donderdag 30 december 2010

winterbarbecuen, sleeën en een bekentenisje

Het was leuk leuk leuk in de Ardennen! Meters sneeuw en veel drank en eten. Meer moet dat niet zijn.

Lola kreeg een kerstmuts om in de stemming te komen.



We zongen kerstliedjes bij de winterbarbecue. Ik had nog nooit 's winters gebarbecued, maar ik kan u zeggen: dat moet u ook doen! Vleesjes en glühwein. Lekkerrrr. Meneer Ettepet zorgde voor de zuivere noot tussen al het vals gekakel.



Lola was, geheel volgens de laatste mode, gekleed in een modieus skipakje met een trendy bontkraag.



We deden een wandelingetje. Lola lieten we thuis bij één van de achterblijvers en dat was maar goed ook. Het was meer een survivaltocht waarbij onze benen tot boven de knie in de sneeuw en het ijs verdwenen. Mijn schenen staan nog steeds vol blauwe plekken. Onderweg dronken we jenever en Baileys om warm te worden. En omdat we dorst hadden.



We sleeden (sleden? reden sleetje?) achter de auto en van heuvels. Die laatste daredevil ben ik dus.



En als laatste zal ik u een goedbewaard geheim verklappen. Ik ben namelijk eigenlijk een nerd. Nah! Dat had u niet gedacht hè? Want ik hou van schaken. En van Sudoku's. Geleerd van meneer Ettepet tijdens onze huwelijksreis. Wat moet je anders doen tijdens een honeymoon hè? Maar, in my defense: we schaken alleen tijdens vakanties. En dit was er zo eentje.



Ik hoop dat deze bekentenis me geen lezers gaat kosten.....

vrijdag 24 december 2010

6 kids is teveel

Glad we did it; glad it's over. Zo'n weekje zoveel kids. Hard labeur menschen, zo'n groot gezin een hele week van een gezonde hap en drank voorzien, de Liefhebbende Moeder spelen, ruzietjes oplossen, zorgen dat iedereen schoon gewassen en op tijd in bed ligt, tanden poetsen, huiswerk overhoren, sneeuwpoppen maken, hond uitlaten, standjes uitdelen, tieten, flesjes, groente- en fruithapjes geven, luiers verschonen en konten en monden afvegen. En zorgen dat ikzelf ook fris gewassen en uit die pyamabroek ben tegen de tijd dat het hele zootje weer thuiskomt uit school slash werk.

Na zo'n week kunnen we de volgende conclusies trekken:
* 6 kids is teveel.
* Een hond uitlaten met de kinderwagen in de sneeuw is ruk.
* Een hond uitlaten met de kinderwagen in de sneeuw is nog veel rukker als je, in het kader van 2 vliegen in 1 klap, ondertussen naar een supermarkt loopt/gesleurd wordt die een half uur verderop ligt en dat die dan dicht blijkt te zijn op maandagochtend.
* 6 kids is teveel.
* Ik hartje de stad. We zaten een week in een durp en er was maar liefst 1 krantenwinkel en 1 supermarkt. Poe poe.
* Gelukkig heb ik geen kind met adhd.
* 6 kids is teveel.
* Een liggend kind aankleden dat spartelend uit volle borst NEE NEE NEEEEEE IK WIL NIET NAAR SCHOOL!!! krijst, is best lastig.
* Een sneeuwpop maken die 4 minuten later door de hond wordt verwoest, is zonde van je tijd.
* 6 kids is teveel.
* Andermans kots opruimen is vies en laat ik dus aan Meneer Ettepet over.
* Lola wordt minstens 2x per nacht wakker als ze in een reisbedje slaapt.
* Mama dus ook.
* Ik hou nog steeds niet van honden.
* En oh ja: 6 kids is echt teveel.

Maar aan alles komt een eind, en zo sloten we de week af met een tripje naar good old Antwerp voor een kijkje in het Gl.azen Huis.
IN het huis ja, want wij hadden connecties.

Kijk!! Dit zijn wij met Th.omas de So.ete!!



Morgen is Jezus Meneer Ettepet jarig, en omdat hij vorige maand in 1 maand tijd 4 boetes voor te hard rijden gekregen heeft (voor 360 klinkende Euro's totaal), kreeg hij dit jaar een praktisch cadeau. Eentje waar ik ook nog iets aan heb, want ik rij ook graag te hard. Een beetje zoals een man een frietpan aan zijn vrouw geeft ofzo. Kreeg dus, want hij heeft hem al in gebruik. Net zoals die gitaartas die hij ook voor zijn verjaardag kreeg en ook al gebezigd heeft. Maar ik pak alles morgen gewoon terug opnieuw in en roep "surprise surprise, raad eens wat je krijgt!?!".

Vanavond vieren we een kerstfeestje-met-diner-en-overnachting-en-morgen-brunch met de koude kant van de familie en morgen een kerst/verjaardagsfeestje met mijn familie. En zondag -op Lola haar 7de vermaanddag- vertrekken we voor 3 daagjes naar de Ardennen. Alweer met al bovenstaande kinderen. En hun ouders ook deze keer. Thank God.

Iedereen een hele fijne kerst gewenst!!!

vrijdag 17 december 2010

Daag!

Papa heeft ons verlaten. Voor 2 dagen maar gelukkig. Heeft niks met die was te maken hoor. En Lola stuurde hem een mailtje.



(ik heb maar een balkje over haar edele delen gezet, voor de perverts onder u)

En nu ga ik u ook verlaten voor een weekje (maar ik ga niet voor u in mijn blote ko.nt op het aankleedkussen liggen). Vrienden gaan op (werk)vakantie en wij gaan babysitten op hun 3 kids. Ook een soort werkvakantie dus. Misschien log ik wel, misschien log ik niet. Want met 6 koters onder m'n hoede zal ik mijn handjes wel vol hebben.

Daag!

donderdag 16 december 2010

Of je doet een roze handdoek bij de witte was...



Wilt u ook van die mooie wit/roze gevlekte kleren?
Bel Meneer Ettepet!

maandag 13 december 2010

Over lekkere en vieze hapjes

Ons poppetje zit aan de hapjes! Het eerste groentehapje vond ze maar niks.



Maar de dag daarna ging het al erg lekker en nu leunt ze met wijd opengesperde mond zover naar voren dat ik met moeite het lepeltje tussen haar kinnen doorgeduwd krijg. We hebben al worteltjes, courgette, bloemkool, tomaten en prei gegeten. Van de laatste 2 kreeg ze eerst nog rillingen (zo grappig, dan schudt ze haar hoofdje, trekt een vies gezicht en rilt) maar dat gaat nu ook al erg goed. Na de voeding krijgt ze nog een toetjestiet want ze eet nog niet zoveel.

Maar ze doet het zo goed dat we een week later ook al meteen met fruithapjes begonnen. Annejet was hier net en gaf Lola haar eerste fruithapje.



Kijk, dat is Annejet haar hand!

Annejet, de lurker van mijn blog die uit de kast, en daarna zelfs bij ons thuis kwam. En als er bezoek komt, wil ik soms weleens de Geweldige Huisvrouw spelen. Dan ga ik dingen bakken enzo. En ook opruimen trouwens. Mijn mannetje vindt het fijn als er bezoek komt want dan ruim ik eindelijk mijn zooi eens op zegt hij. Tsss. Ik bakte een broodpudding voor bij de koffie. Maar deze keer eens een ander receptje dan mijn good old eigen broodpuddingrecept. Hij kwam nog niet uit de oven of we roken het al. Varkensvoer. Mijn broodpudding rook naar varkensvoer! En zo smaakte hij ook. Niet dat ik ooit varkensvoer gegeten heb, maar het moet zoiets zijn als deze hap viezigheid. Goor met een Capital G. Sorry Madame, maar volgende keer wordt het weer gewoon mijn eigen lekkere puddingkje. Die van de kvlv inderdaad.

Als Annejet komt is het altijd gezellig. Ook zonder broodpudding.
Al zolang ze bij ons komt (en dat is toch al bijna een jaar ofzo) wil ze dat ik een logje schrijf over dit:



Das onze (nog steeds niet aangelegde) tuin. Maar het gaat haar met name om dat houten ding daar vanachter. Das ons tuinhuis. Met gat erin. En dat gat intrigeert haar mateloos. Elke keer weer. Elke keer vraagt ze weer waarom dat gat er in Godsvredesnaam inzit. We hebben de grootste lol om een bestemming voor het gat te vinden: je hoofd erdoorheen steken en taarten naar gooien, voetbal met het gat als doel, opvullen met papier maché, enz. Als u nog een leuk idee heeft zodat Annejet weer rustig kan slapen?

Ik had trouwens die broodpudding wel door dat gat kunnen proberen gooien bedenk ik me nu. Maar ik heb hem ergens anders de tuin in geschopt. Ik hoop dat de vogeltjes wel van varkensvoer houden.

Zo, heb ik daar ook eindelijk over gelogd. En nu niet meer zeuren Annejet!

Hoewel ik de broodpudding van Mme Zsazsa dus niet zo geweldig vond, blijft ze natuurlijk wel mijn held op alle andere gebieden. Zo heb ik een tijdje geleden haar ZsaZsa draagdoek gemaakt en die draagt helemaal fantastisch. Lola zit eigenlijk op mijn kont en heupen, dus ze hangt niet aan mijn schouders. Echt een aanrader! We hebben zo zelfs al samen in de tuin gewerkt, al zie je daar niks van op bovenstaande foto hè. Dat erin gewerkt is. Bladeren geharkt hebben we. Nou ja, ik heb geharkt en Lola heeft geslapen.



Morgen nog maar wat gaan harken. Those damn trees...

maandag 6 december 2010

Kerk, kots, kedoos en een ouwe Donald op een boerderij

Hoewel wij niet superkatholiek zijn en nooit in een kerk komen (behalve op vakantie, dan ga ik vreemdgenoeg wel elk kerkje binnen om een kaarsje aan te steken voor wijlen loved ones) hebben wij ons klein meisje gisteren laten dopen. We zijn zelf allebei min of meer katholiek opgevoed en heel de rataplan van dopen, communie en vormsel hebben we gehad en een doopsel wilden we voor onze prinses ook. Dus hebben we gisteren een feestje gevierd, in hetzelfde kapelletje van de mooiste kerk van Antwerpen, waar we 5 jaar geleden ook getrouwd zijn.

Ik had speciaal voor the occasion een jurkje gemaakt, maar ik hou niet van traditionele doopjurken, dus het werd een gewone lekker warme winterjurk. Het patroontje was eigenlijk met een knoopje opzij, maar ik vond een lintje leuker dus het werd een lintje. Achteraf begrijp ik wel waarom het patroon een knoopje beter vond want Lola pulkte de godganse dag die strik open.



Het lijkt op de foto een rood biesje, maar het is natuurlijk roze, wat dacht u dan!

Ik had gewacht om het haar aan te trekken tot een kwartier voor vertrek, want ik ken m'n dochter. Doe je haar een nieuwe jurk aan en een uur later zit ze onder de kots en riekt ze naar melk die een week in de zon heeft gestaan. Dat zou me nu niet overkomen, ha! Yeah right. Haar ene arm zat nog niet in de mouw of er lag al een zure sloot op haar jurk. Nou ja, witte jurk, witte kots, ziet niemand.

Mijn immer zo rustige en vrolijke meisje heeft in de kerk heel Antwerpen bij elkaar geblèrd maar voor de rest was het mooi en leuk en emo. Ik word altijd helemaal week van zulk soort gelegenheden ja. Toen wij trouwden en onze zelfgeschreven beloften moesten voorlezen, kwamen er welgeteld 2 woorden goed m'n strot uit en de rest heb ik gesnotterd. Gisteren ging al iets beter. Tegen de tijd dat ze trouwt kan ik hele speechen houden zonder te janken. Echt.

We hadden een taartje laten maken en de bakker had nog nooit zo'n mooi meisje op een taart moeten zetten zei hij. Ik glunderde van oor tot oor. Wat zegt u? Nee, natuurlijk zegt hij dat niet tegen elke taartkopende ouder! Alleen tegen ons. Ja.
Eeuwig zonde om dat mooie gezichtje in 25 stukken te snijden.



Allemaal leuk en aardig hè, jurken, kerken en taarten, maar het allerbelangrijkst en waar het eigenlijk allemaal om draait op zo'n dag, zijn natuurlijk de kedoos. Aja.



Uiteraard vindt Lola het grootste cadeau het leukst. Aardje naar haar moeder. Hoe groter de doos, hoe leuker het cadeau. Tenzij het in een heel klein doosje zit waar 'juwelier' opstaat natuurlijk. Dan zijn de kleinste cadeaus het leukst.
De Baby Walker dus. Veel walken doet ze er niet mee, maar ze ramt er met handen en voeten tegelijk op en kraait het uit van plezier. Ik heb vandaag al 934 x 'spelen op de boerderij is altijd zo leuk' op de wijs van 'Old Mc Donald had a farm' horen zingen. Oh. Zit het nu ook in uw hoofd? Gelukkig. Dan ben ik niet de enige.

vrijdag 26 november 2010

Een half jaar prinses!






















Lief klein prinsesje,

Vandaag ben je al een half jaar geworden. Wat zijn de afgelopen 6 maanden snel gegaan! Je kwam na een geweldige en (bijna) probleemloze zwangerschap van 37 weken met een keizersnede ter wereld. Zwanger zijn kon mama heel goed. Zwanger worden was iets moeilijker (maar dat zijn we al bijna vergeten nu. Bijna.). Wat waren we gelukkig toen jij jezelf eindelijk aankondigde!

En toen was je er ineens. 26 mei 2010, de mooiste dag van ons leven! We waren meteen dolverliefd op je. Je was heel klein, maar 2.4 kg, maar wat was je meteen alert! Je keek heel nieuwsgierig de wereld in. En wij bléven maar naar jou kijken. We konden onze ogen niet van je afhouden. Eindelijk, eindelijk werd het lange wachten beloond. En hoe! Zo'n mooi kindje hadden we nooit durven dromen. Je was en bent helemaal perfect!

In de afgelopen maanden heb je veel bijgeleerd. In het begin sliep je bijna de hele dag; nu ben je heel vaak wakker (helaas ook nog 's nachts, daar moeten we nog wat aan werken Lo'tje!) en gaan we wandelen of spelen we samen op de grond. Je kunt al heel goed je speelgoedjes vastpakken en van de ene hand in de andere nemen. Alles wordt vol overgave afgelikt en bekwijld. Je speelgoedjes, onze en jouw eigen handen en vingers, ons gezicht en ook je lakentjes, dekentje en mouwen zijn altijd nat.

Je had weinig haartjes bij je geboorte, maar zelfs die paar haren zijn onderweg uitgevallen. Nu heb je alleen nog een strookje dunne rode haartjes in je nekje. Bovenop je bolletje staan 3 lange haren en voor de rest ben je zo goed als kaal. Wat een heerlijk kopje heb je. Zo zacht en mooi! Je bolle wangetjes die rood worden als je het warm hebt. Je voorhoofdje dat rood wordt als je niet snel genoeg eten krijgt en je boos wordt. De adertjes die zo duidelijk zichtbaar zijn op je kale kopje, worden dik en blauw als je huilt. Maar dat doe je zo weinig. Eigenlijk alleen als je honger hebt. Huilen is trouwens voor babies. En jij bent een prinses. Dus.

Je hebt prachtige grote helblauwe oogjes met donkere wimpertjes en bijna witte wenkbrauwen. Je mooie oogjes vallen veel mensen meteen op. Ze kijken lekker eigenwijs om zich heen. Willen niks missen van wat er gebeurt. Je lieve mondje heb je van je papa. Je onderlipje iets voller dan je bovenlipje. En je hebt een prachtige lach. Het kuiltje in je linkerwang heb je ook van je papa; zó schattig als je lacht.

Je buikje en beentjes hebben een lekker speklaagje. Vooral je billetjes zijn Michellin. Je nekje zien we nooit. Daar zitten een paar kinnen voor. Als we je wassen moeten we de washand tussen je kinnen doorduwen. In bad gaan vind je trouwens steeds leuker worden. In het begin trok je maar een bang gezicht als je in bad lag. Nu zit je rechtop en speelt met je eendjes. Vaak doe je een plasje op het kussen als je net uit bad komt. Poepen doe je ook te pas en te onpas trouwens. Liefst als we op het punt staan thuis te vertrekken, maar je doet het ook graag tijdens een uitstapje. Na deze keer volgenden er nog vele, vele, vele soortgelijke kakincidenten. Zelden blijft het beperkt tot een kakje in de luier. Je nek, rug, buik, armen en zelfs je voeten heb je al ondergescheten. Vroeger kakte je 4x per dag, nu nog maar 1x in de 4 dagen. Maar dan zit het ook overal. Scheetjes laten doe je trouwens ook graag en vaak. Dat heb je ook van je vader natuurlijk. En stinken dat je dan doet!

Je weegt bijna 7 kilo en bent 63.5 cm lang. Kort. Lang. Je past nog steeds in maatje 62 en soms in 68. Je bent maar een kleintje voor je leeftijd, maar je kwam ook van ver natuurlijk. En je hoeft niet te snel te groeien hoor, want ik vind het nu al zooo snel gaan!! Blijf nog maar even m'n kleine meisje...

Je pakt sinds gisteren je voetjes vast met je handjes en doet pogingen om om te rollen. Met een beetje hulp lukt het, maar nog niet alleen. Je hoofdje hou je al lang heel goed recht als je op je buik ligt (en hé daar is dat nekje dan toch!). Sinds een paar dagen zeg je 'bubu', wat papa meteen interpreteert als 'papa'. Toch een beetje jammer Loli, we hebben zo geoefend op het eerst 'mama' zeggen! Je kraait er heel erg op los. Gilt en lacht heel hard. Zitten lukt maar je valt nog om als we je niet tegenhouden. Ook leun je nog heel erg naar voren.

Je hebt heel veel kleertjes waarvan het merendeel roze is. Ik hoop maar dat jij dat ook een mooie kleur gaat vinden later, anders hebben we een probleem. Van papa moet je af en toe een stoere broek aantrekken, maar als het aan mama ligt, heb je altijd een jurk aan.

's Ochtends als ik je kamertje binnenkom geef je me een lach van oor tot oor. Zelfs als ik je moet wakkermaken, lach je meteen nadat je je van kop tot teen uitgerekt hebt. En das maar goed ook want mama houdt niet van ochtendhumeuren! Ik geniet heel erg van het jaar dat ik lekker full-time bij jou thuis kan zijn. Heerlijk vind ik het om alle nieuwe stapjes van je te zien!

Heel de familie en alle vrienden zijn dol op je en je gaat van schoot naar schoot en van arm naar arm. En jij vindt het best. Je houdt wel van al die aandacht. Als je op z'n tijd je natje en je droogje maar krijgt vind jij het allemaal wel prima.

Morgen je eerste groentehapje!! Weer een nieuw stapje. Ben benieuwd wat je daarvan vindt....

Wat een verrijking van ons leven ben jij! Moeder zijn is nog 1000x mooier dan ik me voorgesteld had. En ik had héél hoge verwachtingen. Jij laat al onze dromen uitkomen, lief kleintje van me.

En nu trekken papa en ik een flesje wijn open ter ere van je vermaanddag. Proost! Op nog heel veel halve jaren en jaren erbij, lieve schat!

dinsdag 23 november 2010

Disco Fever

Ok. Ik licht een tipje van mijn sluier gezicht op. En ook van dat van meneer Ettepet.



Ja natuurlijk niet all the way hè. Een beetje incognito moeten we blijven.

Afgelopen weekend gingen we naar een discofuif. Fuif ja. Klinkt jeugdig hè? Nou, zo voelden we ons ook. Ik kan me de tijd niet heugen dat we voor het laatst naar zo'n feest zijn geweest en mèn wat hebben we genoten!

We begonnen met een pré-party bij vrienden thuis. Iedereen bracht een fles booze mee. Daar is bovenstaande foto ook gemaakt. Na deze eerste en enige foto liet onze fijne vriend ons fototoestel vallen en nu zien alle volgende foto's er zo uit:



Béétje jammer.

De roze creatie die u hier ziet had ik ooit gemaakt voor een 'Pre.tty-in-P.ink-P.arty'. Toen was het een enkellange jurk, maar voor disco moet het ultra-kort zijn niewaar, dus een stuk d'raf. De laarzen zijn oude laarzen beplakt met zilveren tape. Meneer Ettepet heeft gewoon zijn dagelijkse kloffie aan alles gehuurd. En check out his shoes! Hij kan nu nog steeds niet lopen van de zere voeten. Watje.

We hebben het maar meteen goed aangepakt, want na een hele nacht swingen op geweldige eighties muziek (Think: Abba, the Bee Gees, the Jackson 5 en Village People!) kwamen we om 6 uur 's ochtends thuis. En na 2 uur slapen moest meneer Ettepet er alweer uit. Met een beetje een zwabberhoofd. Ik was hartstikke fris en fruitig, want buiten het feit dat ik nog steeds borstvoeding geef en (dus) weinig tot niets drink, heeft mijn liefje ook een (eenzijdig opgestelde en ongeschreven) regel: hij rijdt heen en ik rij terug. Vind hij eerlijk.

En ons Lola'tje bleef voor het eerst in haar prille leventje bij een babysit! Het feest was vlakbij het huis van onze vrienden en daar heeft ze onder het toeziend oog van de sitter de hele nacht geslapen! Als ze wakker zou worden, zou ik gebeld worden om met m'n boobies te komen flashen. Maar ik werd niet gebeld. Way to go kleine Discochick! (ze heeft trouwens deze week al 3x een hele nacht doorgeslapen!)

Het was een heerlijke en superrelaxte avond. Ook al heb ik om de 10 minuten op m'n gsm gekeken....

zondag 14 november 2010

Een receptje voor de Hollanders onder ons*

Wat doet u met uw oud brood?
Eendjes voeren? Verloren brood maken (wij noemen dat trouwens Bombay Toast in Huize Ettepet, omdat we ooit in Bombay dachten een geweldige Indiase lekkernij te krijgen, maar het bleek gewoon good old verloren brood te zijn)? Aan de vogels geven? Of gewoon weggooien?

Dat laatste is natuurlijk zonde. Als je weet dat je er ook BROODPUDDING mee kunt maken! Volgens mij in Nederland nog niet zo ingeburgerd. Hier kun je het gewoon bij de bakker kopen. En wij maakten het vandaag zelf. Eens iets anders dan alsmaar die gevulde speculaas.

Ook eens proberen?

Doe 300 gram oud brood (zorg dat het nog niet groen is!) in een kom en giet er een halve liter lauwwarme melk en 200 gram kristalsuiker op. Laat even weken. Plet het met een vork, of mix het met een mixer zoals de luierikken onder ons (ik dus) doen.
Voeg er een beetje kaneel, 5 geklutste eieren en vanillebloem bij.
Roeren, in een vorm doen, 45 minuten op 200 graden en je hebt een overheerlijke caloriebom voor bij de koffie! Of voor 's ochtends in plaats van boterhammen. Of voor 's avonds voor de tv. Of voor grote honger 's nachts.

Proef en kwijl (en ga daarna op dieet)!




* Want de Belgen kennen dit natuurlijk al lang...

vrijdag 12 november 2010

Ben ik weer!

Updeetje moeten we doen hè? Ja moeten we.
Maar menschen ik heb zo weinig te vertellen!

Want u wilt vast niet weten:

Of Lola vandaag 2 of 3x gepoept heeft. Of misschien wel helemaal niet. En als ze het al gedaan heeft, tot hoe ver op haar rug het deze keer zat.
En of ze misschien ook nog wel een plasje of een kotsje hier en daar gedaan heeft.
U bent er vast ook niet in geïnteresseerd dat ik vandaag een paarse string aan heb en een geheel niet bijpassende zwarte voedingsbh.
En dat in die geheel niet bijpassende zwarte voedingsbh borstpads zitten. En dat ik die dingen zo ontiegelijk haat.
Dat ik dus al bijna 6 maanden met mijn niet bij elkaar passende ondergoed aan moet slapen. Onderbroek ook ja, want alleen een bh is ook zo raar.
Dat ik dus enorm MILFig tussen de lakens ben.
Het laat u natuurlijk ook koud dat ik mijn haar laat groeien.
En dus mega voor l.u.l loop.
Want in een in-between-stadium.
Dat ik er sowieso akelig uitzie tegenwoordig met m'n melkflessenkleur en wallen onder mijn ogen.
En u wilt uiteraard al helemààl niet weten of ik die schoenen nou wel of niet gekocht heb.
En zo ja, wat me dan in Godsnaam bezielde om dat te doen?

Dus.

Maar we zijn wèl op vakantie geweest! En dat was me een partij leuk! En zonnig. Een jaloersmakende 31 graden zonnig.
Het was Lola haar eerste vliegreis en ze was zo ontzettend braaf en lief. En niet alleen in het vliegtuig. Ze was heel de week een modelkind eigenlijk.
We hadden samen met vrienden een huis in de buurt van Sevilla gehuurd. Met zwembad (koud!!!) en vlakbij het strand. We zijn naar Cadiz en Jerez de la Frontera geweest, naar de zee en de duinen en we hebben vooral veel gegeten en gedronken en gezelschapspelletjes gedaan. Met 6 kids. 5 jongens en 1 hele knappe meid. De boys waren allemaal gek op haar. Om beurten entertainden ze het kind. De 4-jarige zoon van onze vrienden zag me borstvoeden en vroeg "gaat dat vanzelf open als ze aan die teut drinkt?". Hahaha hoe geweldig zijn kinderen! Later zei hij dat Lola koeienmelk aan het drinken was. Hmm. Ik ga maar niet nadenken over wie die koe dan is in dat plaatje...

Enniewee. Eigenlijk heb ik gewoon niet veel te melden. Writersblock ofzo. En ik kan toch ook niet elke keer blijven schrijven over hoe fantastisch en leuk het allemaal is met mijn dochter en wat voor een geweldig kind ze is? En dat ik zo on-ge-lo-fe-lijk gelukkig ben?

Fotootjes dan maar. Das altijd scoren.









dinsdag 5 oktober 2010

To MBT or not to MBT, that is the question

Kent u deze schoenen?





Behoorlijk lillik hè?
MBT's heten ze, oftewel Masai Barefoot Technology shoes.
En ze zouden een geweldig effect op je lichaam moeten hebben. Ze versterken je spieren en rugklachten verdwijnen als sneeuw voor de zon. Zeggen ze.

Nou ben ik zo gezond als een vis en heb ik al die klachten helemaal niet, maar toch denk ik erover om zo'n setje schoenen aan te schaffen, door 1 zinnetje in hun reclames: "MBT schoenen verstevigen je dijen en billen".

Mijn immer zo ferme dijen en billen zijn namelijk na de bevalling 1 grote blubberpudding geworden. En mijn buik ook trouwens. Cellulitis viert hoogtij op mijn bovenbenen en kont. Zelfs mijn onderbenen hebben soms meer het uiterlijk van een maanlandschap dan van het jeugdige onderstel van weleer.

Nou ben ik errug goedgelovig als men mij dingen belooft in reclames en twijfel ik er zelden aan dat al die apparaten en dingskes ook daadwerkelijk geven wat ze beloven.
Maar bij de MBT's twijfel ik. Omdat ze zo aartslillik zijn. Want ik wil natuurlijk wel nog een beetje MILF blijven hè. En draagt een MILF wel MBT's? Eigenlijk horen MBT's thuis in het rijtje van * kots* Crocs en Birkenstocks. Misschien wel met stip bovenaan. Dus ik weet het niet.

Wat vindt u? Kandit of kanditniet? Voor de wandel alleen hè, natuurlijk niet om naar feestjes en partijtjes en andere hooggehakte gelegenheden te gaan. Nee zeg, alsjeblieft. En heeft er misschien iemand deze schoenen? En? Hoe zitten ze?

donderdag 30 september 2010

Een heleboel foto's en een bitteken tekst



Ik word groot. En het gaat veel te snel naar de zin van mijn mama. Ik weeg intussen 5.7 kg en meet 59 cm. Ik haal met rasse schreden mijn leeftijdgenootjes in en zit nu bijna op de middencurve. Gemiddeld kom ik per maand 1 kilo aan. Het consultatiebureau is zeer tevreden over mij!

Ik heb prachtige blauwe oogjes en mijn haartjes veranderen dagelijks van kleur. Soms lijken ze meer rood, dan weer blond en soms ook donker. Ik ben net een cameleon. Mijn wimpertjes zijn donker en mijn wenkbrauwtjes zijn heel licht blond. Eigenlijk ben ik best wel een lekker stuk. Al zeg ik het zelf.

Ik lach en kraai de hele dag door en ik wil graag overal bij zijn. Boxen zijn voor babies en liggen is voor watjes. Zitten wil ik. En dan liefst opgetrokken worden aan mijn handjes totdat ik op schoot rechtsta. Dolle pret vind ik dat!!

Fototoestellen zijn stom en als mama weer eens met zo'n ding boven mijn hoofd hangt, stop ik altijd met lachen. Jammer hoor, want ik ben echt heel mooi als ik lach. Als ik niet lach trouwens ook. Zelfs als ik huil ben ik mooi.

Als mama of papa een kus op mijn mond geven steek ik altijd meteen mijn tong uit. Tongen is lekker. Daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen, zeg ik altijd maar.

Kakte ik de eerste 3 maanden minstens 5x per dag, een paar weken geleden kakte ik ineens 4 dagen niet. Ik dacht ik laat mama en papa even schrikken. Mama had bijna de dokter gebeld, totdat ik 's avonds ineens de meest ranzige luier ever scheet. Nog goorder dan deze zei mam. Ze zei tegen papa dat een rioolontstopper nog minder werk heeft om een hele wijk te ontstoppen dan dat zij had met deze kakzak. Maar dat is heel erg overdreven hoor, vind ik. Mama heeft me met 2 vingers in bad gehesen en me een avondje laten weken. En toen was ik weer fris en fruitig! Ik heb dit grapje trouwens nog een paar keer uitgehaald hoor want ik vond het wel leuk! Ik kak nu gewoon altijd om de 3 of 4 dagen.

Goed. Wat hebben wij allemaal gedaan de laatste tijd? Zie my life in pictures:

Mijn nageltjes worden veel te vaak geknipt. Minstens 2x per week. Ik vind het namelijk heel leuk om mama te krabben in haar décolleté. Liefst met scherpe nagels natuurlijk, maar mama vindt dat minder. En daarom vindt zij het nodig dat ik geen nagels heb. Pfff.



Ik heb al heel veel 'eerste keren' gehad. En in dat kader gingen wij vorige week voor het eerst zwemmen. En ik vond het leuheuk! Ik viel wel na een uur al in slaap, zo moe was ik!



Ik huilde wat:



En ik lachte wat met mijn grote broers. Die in het echt trouwens geen rood gezicht hebben.



Ik ging naar Amsterdam met papa en mama en we aten daar een pannenkoek. Onder andere.



Ik dronk een biertje.



En ik maakte een broodpudding. Mama hielp me daar een beetje bij. Maar ik deed het meeste werk.



We gingen hier naartoe en mama vond dat ze best wel weer nieuwe stofjes mocht kopen. Voor mij. Maar ze hield het netjes zodat ze geen gezeik met papa zou krijgen zodat ze niet teveel stofjes mee naar huis zou slepen.



We bekeken mijn kast eens en kwamen tot de conclusie dat 1) veel van mijn kleertjes al te klein zijn en 2) dat ik meer kleren heb dan mama dus moet mama snel wat kleren bij gaan kopen want dat kan natuurlijk niet!



En verder ben ik gewoon een beetje adorable en heel erg lief geweest. Zoals altijd eigenlijk.









maandag 20 september 2010

Klaar is Klara!

Mijn dochter haar kamertje moest nog een beetje meer gepimpt worden voordat ze er gaat slapen. Nu slaapt ze nog steeds bij ons in haar wiegje, maar binnenkort verhuist ze. Bedje, kast, commode, dekentjes, lakentjes en de hele rataplan aan schmuck is al maanden klaar, maar er miste nog wat aan de muur.

Dus moest er iets komen wat de witte muur een bietje meer schwung zou geven. Ik zocht en vond 3 geweldig leuke schilderijtjes en zou ze on the spot gekocht hebben, als ze geen € 85 per stuk - PER STUK! - kostten voor schilderijtjes van 20 bij 20 cm. 3 x 85 is veul geld. Dat kan ik zelf veel beter goedkoper! dacht ik, ging naar de Action en kocht 3 doekjes van 30 x 30 cm à € 1,99 per stuk - I love de Action! - en verf voor een appel en een ei.

Ik had in de dure-schilderijen-winkel als een dief in de nacht stiekem de schilderijtjes gefotografeerd en tekende de eerste na op mijn doek, schilderde het hele handeltje, en klaar was Klara:





Nou kreeg ik een tijdje geleden een mailtje van haar met de vraag of ik hieraan mee wilde doen. "Neuh" zei ik "doemaanie".
Maar laat het eerste thema nou toevallig 'Beestenboel' zijn. En laat ik nou net een beest geschilderd hebben. Dus Creadientje, ik doe dan tòch mee!
Als jij er nou even voor zorgt dat het oktober-thema 'schilderij' is, en het november-thema 'varkensstal' ofzo, dan kan ik meteen mijn andere 2 schilderijtjes voor die maanden maken!

woensdag 8 september 2010

Hopelijk kakt ze hem niet bij de eerste verschoonbeurt helemaal onder....

Het is af! M'n projectje met de 5 stofjes van zolder: een aankleedkussen voor ons meisje:





De titel van dit log zal trouwens wel wishful thinking zijn...

donderdag 2 september 2010

Schatten op zolder

Mijn moeder is onlangs verhuisd. En dat is me toch leuk! Voor haar natuurlijk, maar ook voor mij. Er kwamen namelijk naast een heeeeleboel zooi hele leuke dingskes uit de kast gevallen.

Zolang ik me kan herinneren, naait mijn moeder al. Al onze kleren vroeger (tot vervelens toe) maakte ze zelf. Ik heb de liefde voor kleding maken en het naaien geleerd van de master herself. Al sinds mijn prille jeugd, waren we vaak samen aan het naaien en andere leuke dingen aan het maken.

De laatste jaren naaide mijn moeder kleertjes voor de missie in Bolivia. Ze kreeg van iedereen stofjes voor dat project. Zelfs van gordijnstofrestjes die ze uit een meubelzaak kreeg, maakte ze de mooiste rokjes. Heel leuk allemaal. Maar nu het nonnetje dood is, lagen al die leuke stofjes daar maar. Tot dochter Edje langskwam en zei "gimme gimme gimme!". En zo ging ik naar huis met dit:



En met dit:



En een hoop meisjestasjes en haarspeldjes nam ik ook mee, want ze struinde ook rommelmarkten af op zoek naar tassen voor de schoolboeken van de Boliviaanse kids en haarspeldjes en elastiekjes. Alles wat te duur was voor hen om zelf te kopen eigenlijk, kocht ze en stuurde ze op.

Elke gek heeft zijn gebrek zeg maar.

En nu ben ik dus iets aan het maken voor Lola's kamertje met de eerste 5 stofjes. 4 geruite en 1 effen. Alle 5 gecombineerd in 1 projectje. Het eindresultaat laat ik u volgende week pas zien want wij zijn morgen 5 jaar getrouwd (5 jaar alweer!!??) en gaan naar Amsterdam voor 3 daagjes.

ps 1 het zijn eigenlijk veel meer stofjes dan ik hier laat zien, maar dat mag Man niet weten en hij leest mee hier. Ik mag namelijk geen stofjes meer in huis halen van hem omdat ik nog 4 dozen vol heb staan. En daar moet eerst minstens de helft van op voordat ik iets nieuws mag kopen. Maar ik luister nooit naar hem. Dus.

Oh hoi schatje! Je hebt het al gelezen? Love you!

ps 2 even OT maar wel joepie: Ik zit eindelijk terug op mijn gewicht van voor de zwangerschap! Die laatste halve kilo bleef er weeeken aanhangen en ging er maar niet af. Niet dat ik er ook maar enige moeite voor gedaan heb, maar toch. Jeuj!

vrijdag 27 augustus 2010

Piss happens

Mijn dochter en ik gingen naar de babywinkel. Alle cadeautjes van de geboortelijst waren gekocht (yay!) dus die kon afgesloten worden en de resterende kedoos opgehaald.

Als we aan de kassa staan, hoor ik een harde prrfbbbletsj. En als ik een harde prrfbbbletsj hoor weet ik wel hoe laat het is. Het wordt altijd voorafgegaan door een rood aangelopen hoofd met wat gekreun en gevolgd door een vreeschlijke stank. Mijn dochter was aan het kakken. En meuren dat ze dan doet! Als ze gescheten heeft hè. Anders ruikt ze uiteraard altijd citroentjesfris.

Gelukkig heeft iedere beetje babyzaak tegenwoordig een toilet. Dus ik vraag beleefd aan het kassameisje of er ook een luierkussen ligt. "Nee, maar u mag haar wel op de commodes verschonen die in de winkel staan!".
Uhh?? Hmm. Owkee.

Onderweg zoek ik naar een hydrofieldoek om op het kussen te leggen. Zitnietindetas. Oh ja, die hangt nog over de Maxi Cosi in de auto. Tegen de zon. Dan maar zonder. Ik stal kind en luiertas uit op één van de plastic luierkussens midden in de winkel en bekijk de schade. Kak tot op haar bovenarmen. Oké. Daar trek ik even mijn vest voor uit. Ik stroop het kind uit haar jurk en romper en gooi de bekakte spullen...uhmm...ja waar kan ik die gooien? In een zijvak van de tas dan maar (* note to self: plastic zakjes in de tas stoppen *). Ik doe met 2 vingers de goorste luier ooit uit en gooi hem...uhm...ja waar? Er staat natuurlijk geen vuilnisbak in de winkel. Doen we straks wel weg dan.

Terwijl ik haar billetjes optil om grote schoonmaak te houden, laat ze een scheet in m'n gezicht. En lacht poedelnaakt van oor tot oor. Zíj vindt het erg vermakelijk allemaal.

Ik pak een nieuwe luier, draai me terug naar Lola en het wicht is aan het pissen! Op het plastic kussen. De pies druipt via haar rug en hoofdje zo de commode af. Op de winkelvloer. Hydrofiel hydrofiel HYDROFIEL! K.u.t. Hebikniet. Ik lach schaapachtig naar mensen in de winkel en mompel "doet ze anders nooit".

Heb ik iets bij om te dweilen? Zoek zoek zoek. Nee. Vochtige doekjes dan maar. Maar probeer dat maar eens! Natte doekjes gebruiken om natte pis mee op te dweilen. Gaatniet. Een heel pak natte doekjes later heb ik èn het kind èn de hele winkel commode + omstreken gedweild.

Nieuw rompertje. ZIT NIET IN DE TAS! Oh my freaking God. Ik ga er van hinniklachen. Lola gaat er van huilen. Hard. Dan maar alleen een nieuwe jurk aan. Tis toch warm buiten en ik wil naar huuuuuuis!!!

"Is het gelukt?" vraagt het kassameisje als ik eindelijk terugkom.
"Ja hoor, prima!" zeg ik, en druip af. Letterlijk.


zondag 22 augustus 2010

Godzijdank er is weer drank!

Het is nou niet dat ik de kraan helemaal dichtgedraaid heb tijdens mijn zwangerschap, maar echt veel gedronken heb ik niet. Alcoholisch gezien dan hè. Een slokje hier, een nipje daar. Soms zelfs een half glaasje. Ja, sue me.

Maar meer deed ik niet.

Na de zwangerschap ging er wel af en toe een wijntje in (jahaa borstvoedingsmafioso, nà de voeding!). Vonk best kunnen. Lekker.

Maar dit had ik nog niet gedaan. SAN-GRI-A. Een heel glas. Met vruchtjes. En wijn. En alcohol. De kwijl loopt met terugwerkende kracht over mijn kin.

Lekkerrrrrr!