zwembad, op de kinderboerderij, in het huisje en natuurlijk in bed, want slàpen dat die griet kan! Nog steeds slaapt ze 's ochtends èn 's middags 2 uur lang en 's nachts knort ze gerust 12 tot 13 (en soms zelfs 14!) uur achter elkaar. Haar biologisch ritme is trouwens ingesteld op weekdag als het weekdag is, en weekend als het weekend is, want dan slaapt ze met gemak tot 9 uur. Geweldig kind. Ook als ze wakker is trouwens. Dan nog meer.
Zwemmen met haar grote broer.
We gingen ook nog een paar keer naar de Ardennen waar vrienden van ons een huis hebben. En een hond. Met de toepasselijke naam Choco. Lola vond Choco helemaal interessant maar ook wel een beetje eng in het begin. Maar aan het einde van de week waren ze dikke maatjes en klom ze nog net niet bovenop hem.
Er was ook een heuse open haard. Waar hout voor gehakt moest worden.
Lola hielp dapper mee:
En ziet u al haar haren? Nee die ziet u niet hè? Nog steeds niet. Het begint nu wel een minibeetje te groeien, maar mèn wat gaat dat langzaam! En het wordt pierenverdriet, let op mijn woorden! Net als bij mama.
En toen was de vakantie voorbij en......gingen we voor het eerst naar de crèche! De eerste week was huilen huilen huilen maar daarna ging het wonderbaarlijk goed. En nog steeds vindt ze het heerlijk om met de andere kindjes te spelen.
Dat groene ding is trouwens haar crèchetasje (niet roze, gedurfd van mij hè?!) en dat tasje moet overal mee naartoe waar zij gaat. Niemand mag er aan komen en afpakken al zeker niet.
En ik ging voor het eerst in een jaar en 3 maanden weer werken! In dat jaar dat ik weg was heb ik er 6 nieuwe collega's bijgekregen (allemaal leuk!), is ons kantoor 2x zo groot geworden, heb ik allemaal nieuwe klanten gekregen en zit ik aan een ander bureau op een andere plaats, maar toch is het of ik nooit weggeweest ben. Ik werk 4 dagen in de week van kwart over 9 tot kwart over 2, zalig toch? Om 3 uur zijn we alweer lekker samen thuis. Heer-lijk! Wil nooit meer anders.
En tatatatadaaaa: ze loopt!!! 5 dagen voor ze 16 maanden werd zette ze ineens 4 hele stappen. Sindsdien crosst ze door het hele huis en heeft ze ook het trappenklimmen ontdekt en helaas ook hoe ze de keukenkastjes open moet krijgen en leeg kan maken.
Haar grote hobby, naast verstoppertje spelen, is bellen (daar heb ik nog niet eens een foto van zie ik nu pas!). Superschattig, met de telefoon tegen haar oor zegt ze allooooowww. Een rekenmachine, afstandbediening en zelfs een tampon werken trouwens ook. Verder kan ze papa, mama, ja en emme! (hebben) zeggen. Voor de rest wijst ze overal naar en ze begrijpt al heel veel. Haar oortjes, voetjes, haartjes (welke haartjes?), handjes en neusje weet ze te vinden en ze doet haar eigen muts af als je dat vraagt en hangt hem op de kapstop. Ok, daar kan ze niet bij, maar ze rekt zich helemaal uit om hem op te hangen.
Lekker ding hè?
zondag 7 augustus 2011
Een jongens (?) badjas, geshowd door een meisje
Een vriendin vroeg vorige week of ik een babybadjasje wou maken voor haar nieuwe neefje. Iets appeltjesgroen of aqua en een geborduurde naam erop wou ze ook.
Toevallig had ik net een paar weken daarvoor bij deze cuties zitten kwijlen. Ge-wel-dig vond ik ze toen al en nu mocht ik er één maken, ha! Dus heb ik snel het patroon besteld. Maatje 74 moest het zijn, en laat ik nou net een maatje 74 model in huis hebben rondlopen. Of rondkruipen eigenlijk want ze heeft nog steeds geen zin om ook maar iets te doen wat op lopen lijkt.
Dus hier komt het badjasje voor Khymo, geshowd door topmodel Lola:
Het badstofje is een handdoek van Ikea (even off topic, maar kent u trouwens deze site? Errug leuk!) en de binnenkant van de capuchon en het biaisband heb ik gemaakt van een restje van deze draagdoek. Die ik overigens niet meer gebruik want heb hem bij nader inzien wat te klein gemaakt. Ik dacht dat mijn gigaboobies nog wel zouden krimpen na de borstvoeding, en ook al heb ik nu inderdaad natte theezakjes, de borstomvang is toch te klein. Rarara. Voor minibaby Lola ging het nog, maar maxibaby Lola past er niet meer in....
Anyway.
Dan die geborduurde naam. Ik heb helemaal geen borduurmachine, dus dat moest iets anders worden. Van stof dan maar.
En zeg nou eens eerlijk: is dit een unisex badjas, of meer een meisjesachtige? Want ik vind hem er een beetje (te) girlish uitzien eigenlijk?
Omdat wij zelf de ouders van Khymo ook wel min of meer kennen, wilde ik ook een klein cadeautje meegeven van ons en dat werd een knuffeldoekje van een restje van de badstof.
(En dat is echt dezelfde kleur badstof, maar ik moest het doekje net bij kunstlicht fotograferen)
Toevallig had ik net een paar weken daarvoor bij deze cuties zitten kwijlen. Ge-wel-dig vond ik ze toen al en nu mocht ik er één maken, ha! Dus heb ik snel het patroon besteld. Maatje 74 moest het zijn, en laat ik nou net een maatje 74 model in huis hebben rondlopen. Of rondkruipen eigenlijk want ze heeft nog steeds geen zin om ook maar iets te doen wat op lopen lijkt.
Dus hier komt het badjasje voor Khymo, geshowd door topmodel Lola:
Het badstofje is een handdoek van Ikea (even off topic, maar kent u trouwens deze site? Errug leuk!) en de binnenkant van de capuchon en het biaisband heb ik gemaakt van een restje van deze draagdoek. Die ik overigens niet meer gebruik want heb hem bij nader inzien wat te klein gemaakt. Ik dacht dat mijn gigaboobies nog wel zouden krimpen na de borstvoeding, en ook al heb ik nu inderdaad natte theezakjes, de borstomvang is toch te klein. Rarara. Voor minibaby Lola ging het nog, maar maxibaby Lola past er niet meer in....
Anyway.
Dan die geborduurde naam. Ik heb helemaal geen borduurmachine, dus dat moest iets anders worden. Van stof dan maar.
En zeg nou eens eerlijk: is dit een unisex badjas, of meer een meisjesachtige? Want ik vind hem er een beetje (te) girlish uitzien eigenlijk?
Omdat wij zelf de ouders van Khymo ook wel min of meer kennen, wilde ik ook een klein cadeautje meegeven van ons en dat werd een knuffeldoekje van een restje van de badstof.
woensdag 20 juli 2011
wel / niet / wel / niet / wel / niet / WEL !!!
Moet u nou eens wat weten?
Ik had toch ontslag genomen hè. Op de job die ik erg graag deed. Want mijn baas wou persé dat ik 4 volle dagen terug kwam werken na mijn jaar-en-3-maanden-thuiszitten. En ik wou dat vooral nièt. Ik wou gezellig werken als Lola op school zit en nog gezelliger thuis zijn als zij dat ook is. En die school, dat is dus al over 1.5 jaar hè. Zo doen ze dat in België. Hup, naar de kleuterschool als je 2.5 bent.
Later dacht hij dat part time misschien toch wel mogelijk zou zijn in mijn functie, weer later toch weer niet. Dan weer wel. Dan toch maar niet. En daar bleef hij uiteindelijk bij.
Dus ik had lekker pro-actief alvast ontslag genomen met het idee een part time job te zoeken, ergens tegen 1 september, de datum dat
Intussen solliciteerde ik me een slag in de rondte. Oh nee, dat deed ik niet. Dat was eigenlijk wel het plan, maar uiteindelijk gingen er maar 3 brieven de
Gisteren ging ik naar mijn oude werk om officieel afscheid van iedereen te nemen met taartjes enzo. En vroeg mijn baas, of ex-baas, of ik even tijd had voor een babbeltje. En toen bood hij me toch zomaar ineens wèl een part time contract aan! 4 dagen in de week van kwart over 9 tot kwart over 2! How about that!?! Dat is precies wat ik wou! Najaaa.
Ik heb snel dat contract getekend voordat hij *weer* van gedachten verandert.
Dus Menschen. Vanaf 1 september hoor ik weer bij Het Werkvolk!
Hoera! (En ook wel een beetje *slik*)
dinsdag 5 juli 2011
Rije rije rije in een wagentje
Ze kan het zelf.....
.....maar ze laat zich liever rijden als een prinses.
En gelijk heeft ze.
.....maar ze laat zich liever rijden als een prinses.
En gelijk heeft ze.
dinsdag 14 juni 2011
Een dame heeft nooit genoeg kleren
Gisteren hadden we een familiefeest. En daar moesten we er tiptop bijlopen natuurlijk. Vooral het kind. Want die werd de hele dag geknuffeld, bekeken en er werd aan gezeten en gefrutseld. Dus moest ze een nieuwe jurk. Ze heeft meer kleren dan haar mama ooit gehad heeft maar een dame heeft nooit genoeg jurken en schoenen en tassen dus maakten we een feestjurk.
En waarom ligt daar rechtsonder in de hoek nou een snoer? Dat lag er niet toen ik de foto nam. Echt niet.
Het patroon van de jurk maakte ik zelf. Ik nam een goed passend jurkje en tekende het patroon over maar in plaats van een gewoon jurkje maakte ik er een ballonjurkje van, met een overslaglijfje. Heel gemakkelijk, moet u ook eens proberen!
Bij die jurk maakte ik ook nog bijpassende haarspeldjes van dezelfde stof. Niet dat mijn dochter ook maar enig haar op haar hoofd heeft staan, maar toch. Als ze ooit besluit om haartjes te krijgen, is ze natuurlijk al lang uit deze jurk gegroeid maar ik heb nog een stuk stof over voor een rokje ofzo en dan zal ze die speldjes dragen. Willen of niet.
Met die speldjes ben ik trouwens lichtelijk doorgeslagen. Ik kon niet meer stoppen. En ik moet er nog een héleboel bijmaken. Voor als mijn dochter haar krijgt. Hier een gedeelte van de gemaakte speldjes. Overtrokken met vilt, stof en lintjes.
Sommige technieken moet ik nog een beetje finetunen maar dat komt wel. Heb 100 speldjes gekocht dus ik kan nog even verder.
Ook maakte ik nog even snel 3 luierbroekjes. De patronen vindt u hier en hier. Het patroon van Prudent Baby vond ik echt niet goed (veel te wijd) en hoewel dat van MADE "the perfect diaper cover" heet, vond ik ook deze niet perfect. Het 2e broekje dat ik van dit patroon maakte, heb ik iets hoger aan de achterkant gemaakt en dat was al beter, maar ik ga toch ook hier eens zelf iets proberen te tekenen. En misschien heeft Lola gewoon rare billen, kan ook.
De witte is met ruches aan de achterkant, de 2 roze zonder toeters en bellen.
Zeg nou zelf, zo'n k.ontje is toch veel leuker om te zien dan eentje met alleen een luier?
Verder had ik allerlei leuke dingskes besteld op www.vanmarieke.nl en op www.brocanteroosjes.nl en daarmee maakte ik o.a. een speenkoord. Mijn dochter spéélt alleen maar met een tut en stopt hem langs alle kanten in haar mond, behalve op de goede manier, dus eigenlijk heeft ze zo’n speenkoord helemaal niet nodig, maar ik vond het gewoon leuk om te maken. Ik maakte er ook een foto van maar die is mislukt zie ik nu en ik heb even geen zin om een nieuwe te maken. U moet het dus maar gewoon geloven dat ik hem gemaakt heb.
Met de bestelde spullen lijmde ik ook nog heel snel een ring in elkaar (idee gezien bij haar). Kleine moeite, groot plezier! Dat vond mijn zusje blijkbaar ook, want toen ik hem gisteren voor het eerst droeg, pikte ze hem meteen in. Moet nog een nieuwe maken dus. Of meerdere, want dit is zo simpel om te maken en zo snel klaar, dat ik er eigenlijk van elke kleur wel eentje wil!
En ik ben begonnen met een cursus patroontekenen! Is geweldig leuk! Wel eerst alleen grotemensenpatronen maar als het bevalt doe ik een vervolg voor kinderpatronen.
En waarom ligt daar rechtsonder in de hoek nou een snoer? Dat lag er niet toen ik de foto nam. Echt niet.
Het patroon van de jurk maakte ik zelf. Ik nam een goed passend jurkje en tekende het patroon over maar in plaats van een gewoon jurkje maakte ik er een ballonjurkje van, met een overslaglijfje. Heel gemakkelijk, moet u ook eens proberen!
Bij die jurk maakte ik ook nog bijpassende haarspeldjes van dezelfde stof. Niet dat mijn dochter ook maar enig haar op haar hoofd heeft staan, maar toch. Als ze ooit besluit om haartjes te krijgen, is ze natuurlijk al lang uit deze jurk gegroeid maar ik heb nog een stuk stof over voor een rokje ofzo en dan zal ze die speldjes dragen. Willen of niet.
Met die speldjes ben ik trouwens lichtelijk doorgeslagen. Ik kon niet meer stoppen. En ik moet er nog een héleboel bijmaken. Voor als mijn dochter haar krijgt. Hier een gedeelte van de gemaakte speldjes. Overtrokken met vilt, stof en lintjes.
Sommige technieken moet ik nog een beetje finetunen maar dat komt wel. Heb 100 speldjes gekocht dus ik kan nog even verder.
Ook maakte ik nog even snel 3 luierbroekjes. De patronen vindt u hier en hier. Het patroon van Prudent Baby vond ik echt niet goed (veel te wijd) en hoewel dat van MADE "the perfect diaper cover" heet, vond ik ook deze niet perfect. Het 2e broekje dat ik van dit patroon maakte, heb ik iets hoger aan de achterkant gemaakt en dat was al beter, maar ik ga toch ook hier eens zelf iets proberen te tekenen. En misschien heeft Lola gewoon rare billen, kan ook.
De witte is met ruches aan de achterkant, de 2 roze zonder toeters en bellen.
Zeg nou zelf, zo'n k.ontje is toch veel leuker om te zien dan eentje met alleen een luier?
Verder had ik allerlei leuke dingskes besteld op www.vanmarieke.nl en op www.brocanteroosjes.nl en daarmee maakte ik o.a. een speenkoord. Mijn dochter spéélt alleen maar met een tut en stopt hem langs alle kanten in haar mond, behalve op de goede manier, dus eigenlijk heeft ze zo’n speenkoord helemaal niet nodig, maar ik vond het gewoon leuk om te maken. Ik maakte er ook een foto van maar die is mislukt zie ik nu en ik heb even geen zin om een nieuwe te maken. U moet het dus maar gewoon geloven dat ik hem gemaakt heb.
Met de bestelde spullen lijmde ik ook nog heel snel een ring in elkaar (idee gezien bij haar). Kleine moeite, groot plezier! Dat vond mijn zusje blijkbaar ook, want toen ik hem gisteren voor het eerst droeg, pikte ze hem meteen in. Moet nog een nieuwe maken dus. Of meerdere, want dit is zo simpel om te maken en zo snel klaar, dat ik er eigenlijk van elke kleur wel eentje wil!
En ik ben begonnen met een cursus patroontekenen! Is geweldig leuk! Wel eerst alleen grotemensenpatronen maar als het bevalt doe ik een vervolg voor kinderpatronen.
Abonneren op:
Posts (Atom)